پری امپ چیست؟ آیا شما به آن نیاز دارید؟

آیا شما هم به دنبال راه هایی برای بهتر کردن کیفیت صدا می گردید؟ اگر این طور است حتما تا بحال راجع به مزیت های به روز کردن پری امپ هایتان شنیده اید: تاثیر مطلوب اجزای کلاسیک، شفافیت افزوده ای که با دیستورشن پایین اتفاق می افتد، داینامیک رنج بیشتر مدار high headroom…
اما معنی این ها چیست؟ یک پری امپ دقیقا چه چیزی است و آیا شما برای داشتن صدایی بهتر به یک پری امپ نیاز دارید؟

پری امپ چیست؟

برخلاف چیزهای سردرگم کننده ای که راجع به پری امپلی فایرها می شنوید، تمام آن ها یک وظیفه ی اصلی دارند، آن هم افزایش دادن گِین است – یعنی پری امپ یک سیگنال ضعیف را دریافت می کند و آن را تا یک سیگنال line-level افزایش می دهد. چنین چیزی این طور اتفاق می افتد:
میکروفن – یا سیگنال instrument-level به Preamp = سیگنال Line-level که نهایتا به امپ یا دیگر تجهیزات اکسترنال می رسد.

هربار که یک پری امپ در مسیر سیگنال به کار برده می شود، به آن یک گِین استیج می گویند. هر گین استیج ولوم سیگنال را به شکلی افزایش می دهد تا سیگنال برای دستگاهِ بعدیِ زنجیره ی سیگنال، مناسب و قابل استفاده شود. مثلا سیگنال ضعیفی که از سیم های متحرکی که در میدان مغناطیسی میکروفن داینامیک شما می آید، برای استفاده ی نرم افزار آهنگسازی یا دیگر تجهیزات شما زیادی ضعیف است. برای بیشتر کردن ولتاژ این سیگنال (برای این که صدا به حد کافی بلند شود) شما نیاز به انتقال سیگنال میکروفن به یک پری امپ دارید.

نکته ی حرفه ای: هرکدام از گین استیج ها مقداری نویز را به سیگنال اضافه می کنند. پری امپ ها دارای خروجی های line-level هستند. اگر شما آن سیگنال را به پری امپ های کارت صدایتان هدایت کنید، در این صورت نه تنها نویز غیر لازمی را به سیگنال وارد کرده اید، بلکه احتمالا ورودی را نیز overload می کنید و موجب دیستورت شدن سیگنال می شوید. شما باید آن پری امپ را به ورودی های line متصل کنید.

پری امپ چه چیزی نیست؟

بگذارید با واضح ترین آن شروع کنیم: پری امپ یک چیز جادویی نیست که بتواند تمام مشکلات صوتی شما را برطرف کند. در حقیقت پری امپ هیچ مشکلی در صدا را برطرف نمی کند. یک پری امپ خوب به شما کمک می کند از صدای خوبی که از پیش دارید بهره ی بیشتری ببرید. پری امپ مثل خامه ی روی کیک می ماند و اگر خود کیک خوب نباشد هیچ خامه ای نمی تواند مزه ی آن را خوب کند.

نکته ی حرفه ای: اگر تلاش کنید گِین پری امپ را در ایده آل ترین حالتش قرار دهید و گِین ورودی تنها به قدری پایین باشد که از کلیپ شدن سیگنال جلوگیری شود، از پری امپ هایتان بهره ی بیشتری خواهید برد. در این حالت شما تمیزترین و شفاف ترین سیگنالی که می توانید از پری امپ تان بگیرید را خواهید داشت و می توانید سیگنال را بالای noise floor داشته باشید. این موضوع معمولا راه حل مشکلاتی است که در زمینه ی gain staging با آن مواجه می شوید.

اول چیزهای مهم تر

یکی از واقعیت ها در رابطه با کیفیت سیگنال این است که بیشترین بهبودها در کیفیت صدا، در ابتدا و انتهای زنجیره ی سیگنال اتفاق می افتد. برای مثال، در این جا یک مسیر سیگنال ساده را داریم:
خواننده > میکروفن > پری امپ > افکت > مبدل آنالوگ-دیجیتال > نرم افزار و پلاگین ها > مبدل دیجیتال-آنالوگ > اسپیکرهای مانیتورینگ
درست همان طور که یک خواننده ی عالی باعث می شود همه چیز بهتر صدا بدهد، استفاده از یک میکروفن بهتر تفاوت بسیار بیشتری روی صدا ایجاد می کند تا این که بخواهید مبدل های دیجیتالی که دارید را عوض کنید. پس اگر به دنبال بهترین راه برای بهبود صدا هستید، احتمالا بهتر است بجای این که پولتان را صرف خرید پری امپ کنید، با آن یک میکروفن خوب خریداری کنید. وقتی یک میکروفن خوب داشتید آن وقت می توانید به خرید یک پری امپ خوب فکر کنید.

