Electric Lady Studios
Electric Lady یکی از استودیوهای تاریخی شهر نیویورک است.
استودیوی Electric Lady توسط جیمی هندریکس ساخته شد و همان طور که در ادامه خواهید دید، این استودیو میزبان آرتیست های مطرح زیادی بوده است. اگرچه صنعت موسیقی و ضبط از زمان جیمی هندریکس تا به امروز تحول زیادی را تجربه کرده است، اما استودیوی Electric Lady هنوز هم یکی از پر تقاضا ترین استودیوها در دنیاست.
با راه رفتن در این مجموعه که حاوی چند استودیو می باشد، هیچ گوشه ای نیست که داستانی برای گفتن نداشته باشد. در اتاق های لایو تجهیزاتی تاریخی قرار دارد و هر روی دیواری اثراتی از تاریخچه ی استودیو و موزیسین های افسانه ای که مشتری آن بوده اند دیده می شود. در ادامه با Lee Foster، مدیر این استودیو همراه می شویم و صحبت های او را می شنویم.
به استودیوی Electric Lady خوش آمدید. برای کسانی که با این استودیو آشنایی ندارند باید بگوییم Electric Lady در اواخر دهه ی 1960 به وسیله ی جیمی هندریکس ساخته شد و در بیست و ششم آگوست سال 1970 رسما آغاز به کار کرد. جیمی هندریکس آخرین موزیک های خود را در این استودیو ساخت و این استودیو از آن زمان تا به امروز در حال تاریخ سازی بوده است.
من، Lee Foster، سرپرست این استودیو هستم.
من معمولا توضیح درباره ی Electric Lady را این گونه آغاز می کنم که بسیاری از قطعات موسیقی معروفی که تا بحال شنیده اید، همینجا ساخته شده است: آلبوم Talking Book از استیوی واندر، آلبوم Horses از پتی اسمیت، آلبوم Young Americans از دیوید بویی، Combat Rock از گروه کلش، Back In Black از گروه AC/DC، قطعاتی از آلبوم های Houses of the Holy و Physical Graffiti از گروه لدزپلین – تمام این ها آلبوم هایی هستند که نیازی به توضیح ندارند.
در سال های اخیر آلبوم Random Access Memories از دفت پانک، My Beautiful Dark Twisted Fantasy از کانیه وست، آلبوم 25 از اَدل، آلبوم Blonde از فرنک اوشن و Melodrama از لورد در این استودیو ضبط شده است.
این تصویر Studio A است، اتاقی که جیمی هندریکس کار طراحی و ساخت آن را بر حسب سلیقه ی خاصش انجام داده است. این اتاق از زمانی که ساخته شده تا به امروز تنها تغییرات جزئی برای زیباتر شدن به خود دیده است و در آن سطوح گرد و پنجره های زیادی وجود دارد که تماما به دستور جیمی هندریکس ساخته شده اند.
این تصویر دیوار جنوبی Studio A است. اتاق لایو حالت دایره ای دارد و روی دیوارهای آن نقاشی شده است، طوری که انگار از پنجره ای به فضا نگاه می کنید. جیمی هندریکس عاشق ژانر علمی تخیلی بود و به Lance Jost سفارش داد تا چنین طرح هایی را روی این دیوارها پیاده کند. گیتارهایی که در این اتاق قرار دارند یک گیتار هالو بادی Vox و یک بیس Coronado هستند. Mark Ronson این سازها را سال ها پیش به استودیو اهدا کرد و هنوز هم مواقعی که به استودیو می آید از آن ها استفاده می کند. Mark Ronson خاطرات زیادی از اینجا دارد. ناپدری او، گیتاریست گروه Foreigner یعنی Mick Jones است که چهارمین آلبوم این گروه در سال 1981 در همین جا ضبط شده است. مارک رانسِن به یاد دارد که اولین باری که پا به یک استودیوی موسیقی گذاشت، در همان سال ها همراه با پدرش بود که وارد Electric Lady شد. او سال پیش با لیدی گاگا برای ساخت آلبوم آخر او یعنی Joanne به استودیوی ما آمد.
گیتار Gruggett که توسط Ryan Adams به استودیو اهدا شده است.
کیت درام Gretsch مربوط به دهه ی 1960.
گیتار Gruggett توسط رایان آدامز به استودیو اهدا شد، پس از این که ضبط آلبوم Easy Tiger را در این استودیو به پایان رساند.
