نقد و بررسی Apple M1 13-inch MacBook Pro

نقاط قوت:

• پرفورمنس فوق العاده ی چیپ M1
• شارژدهی عالی باتری
• ظاهر و حس حرفه ای

نقاط ضعف:

• وجود تنها سه پورت Thunderbolt
• طراحی محصول می توانست جدیدتر باشد

اپل هیچگاه محصولات و تکنولوژی های جدیدش را با قیمت پایین به فروش نمی رساند، اما حتی بدبین ترین افراد هم اذعان خواهند کرد که حذف پردازنده های اینتل و استفاده از چیپ های سیلیکونی ARM در مک ها اتفاق بزرگی است.

خبر این اتفاق خرداد ماه سال گذشته اعلام شد و اپل ادعا کرد با استفاده از چیپ های ARM می تواند مک هایی بسازد که هم پرفورمنس بهتری داشته باشند و هم کم مصرف تر باشند. حالا اولین موج مک های سیلیکونی اینجاست: نسخه های جدید Mac mini، MacBook Air و دستگاهی که در این مقاله به بررسی آن می پردازیم، یعنی نسخه ی 13 اینچی MacBook Pro.

در ظاهر هیچ یک از این کامپیوترها نسبت به مدل های قبلی که از پردازنده ی اینتل استفاده می کردند متفاوت نیستند – در حقیقت به سختی می توان تفاوتی میان آن ها پیدا کرد. اما در داخل، قضیه متفاوت است و هر یک از این دستگاه های مک حالا از چیپ جدید اپل یعنی M1 بهره می برند.

نمی خواهیم در مشخصات فنی غرق شویم اما باید بدانید که CPU، GPU، امنیت، ورودی/خروجی و مموری روی چیپ قرار می گیرند.

MacBook Pro دارای CPU و GPU هشت هسته ای می باشد و ارزان ترین مدل آن دارای 8 گیگ رم (مدل های 16 گیگابایتی هم وجود دارد) و 256 گیگ حافظه ی SSD (مدل های 512 گیگابایتی، یک و دو ترابایتی هم موجود است) می باشد. لازم به ذکر است که مک های M1 قابل ارتقا نیستند، پس پیش از خرید به مقدار رم و حافظه ای که نیاز دارید خوب فکر کنید.

M1 13-inch MacBook Pro دارای یک نمایشگر شارپ 13.3 اینچی Retina می باشد که دارای رزولوشن نیتیو

2560×1600 است و از تکنولوژی True Tone پشتیبانی می کند. این مک بوک دارای Touch Bar، Touch ID، Magic Keyboard، ترک پد Force Touch و یک دوربین نسبتا نا امید کننده ی 720p FaceTime HD می باشد. اسپیکرهای استریو با صدای معقول، سه میکروفن و یک جک هدفون 3.5 میلیمتری از دیگر خصوصیات این مدل هستند.

دیگر کانکشن ها محدود به دو پورت ThunderBolt/USB 4 می شوند. مدل مک پروی 13 اینچی دارای چهار پورت هم موجود است اما در آن بجای چیپ M1 از پردازنده ی اینتل استفاده شده است.

مانند تمام مک های جدید، MacBook Pro با جدیدترین سیستم عامل اپل یعنی Big Sur عرضه شده است.

پیش از آن که به بررسی پرفورمنس مک بوک جدید بپردازیم باید به چالش اصلی پیش روی آن اشاره کنیم و آن سازگاری نرم افزارهاست. نرم افزارها برای این که بتوانند روی دستگاه های مجهز به چیپ M1 اجرا شوند، باید به موقعیت Universal آپدیت شوند (به این معنا که نرم افزارها همچنان باشید با مک هایی که از پردازنده های اینتل استفاده می کنند هم سازگاری کامل داشته باشند) و حقیقتی که وجود دارد این است که بسیاری از نرم افزارهای موزیک هنوز به این وضعیت آپدیت نشده اند.

