چطور با استفاده از هشت ترک می شود یک قطعه ی موسیقی کامل ساخت؟

در موسیقی مدرن، موزیسین ها می توانند صداهای مختلفی را با هم ترکیب کنند و در هر ژانری یک شاهکار موسیقایی خلق کنند. موزیک های موفقی را شاهد هستیم که در آن ها بیش از ۱۰۰ صدای مختلف با هم ترکیب شده اند تا یک بافت صوتی عظیم و پیچیده ایجاد شود. چنین چیزی بسیار دور از حالت چهار کاناله (هشت کانال استریو) است که موزیسین ها در گذشته با آن کار می کردند.
آرتیست هایی مانند Beatles ،Michael Jackson ،The Beach Boys ،Jimi Hendrix و The Who تنها با چهار یا هشت ترک کار می کردند و با این حال موزیک هایشان هنوز که هنوزه جزو بهترین ها به شمار می آید. چرا؟ چون این آرتیست ها المان های موسیقی را با هدف و به وضوح استفاده کرده اند. موزیک های موفق این افراد دارای یک ایده ی اصلی در مرکز است که به وسیله ی المان هایی که آن ها را احاطه کرده اند ساپورت می شود: المان اصلی به هیچ وجه در المان های فرعی غرق نمی شود.
در این مقاله به شما توضیح می دهیم که چرا تنها هشت ترک یا حتی کمتر برای ساخت یک قطعه ی موسیقی خارق العاده کافی است و این که چطور باید تصمیم بگیرید در پروسه ی ساخت موسیقی روی کدام المان ها تمرکز شود و چه المان هایی برجسته شود.

المان درامز: همه چیز به ریتم بستگی دارد

هر صدابردار یا تنظیم کننده ای می تواند به شما بگوید که اولین چیزی که در پروسه ی ساخت موسیقی در استودیو ایجاد می شود درامز است. ساختن ریتم درامز و جذاب نگه داشتن ریتم بسیار مهم است و این موضوع در بسیاری از ژانرهای موسیقی صادق است. با گوش کردن به قطعات موسیقی سطح بالا و موفق می توانید بفهمید که درامز لزوما نباید پیچیده باشد، درست همان طور که ضبط کردن آن نباید پیچیده باشد.
وقتی به اضافه کردن یک المان کوبه ای فکر می کنید، از خودتان بپرسید که آیا این المان به ریتم کمک می کند یا به آن آسیب می زند. یک بیت یا ریتم درامز خوب (چه سریع باشد و چه آرام) ساختاری برای دیگر سازها شکل می دهد تا در آن جای بگیرند و اگر صدایی وجود دارد که شما از آن واقعا لذت می برید، دست نگه دارید و آن را جایی اضافه کنید که قطعه ی موسیقی شما به آن نیاز داشته باشد. Paul Simon استاد سادگی است، فقط کافی است به قطعه ی ۵۰ Ways to Leave Your Lover گوش کنید.

صرف نظر از ژانری که کار می کنید، راحت می توان فهمید که درامز چقدر سریع می تواند فضای میکس را پر کند. اگر موزیک شما در بخش المان های کوبه ای کمبود دارد، مطمئن شوید که المان هایی که اضافه می کنید حتما به ریتم کمک کنند و بیخود و بی جهت آن را پیچیده نکنند. اشتباه رایجی که معمولا اتفاق می افتد این است که افراد آنقدر به ریتم ها المان اضافه می کنند تا جایی که دیگر هیچ فضایی برای هیچ ساز دیگه ای باقی نماند.
برای این پروژه ی ۸ ترکی که از آن صحبت می کنیم، بسته به ژانر یا حس ریتم، شما احتمالا به چند ترک برای درامز نیاز خواهید داشت. برای بندها و آرتیست هایی که یک کیت درام یا المان های کوبه ای زنده دارند احتمالا باید یک kick، snare، hi-hat و یک کانال استریوی overhead داشته باشید. همین درامز به خودی خود ۵ ترک از ۸ ترک را در بر می گیرد. اما مثلا اگر سبک شما هیپ هاپ است و از یک درام ماشین ۸۰۸ استفاده می کنید، برای ریتم تنها به سه ترک شامل kick، snare و hi-hat نیاز خواهید داشت.
نمونه هایی از این دست موزیک ها:
Michael Jackson – “Rock With You”
Vampire Weekend – Oxford Comma”
Queens of the Stone Age – “No One Knows”
Ariana Grande – “Into You”
و احتمالا معروف ترین ترک درام تمام دوران:
“We Will Rock You” از گروه Queen

