محصولات نویشن | Novation

شروع به کار در سال ۱۹۹۲

این شرکت استعداد بسیار خوبی در مهیا کردن امکانات مورد نیاز برای اجرای زنده و ارائۀ راهکارهای خلاقانه برای حل مشکلات رایج در صنعت موسیقی دارد. نویشن اولین محصول تجاری خود را در سال 1992 منتشر کرد؛ یک کیبورد کنترلر باتری دار با کلاویه های فول سایز به نام Novation MM10 که برای کار با ورک استیشن یاماها QY10 طراحی شده بود. این کنترلر خود بر مبنای کنترلر عرضه نشدۀ دیگری به نام MidCon کار می کرد که اولین کنترلر سخت افزاری نویشن بود. ترکیب MM10 و QY10 اولین دستگاه پرتابل ساخت موسیقی را در اختیار مصرف کننده ها قرار داد و این پیشرفت بسیار بزرگی بود.

در سال 1993 محصول دیگری به نام Novation Bass Station (یا به نام دیگرش Bass Station Keyboard) منتشر شد که امروز به عنوان سینتی سایزری کلاسیک از آن یاد می شود. این محصول تحت تأثیر Roland TB-303 Bassline طراحی شده بود. باس استیشن از اسیلاتورهای کنترل شونده دیجیتال (DCO) و نوسانگرهای آنالوگ دیجیتال (LFO) و فیلترهایی برای تکرار صدای تولید شده توسط سینتی سایزرهای آنالوگِ مونوفونیک استفاده می کرد. با عرضۀ این محصول، سینتی سایزرهای آنالوگِ نویشین به یک سخت افزار استاندارد و مرجع در دنیای موسیقی الکترونیک تبدیل شد. و دقیقاً از همین جا بود که نویشن جان گرفت و زمینه ای برای پیشرفت بیشتر آن فراهم شد.

تکنولوژی اصلیِ نویشن یعنی مدلسازی صدای آنالوگ (ASM: Analogue Sound modelling) در سال 1995 با عرضۀ Drum Station معرفی شد که ماشین های درامِ Roland TR-808 و TR-909 را با استفاده از مدل های دیجیتالِ سنتز شده از امواج اصلی، مدل سازی می کرد.

بخش بزرگی از موفقیت این شرکت مرهون زحمات مدیر فنی آن یعنی آقای کریس هوگت (Chris Huggett) است که جزء اولین مدیران فنی نویشن بود. وی پیش از ورود به این شرکت به واسطۀ کارهایش در سینتی سایزرهای Wasp و OSCar شهرت یافته بود بعلاوه اینکه اولین سیستم عامل Akai S1000 را او ساخته بود. وی در عین حال که برای Akai مشغول به کار بود به موسسین نویشن مشاوره فنی می داد و برای طراحی Bass Station و Drum Station با آن ها همکاری کرد. این شخص در اواسط 1990 به صورت تمام وقت به تیم نویشن پیوست تا EDP Supernova را بسازد. وی از مشاوران اصلی نویشن بوده و در طراحی بسیاری از محصولات آن مشارکت داشته است. کاری که کریس هوگت انجام می داد، استفاده از دانش قبلی خود و بازطراحی بسیاری از سینتی سایزرهای مشهور موسیقی با به کار گیری تکنولوژی های مدلینگ آنالوگ بود. این موضوع به شدت روی کیفیت و خروجی کارِ این دستگاه ها اثرگذار بود و با استقبال زیادی روبرو شد.

سوپرنوا که در سال 1998 منتشر شد یک سینتی سایزر پلی فونیک رک مونت 3U با بیش از 16 نت پلی فونیک و عملکردهای چندگانه بود. این سینتی سایزر از یونیت های افکت گذاری چندگانه ای استفاده می کرد که به هر یک از تیمبرها قابل اختصاص دادن بود. ویژگی بارز این دستگاه، کیفیت محسوس صدایش نسبت به سایر سینتی سایزرهای چندمنظوره بود. سوپرنوا و جانشین آن SuperNova 2 توسط طیف وسیعی از هنرمندان شامل Orbital, ATB, The Faint, Sin, Jean Michel Jarre و A Guy Called Gerald مورد استفاده قرار گرفت.