راه حلی که اپل برای این شرایط اندیشه کرده، تکنولوژی Rosetta است که به اپلیکیشن هایی که تنها با پردازنده های اینتل سازگار هستند اجازه می دهد روی دستگاه های M1 هم اجرا شوند، البته نه با همان پرفورمنس. چنین چیزی ایده آل نیست اما چنین چیزهایی وقتی تغییرات بزرگی مانند استفاده از پردازنده ی جدید اتفاق می افتد اجتناب ناپذیر هستند.

خبر خوب این است که دو نرم افزار آهنگسازی اپل یعنی Logic Pro و GarageBand هر دو Universal هستند و اگر آن ها را روی M1 MacBook Pro اجرا کنید تجربه ی فوق العاده ای خواهید داشت. زمان لود شدن پروژه ها بسیار سریع است و هر کاری که در پروژه هایتان انجام دهید با سرعت بالایی اجرا می شود. همچنین اگر از اینسترومنت ها و افکت های خود این نرم افزارها استفاده می کنید، می توانید بدون نگرانی از اُورلود شدن CPU تعداد بسیار زیادی از آن ها را در پروژه لود کنید.

برای این که بدانید چه چیزی در انتظار شماست، ما پروژه ی تست Logic Benchmark را امتحان کردیم که برای ارزیابی پرفورمنس طیف وسیعی از مک ها کاربرد دارد. این بنچمارک شامل 128 ترک دوبل شده می باشد که هر کدام حاوی پنج افکت و سینتی سایزر Logic Sculpture می باشد که آکوردهای شلوغی را اجرا می کند. بنچمارک به این صورت است که شما پروژه را اجرا می کنید و تا زمانی به ترک ها اضافه می کنید که مک شما کم بیاورد.

در تست ما، مدل 13 اینچی M1 MacBook Pro با 16 گیگ رم موفق شد پیش از اُور لود شدن تعداد 106 ترک را پلی بک کند. این موضوع نشان می دهد که این مک بوک پرفورمنس مشابهی با مدل 16 اینچی MacBook Pro سال 2019 که دارای پردازنده ی 2.4GHz Intel Core i9 بود دارد و تنها کمی از مدل 27 اینچی iMac که در 2020 عرضه شد (با پردازنده ی شش هسته ای 3.3GHz Intel Core i5) عقب می افتد.

با توجه به این که M1 اولین چیپ اپل و مدل رده پایینی است که در ارزان قیمت ترین کامپیوترهای اپل استفاده می شود، باید گفت که چنین پرفورمنسی تحسین برانگیز است و تایید می کند که مدل 13 اینچی M1 MacBook Pro برای آهنگسازی و تنظیم کاملا مناسب است.

اما چیز غافلگیر کننده ای که وجود دارد این است که مدل هشت هسته ای M1 MacBook Air – که قیمت پایین تری دارد – موفق شده در همین بنچمارک تعداد 110 ترک را اجرا کند، یعنی چند ترک بیشتر از مدل Pro. مدل هشت هسته ای M1 Mac Mini حتی غافلگیر کننده تر ظاهر شد و توانست 109 ترک را به خوبی اجرا کند.

چیزی که از این تست ها می توان استنباط کرد این است که Logic Pro روی دستگاه های دارای چیپ M1 به خوبی اجرا می شود، اما پلاگین هایی که توسط شرکت های دیگر ساخته می شوند چطور؟ در این مقطع زمانی که ما این مقاله را می نویسیم تنها تعداد کمی از پلاگین ها روی M1 پشتیبانی می شوند، اگرچه می توان برخی از افکت ها و اینسترومنت ها را از طریق Rosetta اجرا کرد. در مورد پلاگین های ساخت شرکت های دیگر، پرفورمنس پایین تر است اما قطعا ناکافی نیست که البته همین انتظار هم می رفت.

در نیمه ی پر لیوان، تجربه ی کاربری Rosetta بسیار ساده است: وقتی آن را روی مک نصب کنید، نرم افزارهایی که به آن نیاز داشته باشند به صورت اتوماتیک و در پس زمینه تغییرات لازم را تجربه می کنند و شما متوجه چیزی نخواهید شد.

