ریشۀ نام گذاری این برند به سالواتور آیبانز، خواننده و مخترع اسپانیایی بر می گردد که سازهای بی نقصش در اواخر سال 1800 و اوایل 1900 به شهرت رسید. بعدها توزیع کننده ای به نام هوشینو گاکی واردات گیتارهای آیبانز را به ژاپن آغاز کرد و بعد از منحل شدن شرکت اصلی، با همین نام تجاری فعالیت تازۀ برند آیبانز را شروع شد. اگرچه تکنولوژی ساخت گیتارهای آیبانز به ژاپن منتقل شد و این برند با این خاستگاه فرهنگی به شهرت رسید ولی سنگ بنای اولیۀ آن همان سال های ابتدایی دهۀ 50 میلادی است.
آیبانز با ارائۀ گیتارهای رودستار و آیسمن در دهۀ 70 میلادی که الهام گرفته از مدل قدیمی PS10 بود رسماً وارد عرصۀ گیتار الکتریک شد. PS10 گیتاری بود که پاول استنلی گیتاریست معروف در میان سال های 1977 تا 1980 از آن استفاده می کرد. در سال 1987 آیبانز با همکاری استیو وای JEM را ساخت که نهایتاً منجر به روی کار آمدن گیتارهای سری RG شد. هر دو سری JEM و RG جزء مدل های محبوب گیتارهای آیبانز شدند. مدل محبوب دیگری که در سال 1987 معرفی شد سری S (یا Saber) بود که بدنۀ ماهاگانی و گردن نازکش مورد توجه نوازنده ها قرار گرفت.
با توجه به توسعۀ مداوم گیتارهای الکتریک Solidbody و بهبود جایگاه آیبانز میان هنرمندان، این شرکت توانست توازن خوبی بین مدل های محبوب و ارائۀ مدل های جدید با فناوری های بهبود یافته برقرار کند. double-locking Edge Tremolo به مدتی طولانی مورد علاقۀ جو ساتریانی و تام مورلو بود و گردن بسیار پایدار و در عین حال نازک این گیتارها به گونه ای طراحی شد که نظر گیتاریست های بیشتری را به خود جلب کرد. به همین ترتیب انتخاب های متعدد بین گیتارهای 7 و 8 سیم و سری Iron label، این شرکت را به برندی محبوب نزد گیتاریست های سبک متال تبدیل کرد.
آیبانز جدا از تولید گیتارهای الکتریک، روی مدل های باس هم دست گذاشت چرا که که این گیتارها از محبوبیت زیادی نزد اهالی موسیقی برخوردار بودند. بسیاری از نوازنده های باس با سری SR (سرنام Soundgear) کار خود را آغاز کردند. این افراد به راحتی می توانستند با neck و بادی کانتور دلخواهشان گیتارشان را جمع کنند و از soapbar-style و EQ فعال که فقط در مدل های گران قیمت یافت می شد لذت ببرند. مدل های SR Premium و SR Prestige این مفهوم را با به کار گیری نوع خاصی از چوب و مدارهای الکتریکی رده بالا اندکی رنگ و لعاب دادند و به نقطۀ اوج رساندند. در میان سایر مدل های باس، سری BTB به خاطر شکل بدنۀ خاص، سخت افزار رده بالا و تنوع گسترده (بعضی مدل ها 7 سیم و حتی بیشتر) از بقیه مدل ها شهرت بیشتری یافت.
به همان صورت که گیتارهای بیس آیبانز حتی مدل های رده میانی با قیمت متوسط نزد مشتریان ارزش فراوان یافت، گیتارهای Artcore هالو بادی و نیمه هالو بادی نیز خط مقدم فروش گیتارها در سبک هایی چون جاز، بلوز و راک اند رول بود. مدل های آرت کور تنوع وسیعی از maple jazz box های رایج تا مدل های rosewood و sapele را در بر می گرفت. تعدادی از این گیتارها با نواخته شدن توسط نوازنده های افسانه ای جورج بنسون، جان اسکافیلد و پت مِسِنی آیبانز را به شهرت بالایی رساندند.
شرکت آیبانز هیچگاه از ریشه های تاریخی خود فاصله نگرفت و عرضۀ فراوان سازهای آکوستیک مانعی در برابر این حقیقت نبود. گیتارهای آکوستیک نایلونی مانند G10 Classic چندان از مدل های ساخته شده در اواسط 1930 دور نیستند و تنها کاری که آیبانز در سازهایی مثل سری آکوستیک AEG کرده باریک کردن بدنه، مدرن کردن ظاهر گیتار و استفاده از مواد با کیفیت است. این موضوع نشان از تسلط کافیِ آیبانز روی محصولاتش دارد. این شرکت به جز گیتار سازهای آکوستیکی دیگری نیز می سازد که از آن جمله می توان به انواع مختلف بانجو، ماندولین و اوکلون اشاره کرد.
شاید بیشتر مردم شهرت آیبانز را در سازهای تولیدی آن بدانند ولی جالب است بدانید قطعات الکترونیکی این شرکت پیشتر توسط بسیاری از گیتاریست های حرفه ای مورد استفاده قرار گرفته است؛ از Edge و Eric Johnson گرفته تا کارلوس سانتانا و استیو ری واگان از مشتریان این تجهیزات بوده اند. تعدادی استامپ باکس معروف نیز توسط آیبانز ساخته شده که به طور گسترده ای در جامعۀ موسیقی مورد استفاده قرار گرفت. تعداد زیادی از پدال های اوردرایوِ سبز نیز ساخته شده که ما را به یاد مدل های TS808 و TS9 این شرکت می اندازد. این تکنولوژی همچنین در خط تولید آمپلی فایرهای آیبانز مورد استفاده قرار گرفته است. افکت های دیگری نیز تولید شده از جمله AF2 Flanger, ES2 Echo shifter و سایر مدل ها که به طور مرتب از سوی آیبانز به بازار عرضه می شوند.