9 روش برای ایجاد کاراکتر lo-fi در صداها

اکثر اینسترومنت های نرم افزاری، بانک های مالتی سمپل، ROMpler ها و حتی سینتی سایزرهای سخت افزاری امروزی، سیگنال هایی را تولید می کنند که بیش از هر زمان دیگری پولیش شده است.

خارج از دنیای موسیقی الکترونیک زیرزمینی، سلیقه ی افراد به سمت میکس های کریستالی، فوق العاده bright که صدای بلندی هم دارند گرایش پیدا کرده است و چنین چیزی در موزیک های راک، پاپ و دنس بسیار شنیده می شود.

با این حال علیرغم گرایش گسترده به صداهای بسیار باکیفیت یا به اصطلاح high-fidelity، موزیک الکترونیک همیشه به صداهایی تمایل داشته که از کیفیت ایده آل فاصله دارند و ناهنجاری های خوشایندی در آن ها شنیده می شود. از تکنیک های tape-splicing که توسط Delia Derbyshire و BBC Radiophonic Workshop در اواسط دهه ی 1950 ابداع شد، تا روبو پاپ بدوی گروه Kraftwerk، تا موزیک های بر پایه ی سمپل گروه Prodigy و برک بیت های دیستورت شده ی Aphex Twin’، موزیک دنس زیرزمینی همیشه زیباشناسی سرکش خودش را داشته است.

در این مطلب ما 9 تکنیک را به شما معرفی می کنیم تا با استفاده از آن ها صداها را به زیبایی هرچه تمام خراب کنید!

1. درایو، دیستورشن و سچوریشن

اگر تنها یک افکت باشد که مترادف صدای lo-fi و افت کیفیت سیگنال قرار بگیرد، دیستورشن است. صدای مدار اُور لود شده الهام بخش افکت های پرخاشگرانه ی زیادی بوده است.

در بدو ورود به دنیای پردازش و طراحی صدای lo-fi، اولین قدم شما باید استفاده از یک پلاگین دیستورشن یا نوعی استیج درایو آنالوگ باشد. در انتهای این طیف، امپ های گیتار، پدال ها و اُور درایورهایی با صدای خشن وجود دارد که سیگنال را کاملا دیستورت می کنند.

در میانه ی این طیف، digital distortion، bitcrushing و کاهش سمپل ریت قرار می گیرند. سپس انواع ملایم تر سچوریشن و درایو را داریم که در صورت قرار گرفتن روی تنظیم های شدید می توانند گرما و پرخاشگری زیادی را به صدا اضافه کنند.

2. اضافه کردن نویز

وقتی در استودیو کار می کنید، هیس های آنالوگ، نویز سیستم، نویز فیدبک، هام یا دیگر سیگنال های نامطلوبی که در استودیو اتفاق می افتد را ضبط کنید. در طول زمان این فایل ها را جمع آوری نمایید تا بتوانید مجموعه ای از سمپل های نویز را برای استفاده در موزیک هایتان داشته باشید.

3. EQ و filtering

طبیعتا سیگنال های که محتوای high-frequency بیشتری دارند، صدای تمیزتر و پولیش شده تری دارند. پس برای ایجاد کاراکتر lo-fi در صداها به راحتی می توانید با استفاده از EQ یا فیلتر low-pass فرکانس های بالا را کاهش دهید.

همچنین low-pass filtering بهترین راه برای کنترل فرکانس های بالای اغراق شده ای است که پردازش های lo-fi مانند دیستورشن و bitcrushing ممکن است ایجاد کنند.

در این حالت تربل صدا کم خواهد شد، پس برای بازگرداندن صدا به میکس و پررنگ کردن حضور آن می توانید یک باند اکولایزری در حدود فرکانس های یک تا شش کیلو هرتز ایجاد کنید و شدت آن را کمی افزایش دهید تا تاکید کلی روی سیگنال افزایش پیدا کند.

4. بازی با زمان

از قابلیت های timestretching در نرم افزار آهنگسازی یا سمپلرتان برای کوتاه کردن یا بلند کردن شدید صداها استفاده کنید؛ افکت های مصنوعی که در اثر این کار ایجاد می شوند می توانند جذابیت خاصی به صداهای خسته کننده بدهند. همین موضوع در رابطه با pitchshifting هم صدق می کند.