همچنین لازم به گفتن است که مک های M1 می توانند اپلیکیشن های iOS را نیز اجرا کنند، البته ما متوجه شدیم که بسیاری از اپلیکیشن های آهنگسازی مورد علاقه ی ما در Mac App Store وجود ندارند. به علاوه، استفاده از این اپلیکیشن هایی که تاچ آن ها بهینه شده تجربه ی کاملا مطلوبی نیست – مثلا شما نمی توانید سایز پنجره ها را تغییر دهید – پس با حالت ایده آل کمی فاصله دارد. قابلیتی که خوب است اضافه شود، امکان استفاده از iOS AUv3 ها به عنوان پلاگین در نسخه ی دسکتاپ Logic Pro و GarageBand است.

از تمام این ها چه نتیجه ای می گیریم؟ اگر می خواهید اولین کامپیوتر آهنگسازی تان را بخرید و می خواهید برای شروع از Logic یا GarageBand با اینسترومنت ها و افکت های پیش فرض همین نرم افزارها استفاده کنید، مدل 13 اینچی M1 MacBook Pro می تواند انتخاب فوق العاده ای باشد. به این ترتیب لپ تاپ قدرتمند و زیبایی خواهید داشت که پرفورمنس خیره کننده ای را به شما ارائه می دهد. شارژدهی باتری عالی است که البته بستگی به کاری که با لپ تاپ انجام می دهید دارد. اما می توانید مطمئن باشید که این لپ تاپ نسبت به مدل هایی که دارای پردازنده ی اینتل بودند شارژدهی بسیار بهتری دارد.

البته نقدهایی هم به M1 MacBook وارد است: این اصلا خوب نیست که در حال حاضر نمی توان مک های M1 را با چهار پورت ThunderBolt/USB تهیه کرد. همچنین طراحی این مک بوک ها اگرچه قدیمی نیست، اما نسبت به نسل قبل تغییری در آن ها ایجاد نشده و می شد در کنار چیپ جدید از طراحی جدیدی هم بهره برد.

همچنین جای سوال است که آیا خرید MacBook Pro بجای نسخه ی بسیار ارزان قیمت تر Air منطقی است یا نه، مخصوصا اگر Touch Bar برای شما اهمیت ندارد. یکی از چیزهایی که در مدل Pro وجود دارد و مدل Air از آن بهره نبرده، وجود یک فن است که هنگامی که فشار زیادی روی دستگاه می آورید می تواند خیال شما را راحت کند و احتمال آسیب رسیدن به CPU را کاهش دهد؛ اما در تست هایی که ما انجام دادیم این فن فعال نشد.

اگر شما از کاربران مک می باشید و از نرم افزاری غیر از محصولات اپل برای آهنگسازی استفاده می کنید – و پلاگین های ساخت شرکت های دیگر برای شما اهمیت زیادی دارند – بهترین پیشنهاد برای شما این است که کمی صبر کنید تا توسعه دهندگان نرم افزارها خودشان را با چیپ M1 تطبیق دهند. همچنین چیپ های سیلیکونی قدرتمندتری هم در آینده قرار است عرضه شود که شایعات حاکی از آن هستند که مدل بزرگتر MacBook Pro و iMac قرار است اولین محصولاتی باشند که از این چیپ ها استفاده می کنند؛ زمانی هم که این دستگاه ها رونمایی شوند بسیاری از معضلات نرم افزاری فعلی حل شده اند و شما می توانید انتخاب آگاهانه تری داشته باشید.

تمام چیزهایی که در این مقاله بیان کردیم نباید باعث شود که در مورد مدل 13 اینچی M1 MacBook Pro منفی فکر کنید، چرا که این محصول، لپ تاپ خارق العاده ای است و بسیاری از موزیسین ها را خوشحال خواهد کرد. بسیار مشتاق هستیم مدل های بعدی این محصولات را امتحان کنیم.