10 چیزی که باعث می شود دلتنگ آهنگسازی به شیوه های قدیمی شویم

ما در عصر طلایی صنعت تولید صدا زندگی می کنیم. بسیاری از چیزهایی که قبلا تنها در دسترس استودیوهای گران قیمت بود، امروزه به راحتی – و حتی رایگان – برای تمام افراد قابل دسترس می باشد. همچنین دسترسی به دانش و اطلاعات در این زمینه هم برای هر کسی که دنبالش باشد فراهم است و حتی بسیاری از افراد حرفه ای و مطرح این عرصه دانش خود را در دسترس همگان قرار می دهند.

حیرت انگیزتر از همه این که امروزه ما می توانیم بدون بیرون آمدن از خانه به تنظیم، ضبط، میکس و مستر موسیقی بپردازیم؛ تمام این ها به لطف نرم افزارهای آهنگسازی اتفاق می افتد که می توانیم آن ها را روی کامپیوترها، تبلت ها و حتی گوشی های هوشمند خود داشته باشیم.

چنین چیزی برای قدیمی ترها چیزی مانند فیلم های علمی تخیلی بوده است. آن ها رویای چنین آینده ای را در سر داشته اند اما هیچگاه فکر نمی کرده اند که در طول عمرشان با چنین چیزهایی مواجه شوند. با این حال نگاه کردن به گذشته همیشه حسرت هایی را در بر دارد. در این مطلب لیست کوتاه و ناتمامی را از چیزهایی که فدای آزادی خلاقانه ی امروزی شده اند مهیا کرده ایم.

1. همه چیز نوآورانه بود

به نظر می رسد موزیسین ها و مهندسان صدای امروزی بسیار علاقمند به گذشته هستند. نرم افزارهای آهنگسازی و توانایی آن ها در میزبانی از پلاگین ها موجب شده تا کاربران آن ها اشتیاق شدیدی نسبت به بازسازی های نرم افزاری ارزان قیمتی که از روی سخت افزارهای کلاسیک انجام می شود داشته باشند؛ نرم افزارهایی که ادعای شبیه بودن به تجهیزات کلاسیک را دارند و در بسیاری از موارد در این امر ناموفق هستند.

اما نکته اینجاست که همان تجهیزات کلاسیک هم در زمان خودشان تکنولوژی های به روزی بودند و به شکلی طراحی شده بودند که چیز جدیدی را ارائه دهند. موزیسین ها و مهندسان صدای آن دوران همیشه به دنبال تکنولوژی بعدی بودند و به همین دلیل در آن زمانه همیشه محصولات جدید و هیجان انگیزی معرفی می شد تا نیازهای آن ها را برآورده سازند. بسیاری از آن محصولات با شکست مواجه شدند، اما قطعا امتحان کردن آن ها هیجان انگیز بوده است.

2. اجرای کامل پارت ها در یک قطعه

راستش را بگویید؛ آخرین باری که موفق شدید تمام پارت خودتان در یک قطعه را در تنها یک برداشت ضبط کنید چه زمانی بود؟ اصلا آخرین باری که سعی کردید این کار را انجام دهید کی بود؟

نرم افزارهای آهنگسازی مدرن قدرت و انعطاف زیادی را برای تنظیم و ادیت در اختیار کاربران قرار می دهند که ممکن است آن ها را تشویق به تنبلی کند. چرا قسمت کورس را سه چهار بار بخوانیم وقتی می توانیم همان پارتی که برای کورس اول ضبط کرده ایم را در بخش های بعد کپی کنیم؟ اصلا وقتی می توانیم از ملوداین استفاده کنیم چرا به خودمان زحمت بدهیم و تمرین کنیم تا کاملا کوک بخوانیم؟

این میانبرهای سریع موجب بی روح شدن موسیقی می شود. اگر شما به خودتان زحمت نمی دهید که کورس را سه بار بخوانید و ضبط کنید، شنونده چرا باید به خودش زحمت دهد که موزیک شما را گوش کند؟

3. فروشگاه های لوازم موسیقی

فروشگاه های موسیقی یکی پس از دیگری بسته شدند. بله در فروشگاه های اینترنتی تنوع بیشتری وجود دارد و قیمت ها رقابتی تر است؛ در خرید از این فروشگاه ها راحتی و آسایشی وجود دارد که چند دهه قبل حتی تصور آن ممکن نبود، اما فروشگاه های فیزیکی موسیقی داستان دیگری دارند. بدون وجود فروشگاه های لوازم موسیقی شما هیچ شانسی برای امتحان کردن سازها پیش از خرید ندارید.

همچنین فروشگاه های لوازم موسیقی جای فوق العاده هستند برای این که با دیگر موزیسین ها آشنا شوید و با آن ها مکالمه داشته باشید.

4. سینک شدن MIDI

چه بلایی بر سر تایمینگ MIDI آمده است؟ برخی از اولین کارهایی که با کامپیوتر آهنگسازی می شد به وسیله ی یک Atari 1040ST که روی آن C-Lab’s Creator (که چند دهه بعد به Logic تبدیل شد) اجرا می شد ساخته می شدند. حتی از سینتی سایزرهایی مانند Roland Alpha Juno، Casio CZ-10، درام ماشین Yamaha RX7 و سیکوئنسر QX21 هم در آن زمان استفاده می شد؛ اما با همه ی این ها سینک شدن MIDI به درستی انجام می گرفت.