دِسک وینتج Neve 8078 در استودیو A
پیانوی Wurlitzer که در استودیوی ما وجود دارد از استودیوی Muscle Shoals Sound خریداری شده است. ما تصویری از باب دیلن را در استودیو داریم که در سال 1979 در حین ضبط آلبوم Slow Train Coming پشت این پیانو نشسته است.
در راهرویی که استودیوهای A و B را به یکدیگر متصل می کند تصویری از جیمی هندریکس وجود دارد تا در موزیسین ها ایجاد انگیزه کند.
در Studio B یک کنسول کاستوم بنفش SSL 9080 قرار گرفته که تنها همین یک عدد از آن وجود دارد.
در ادامه تصاویری از برخی تجهیزات سخت افزاری استودیوی B مشاهده خواهید کرد که معمولا توسط میکس من معروف یعنی Michael Brauer مورد استفاده قرار می گیرند.
تصویر زیر هم استراحتگاه موزیسین هاست که پایین پله ها و نرسیده به استودیوهای A و B قرار گرفته است. اینجا مکانی برای قرار ملاقات ها و تلفن زدن هاست و همچنین موزیسین ها هنگام استراحت می توانند از کلکسیون صفحات گرامافون ما استفاده و آن ها را روی گرامافون McIntosh پلی کنند. آلبوم هایی که عکس آن ها روی دیوار این اتاق قرار گرفته آلبوم هایی هستند که در Electric Lady ضبط شده اند و بیشتر آن ها آلبوم های معروفی هستند که هرکسی آن ها را می شناسد؛ اما برخی از آن ها آلبوم های کمتر شناخته شده هستند، مانند آلبوم One Way…Or Another از گروه One Way…Or Another که اگر آن را گوش نداده اید پیشنهاد می کنم حتما این کار را انجام دهید. این آلبوم در سال 1970-1971 در Electric Lady ضبط شد.
یکی دیگر از تجهیزاتی که در اتاق استراحتگاه وجود دارد یک Voice-O-Graph مربوط به سال 1947 است. Voice-O-Graph ماشینی است که افراد با قرار گرفتن در آن می توانستند صدایشان را روی صفحه ی گرامافون ضبط و آن را برای دوستان شان پست کنند.
در طبقه ی بالاتر، Studio C را داریم که Tom Elmhirst در آن کار می کند و یک کنسول Neve VR نیز در آن قرار گرفته است. از این کنسول برای میکس آلبوم Black Star از دیوید بویی، آلبوم 25 از اَدل، آلبوم Blonde از فرنک اوشن و بسیاری آلبوم های مطرح دیگر استفاده شده است. در این استودیو مانیتورهای ATC SCM50 قرار داده شده است.
در ادامه می توانید تصاویری از Studio D که به تازگی ساخته شده است را مشاهده کنید. Dan Auerbach این اتاق را با کنسول وینتج شخصی سازی شده ی Altec 9200 درست کرده است. در این اتاق از سیستم مانیتورینگ Norman Druce Audio استفاده شده است. صندلی های نارنجی رنگ این اتاق متعلق به آشپزخانه ی رایان آدامز بوده اند.
این اتاق را به شکلی تغییر داده ایم تا با دیگر اتاق های Electric Lady تناسب داشته باشد، البته این اتاق کوچک تر از استودیوهای دیگر ساختمان است. مشتریان قدیمی و همچنین مشتریان جدید ما از این استودیو استقبال کردند و راحتی و سادگی آن را دوست داشتند.
این هم از تور استودیوی Electric Lady. بسیاری از آرتیست ها دوست دارند کارهایشان را در فضایی الهام بخش انجام دهند که تاریخچه ای موسیقایی در آن وجود داشته باشد و استودیوی Electric Lady قطعا یکی از بهترین نمونه هاست. این استودیو همچنین یکی از اولین، و شاید دقیقا اولین، استودیویی بود که به وسیله ی یک موزیسین طراحی شد. Electric Lady. نسبت به استودیوهای بزرگ دیگر کاراکتر بیشتری دارد چرا که جیمی هندریکس آن را با در نظر داشتن راحتی خودش ساخته است. این کاریست که جیمی هندریکس عادت به انجام آن داشت… تبدیل کلیشه های خسته کننده به چیزی جادویی و جاودانه.