با پررنگ تر شدن حضور نویشن در عرصۀ کنترلرها و سینتی سایزرها، این شرکت تصمیم به تولید کارت های صدای مبتنی بر USB گرفت و در سال 2004 X-Station را عرضه کرد. این محصول یک موزیک پروداکشن ادغام یافته با امکانات دیگری چون میکروفون، سیکوئنسر و مانیتورینگ بود. این دستگاه به جای کیبورد، کلی دکمه، پد، ناب های کنترل و اسلایدرهای کنترلی داشت. همۀ این دکمه ها پیام های MIDI به تجهیزات مورد نظر شما ارسال می کردند. با معرفی SL Range در سال 2005 محصول یاد شده با استفاده از نرم افزار Automap به تکامل رسید به این صورت که به طور خودکار پارامترهای موجود در پلاگین های نرم افزاریِ ساخت موسیقی را تشخیص و به ناب های و کنترل های قرار گرفته روی کنترلر اختصاص می داد. توسعۀ این نرم افزار ادامه یافت و در حال حاضر نسخۀ iOS آن هم در دسترس قرار گرفته است. در واقع نویشن با ساخت نرم افزار Automap توانایی خود در حوزۀ نرم افزار را هم نشان داد. ادغام این برنامه با کنترلرهای نویشن به هنرمندان خلاق اجازه می داد تا زمان کمتری را صرفِ تنظیم تجهیزات کنند و بیشتر روی آهنگسازی متمرکز شوند.

فعالیت تحت مالکیت فوکوسرایت

در آگوست 2004، نویشن توسط شرکت Focusrite خریداری شد و تحت یک شرکت تابعه به نامِ Novation Digital Music Systems به فعالیتش ادامه داد.

لانچ پد نویشن

در سال 2009 میدی کنترلرهای بدون کیبورد نویشن تحت عنوان Novation Launchpad با یک گرید بزرگ 8x8 که شبکه ای از دکمه ها با بک لایت RGB برای اجرای انواع صداها، لوپ ها، افکت ها و سایر پارامترها در نرم افزار Ableton live بود به بازار عرضه شد. لانچ پد یکی از اولین کنترلرهای گرید بیس بود که همین موضوع باعث شد نوآوری به کار رفته در این محصول طی دهه های بعد گسترش و توسعه یابد؛ تا جایی که امروز دیگر این رده از کنترلرها به یک استاندارد در صنعت موسیقیِ الکترونیک بدل شده اند. با موفقیت حاصل از تولید لانچ پد، شرکت نویشن به تولید و تکامل این محصول ادامه داد و در حال حاضر سه مدل از آن وجود دارد: Launchpad, Launchpad Pro و Launchpad Mini. در حال حاضر لانچ پد یکی از دو ساختۀ مشهور نویشن است.

این کمپانی در سال 2010 با عرضۀ DJ Controller رسماً فعالیت های خود را وارد حوزۀ دی جی نیز کرد. این کنترلر شامل دو مجموعه از دکمه ها برای اتصال به turntable یا لپ تاپ بود. محصول یاد شده در سال 2011 با عرضۀ Novation Twitch تکامل یافت و البته به خاطر استفاده از کنترلرهای twin touch-strip به جای turntable emulation کمی با سایر کنترلرهای دی جی در آن زمان متفاوت بود. تولید این محصول در همان سال متوقف شد.

تکنولوژی های سنتز و انواع مکانیزم های کنترلی در محصولات نویشن به تدریج افزایش یافتند و در یکدیگر ادغام شدند؛ طوری که بعدها سازها و دستگاه های هیبریدی عرضه شدند که امکانات چندین دستگاه را در یک دیوایس هیبریدی ارائه می داد. مثلاً کیبورد کنترلرهایی مثل Ultranova در سال 2011 و Mininova در سال 2012 شامل گرید لانچرهای مینیاتوری؛ سینتی سایزینگ و قابلیت های vocoder بودند.

سینتی سایزرهای نویشن توسط تعداد زیادی از نوازنده های الکترونیک مثل گروه راکِ پندولوم، آهنگساز فرانسوی ژان میشل جار، استیو هایلر از گروه داب استار و گروه بریتانیایی اوربیتال مورد استفاده قرار گرفته است. در ترکِ مشهور Triumph توسط گروه رپِ Wu-Tang Clan یکی از اعضای آن به نام RZA از محصولات نویشن استفاده می کند.

با پیشرفت روزافزون نویشن، این سوال مطرح می شود که محصول بعدی چیست؟ حدس زدن در این زمینه تقریباً غیرممکن است. اما با وسواس و خلاقیت بالایی که از این شرکت سراغ داریم قطعاً محصول بعدی هر چه باشد گرۀ بزرگی از نوازندگی الکترونیک خواهد گشود و سورپرایز جدیدی برای نوازنده ها است.