پس چرا پس از گذشت سی سال، پرودوسرها مجبور هستند برای داشتن سیگنال میدی بدون اشکال و jitter-free پروسه های پیچیده ای را طی کنند؟ بله شما می توانید از راه حل های واسطه مانند Innerclock’s System’s Sync Gen II Pro استفاده کنید، اما واقعا چرا باید نیاز به انجام چنین کاری باشد؟ تحقیق و توسعه ی زیادی در ساخت نرم افزارهای ضبط و کارت های صدا دخیل است و این سیستم ها سیگنال های کلاک فوق العاده دقیقی را ارائه می دهند، پس چرا نباید همین سطح از دقت را در MIDI داشته باشیم؟

5. استفاده از گوش هایمان

یکی از تفاوت های بارز میان ساخت موزیک با کامپیوتر و قطعاتی که در زمان پیش از نرم افزارهای آهنگسازی ساخته می شدند این است که امروزه ما می توانیم موزیک را ببینیم.

در گذشته، تنها نشانگر زمان شمارشگر tape و خود موسیقی بود. موزیسین ها (یا ماشین ها) تمپو را دیکته می کردند و اگر می خواستید بدانید استکاتوی میزان 41 کجا قرار گرفته، باشد خودتان شمارش می گردید و گوش می دادید. آن زمان موسیقی به این شکل نبود که بتوانید آن را به صورت باکس های رنگی و شکل موج ها روی نمایشگر کامپیوترتان ببینید.

این جلوه های بصری اگرچه بسیار کاربردی هستند اما می توانند موجب شوند که ما بجای گوش ها، با چشم هایمان میکس و حتی آهنگسازی کنیم. چنین چیزی باعث می شود ما وسواس بیش از حدی به خرج دهیم و روی چیزهایی دقیق شویم که ارتباطی با خوب صدا دادن قطعه ی ما ندارند.

6. میکس کردن به صورت زنده

یکی از مهندسان میکس قدیمی مطرح می گوید automation و امکان ذخیره کردن تنظیمات تنها پیشرفت های مهم در دنیای ضبط مدرن هستند – سخت بتوان با این حرف مخالفت کرد؛ مخصوصا اگر تا بحال تجربه ی این را داشته باشید که در انتهای زمان قطعه میکس را خراب کرده باشید. البته این که مهندس صدا در طول پخش قطعه به صورت مستقیم با کنسول میکس تعامل داشته باشد هم نقاط قوت خودش را دارد؛ در این مورد هم مهدس میکس بدون این که چیزی را ببیند تنها با گوش هایش تصمیم می گیرد و مهم تر از این، لذت و خلاقیتی است که بر اثر وجود نداشتن امکان ذخیره کردن تنظیمات به وجود می آید.

7. بوی اکسید آهن هنگام صبح

بله، بریدن نوارها شاید پروسه ی دشواری باشد، اما کار کردن با نوارها نقاط قوت خودش را هم داشت که یکی از آن ها صدای دلنشین، کامپرس شده و دارای سچوریشنی است که با سیگنال هایی که شدت زیادی داشتند ایجاد می شد.

همچنین پیاده کردن افکت های جذاب هم راحت بود – مانند معکوس کردن ترک گیتار یا آهسته کردن سرعت آن. بله این کارها را با کامپیوتر هم می توان انجام داد، اما انجام این کارها با نوارهای استودیویی حس ماجراجویانه تری داشت.

8. متعجب شدن دیگران

هر کسی که در دوران پیش از نرم افزارهای آهنگسازی یک استودیوی خانگی داشته است، حتما شاهد این موضوع بوده که وقتی کسی وارد اتاق او می شده با دیدن تجهیزات او و کنسول میکسی که پر از اسلایدر و دکمه است چه واکنشی نشان می داده و این چیزها برای آن ها چقدر تعجب برانگیز بوده اند. حتی خود صاحب استودیوی خانگی هم هر روز با دیدن این تجهیزات به وجد می آمده است.

داشتن یک هارد درایو و کامپیوتر قطعا چنین احساسی را ایجاد نمی کند، حتی اگر بهترین و لوکس ترین نرم افزارها روی آن نصب شده باشند.

9. اعتبار صدابرداران

مشتری ها و کسانی که وارد استودیوهای قدیمی می شدند، صاحب آن استودیو را مانند یک جادوگر می دیدند – کسی که استاد کارهای عجیب بود و نکات مبهم و رازآلود دنیای ضبط و تنظیم موسیقی را می دانست. بله، صاحبان استودیوها به خوبی تجهیزات خود را می شناختند و دقیقا می دانستند هر دکمه و هر اسلایدری چه کاری انجام می دهد؛ حتی بعضی افراد برای یاد گرفتن چنین چیزهای پیچیده ای در استودیوها دستمزد دریافت می کردند.

افرادی که به خوبی کار با این تجهیزات را بلد بودند، همیشه به وسیله ی موزیسین هایی که به دنبال صدابردارانی حرفه ای بودند که می توانستند بهترین اجرا را از آن ها بگیرند استخدام می شدند. در آن دوران، موزیسین ها می توانستند تنها روی این که موزیسین بهتری باشند تمرکز کنند و صدابرداران و مهندسان صدا تنها تمرکزشان روی بالا بردن کیفیت کارهایشان بود.

10. محدودیت ها

اگرچه در گذشته بسیاری محدودیت ها وجود داشت که هیچ گاه دلمان برایشان تنگ نخواهد شد، اما برای کسانی که آن دوران را تجربه کرده اند، محدودیت ها از جهاتی می توانست کمک بزرگی باشد.

پرودوسرهای امروزی که با کامپیوتر کار می کنند در تمام مراحل ساخت موسیقی با انتخاب های گوناگونی روبرو هستند. در دوران پیش از نرم افزارهای آهنگسازی، افراد با سازها، افکت ها، کانال ها و ترک های محدودی مواجه بودند. با این حال چنین محدودیت هایی باعث می شد این افراد مجبور شوند خلاقیت بیشتری به خرج دهند و از آنچه که دارند نهایت بهره را ببرند.