5. کامپرشن شدید

وقتی هدف شما کاهش کیفیت صداست، باید تمام کلیشه های میکسی که تا بحال شنیده اید را نادیده بگیرید. اگرچه کامپرسرها بیشتر برای یکدست کردن نامرئی لِول صداها به کار گرفته می شوند، اما همین کامپرسرها گزینه ی فوق العاده ای برای ایجاد حس تحرک و بی نظمی داینامیک در صدا هستند.

وقتی این کامپرسرها را در ترکیب با دیگر پردازشگرهای شبیه ساز آنالوگ مانند EQ و دیستورشن استفاده کنید، کاهش گِین شدیدی که ایجاد شده می تواند صدای کلینی که داینامیک یکدستی دارد را به صدایی با dirt و حس جذاب تبدیل کند. برای ملایم کردن تاثیر این افکت شدید می توانید کامپرسر را به صورت افکت Send استفاده و آن را با سیگنال خام ترکیب کنید.

6. دیستورشن شات ها

برای داشتن دیستورشن شدید، یک bus ایجاد کنید که به استیج های درایو زیادی هدایت شود. صداهای زیادی را به این bus هدایت کنید، مقدار دیستورشن را بر حسب سلیقه تان تنظیم کنید و سیگنال های دیستورت شده را به عنوان فایل های جدید audio اکسپورت کنید تا بعدا بتوانید آن ها را مورد استفاده قرار دهید.

7. استفاده از ماژولیشن

بیشتر ما پردازش ماژولیشن را با افکت هایی مانند chorus، flanging و phasing و به عنوان افکت های باکیفیت و hi-fi برای پولیش کردن و درخشان تر ساختن صداها می شناسیم، اما مواقعی هم وجود دارد که می توان از ماژولیشن برای دارک کردن و کاهش کیفیت صدا بهره برد و با استفاده از آن سیگنالی که صدای مدرنی دارد را به سیگنالی با کاراکتر قدیمی تر تبدیل کرد.

رمز این کار چیست؟ از یک پردازشگر ماژولیشن آنالوگ یا یک پلاگین شبیه ساز مانند محصولاتی که شرکت هایی مانند Soundtoys یا UAD عرضه کرده اند استفاده کنید و کاراکتر کدر و نوستالژیکی به صدا بدهید. ترفند کار در این است که افکت را تا جای ممکن دارک نمایید و برای داشتن صدایی قدیمی تر و زبر تر، کمی سیگنال را درایو کنید.

8. بیت کراشر

بیت کراشرها معمولا برای درامز استفاده می شوند، اما می توان از آن ها برای کاهش کیفیت متریالی که فرکانس های بیس دارند نیز استفاده کرد. اثرات مصنوعی واضحی که این افکت در بخش تربل ایجاد می کند می تواند حضور ساب بیس یا سینتی سایزرهایی که روی بخش پایین میدرنج متمرکز هستند را در میکس برجسته تر کند.

9. استریو ایمیج

در میکس های مدرن امروزی استریو ایمیج های وایدی شنیده می شود، تمام المان ها پوزیشن مشخص خودشان را در میدان استریو دارند، auto-panning ها دارای دقت بالایی هستند و انواع ترفندهای تقویت استریو در آن ها انجام می شود تا شنونده به وجد آید.

به همین دلیل منطقی است که برای صدایی که می خواهید کاراکتر lo-fi داشته باشد، این المان ها را کنار بگذارید. پس پدهای جذابی که استفاده کرده اید را به حالت مونو در آورید تا صدایش به چند دهه قبل برگردد؛ استریو ایمیج سینتی سایزر لید را کاهش دهید و آن را در مرکز میکس قرار دهید تا درخشندگی مدرن آن از بین برود؛ حتی می توانید سیگنال های ریورب را به صورت مونو sum کنید با طنین قدیمی تری در صدا ایجاد شود.

وقتی این کارها را انجام دادید، برای افزایش استریو ایمیج میکس می توانید روش کلاسیک pan کردن صداهای مختلف را امتحان کنید!