انواع پری امپ

آیا مجموعه ای از میکروفن های باکیفیت یا مانیتورهایی با صدای دقیق دارید؟ حالا شاید وقت آن باشد که پری امپی که همیشه می خواستید را تهیه کنید. اگرچه می توان پری امپ های میکروفن را در دسته بندی هایی قرار داد که تعداد آن ها از تعداد ژانرهای موسیقی بیشتر است، اما به طور کلی پری امپ ها در دو دسته قرار می گیرند: clean (صدا را رنگ نمی کنند) و colored (به صدا کاراکتر اضافه می کنند).

پری امپ های میکروفن کلین، مانند Grace m101 یا Millennia HV-3C به طوری طراحی شده اند که سیگنال ورودی را دریافت و آن را به شکل قابل توجهی زیاد کنند و در حین انجام این کار تا جایی که ممکن است کمترین مقدار کاراکتر و رنگ (هارمونیک دیستورشن) را به صدا وارد کنند. به طور کلی با این پری امپ ها شما صدای ورودی را خواهید داشت به شکلی که به حدی بلند باشد که با دیگر تجهیزات اکسترنال شما به خوبی کار کند یا بتواند ورودی لاین کارت صدای شما را درایو کند. ضبط کردن یک سیگنال کلین و رنگ نشده برای مواقعی که قرار است پس از ضبط، افکت هایی را با پلاگین ها به صدا اضافه کنید ایده آل است.
پری امپ های میکروفن Colored، مانند BAE 1073MP یا Universal Audio SOLO/610، کاراکتر صدای خودشان را دارند. این یعنی این پری امپ ها سیگنال ورودی را با اضافه کردن نوعی هارمونیک دیستورشن تغییر می دهند که این کار به واسطه ی قطعات الکترونیکی یا ترانسفورماتورهای آن ها اتفاق می افتد. این هارمونیک ها معمولا صدا را شیرین و کمی پیچیده تر می کنند و باعث می شوند صدا راحت تر از سیگنالی که با پری امپ های کلین boost شده، جایگاهش در میکس را پیدا کند. این رنگ شدگی صدا روی پردازش سیگنالی که بعدا قرار است با افکت ها انجام دهید تاثیر می گذارد و شاید شما را بعدا محدود کند، اما صدای این پری امپ ها فوق العاده است و در زمان میکس کار شما را آسان تر خواهند کرد.

در یک پری امپ به چه چیزهایی دقت کنیم؟

با نگاه کردن به مشخصات پری امپ ها شما با اطلاعاتی بمباران می شوید که به احتمال زیاد هیچ مفهومی برایتان ندارند. مثلا شاید فکر کنید THD+N Ratio چیست؟ عیبی ندارد، بسیاری از مهندسان صدای حرفه ای هم به این اطلاعات نگاه نمی کنند. چند موردی که واجب است و باید به آن ها دقت کنید این ها هستند:

تعداد کانال ها

ببینید به یک کانال نیاز دارید، یا هشت کانال یا حتی بیشتر؟ مطمئن شوید پری امپی که می خواهید بخرید تعداد کانال های مورد نیازتان را داشته باشد

نوع

پری امپ های تیوب و FET بسیار به صدا کاراکتر می دهند و در طرف دیگر ماجرا، بسیاری از مدل های سالید استیت (مشخصا آن هایی که بدون ترانسفورماتور هستند) صدای کلین تری دارند و کمتر به صدا کاراکتر می دهند.

گِین ماکسیمم

اگرچه برای میکروفن های کاندنسر گِینی بین ۳۰dB تا ۵۰dB کافیست، اما میکروفن های آمپدانس- بالا که خروجی کمی دارند، مانند میکروفن های داینامیک قدیمی و میکروفن های ریبون، معمولا گِین زیادی را می طلبند (۵۰dB تا ۷۰dB).

پردازش In-line

اکولایزرها و کمپرسورهای آن-بوردی که روی چنل استریپ ها وجود دارد می توانند خیلی بدربخور و مفید باشند.

ورودی/خروجی

قطعا باید از این موضوع هم مطمئن شوید که می توانید تجهیزاتی که دارید را به پری امپ متصل کنید، اما چیزهایی مانند تبدیل دیجیتال آن-بورد هم می توانند بسیار مفید باشند، مخصوصا برای پری امپ های ۸ کاناله ای که به وسیله ی ADAT optical متصل می شوند.