بیس: شروع هارمونی

یک بیس خوب به عنوان یک المان متصل کننده بین درامز، وکال یا هر ساز دیگری عمل می کند: بیس روح و قلب یک اجراست. بیس یک ساز پر حجم است که تنها باید زمانی از آن استفاده کنید که بخواهید به موزیک تان حجم دهید.
در تصمیم گیری بر سر این که در هر بخش آهنگ آیا بیس را قرار بدهید یا نه، بسیار دقت کنید. بیس می تواند بسیار پر حجم باشد و زمانی که یک آهنگساز می خواهد تاثیر ویژه ای بگذارد از آن استفاده می کند. تکنیک لایه بندی کردن بیس لاین بسیار محبوب است. به همین خاطر است که در اغلب موارد می بینیم که بیس در پارت های اوج آهنگ مثل chorus، bridge یا intro/outro اضافه می شود.
المان بیس لزوما نباید یک گیتار بیس باشد (اگرچه در بیشتر مواقع چنین است). یک پیانو، گیتار، ویولن سل، وکال یا تقریبا هر سینتی سایزر آنالوگ یا دیجیتالی می تواند المان بیس را تشکیل دهد. وقتی با بیس لاین یک زمینه ی هارمونیک ساختید که شنونده بتواند آن را دنبال کند، اسکلت موزیک شما شکل می گیرد و ساخت باقی موسیقی با راحتی بیشتری انجام خواهد شد.

هارمونی و استفاده از آکورد

آکوردها صرف نظر از این که روی پیانو اجرا شوند یا گیتار، ارگ یا مجموعه ای سازهای زهی، یک حس جادویی به آهنگ اضافه می کنند. آکوردها آخرین زمینه ی هارمونیک را اضافه می کنند و به این وسیله شعر و ملودی وکال را تقویت می کنند.
در زمان ساخت ملودی گزینه های بسیار زیادی پیش روی شماست که همین به راحتی می تواند موجب شود شما در استفاده از آن زیاده روی کنید و المان های ملودیک مختلف بیش از حدی را در موزیکتان پیاده کنید. بسیار مهم است که تنها روی یک یا دو المان ملودیک مختلف تمرکز کنید، مخصوصا اگر قرار است به موزیک شما وکال هم اضافه شود. لاین های گیتار و پیانو، صداهای سینتی سایزری جذاب و پدهای اتمسفریک: تمام این ها پتانسیل این را دارند که تمرکز را از روی وکال بردارند و به آن ضربه بزنند.
درست همان طور که درامز پایه و اسکلتی برای ریتم موسیقی است، سازی که اجرای هارمونیک دارد یا آکوردها را اجرا می کند، مثل گیتار آکوستیک، بدنه ی موزیک را تشکیل می دهد. در حالت ایده آل وکال موزیک شما باید مستقیما با هر سازی که در کنار آن اجرا می شود ارتباط برقرار کند.
بعد از اضافه کردن لید وکال (و شاید یک وکال هارمونی) احتمالا هفت یا هشت ترک شما پر شده باشد. از این به بعد به شما بستگی دارد که ببینید آیا باز هم برای اضافه کردن یک المان دیگر فضای کافی وجود دارد یا نه.

افکت ها و ریورب

بعد از این که همه چیز در میدان استریوی میکس سر جایش قرار گرفت، شما این امکان را دارید که با اضافه کردن افکت های مختلف عمق و رنگ بیشتری به موزیکتان اضافه کنید. در این جا هم باید توجه داشته باشید که افکت هایی را انتخاب کنید که به چشم اندازی که تابحال برای موزیکتان متصور شده اید کمک کند و توجه مخاطب را به ایده ی اصلی جلب کند.
ریورب می تواند ابزاری فوق العاده برای ایجاد حس یک فضا در صداهای مختلف و یا به هم چسباندن اجزای میکس باشد، اما استفاده ی بیش از دو یا سه بُعد مختلف می تواند به شکل قابل توجهی صدای میکس را کدر کند.
بعد از اضافه کردن افکت خوب به آن گوش کنید، ببینید آیا هنوز هم می توانید تمام صداها را شناسایی کنید؟ افکت ها استفاده می شوند تا قدرت و تاثیر یک قطعه ی موسیقی بیشتر شود و اگر این افکت ها بیش از حد توجه مخاطب را به خودشان جلب کنند و تمرکز را از روی وکال یا ملودی اصلی بردارند، در نهایت هماهنگی بین المان های مختلف قطعه ی شما برهم خواهد خورد.

نتیجه گیری

برای ساخت یک قطعه ی موسیقی، سادگی اهمیت بسیار زیادی دارد.
صرف نظر از این که نرم افزار آهنگسازی شما قابلیت استفاده از چه تعداد ترکی را به شما می دهد، تمرکز کردن روی تنها ۸ المان می تواند در آهنگسازی و تنظیم یک قطعه به شما کمک کند. به جای این که ابعاد جدید اضافه کنید، می توانید ترک های بیشتری را باهم ترکیب کنید به شکلی که ایده های اصلی موزیک را ساپورت کنند و شکل و تمایز بیشتری به این المان ها بدهند. به همین خاطر است که موزیک های محبوب سبک های پاپ و راکی که بیش از ۱۰۰ ترک در آن ها به کار رفته خیلی هیجان انگیز به نظر نمی رسند.
از موزیک های قدیمی چیزهای زیادی می شود یاد گرفت. اگرچه موسیقی امروز بسیار فراتر از موزیک هایی که برای صفحات گرامافون ساخته می شدند رفته است، اما پیشگامان آهنگسازی و تنظیم می توانند به آهنگسازهای این نسل نشان بدهند چطور می شود که یک ترک موسیقی برای سال ها و دهه ها همچنان محبوب باقی می ماند.