۵ تکنیک میکروفن گذاری گیتار که می توانند تُن های شگفت انگیزی به شما بدهند

گیتار الکتریک یکی از پرکاربرد ترین سازهایی است که تابحال ساخته شده است. گیتارهای الکتریک اولین بار در دهه ی ۱۹۳۰ معرفی شدند و از آن زمان تا بحال خیلی دچار تغییر و تحول نشده اند؛ همچنین در دهه های اخیر شیوه ی ضبط آن ها هم دچار تغییر نشده است. روش رایج ضبط صدای گیتار الکتریک احتمالا برای شما آشنا باشد:
– حرکت دادن میکروفن به سمت مرکز امپ برای گرفتن تُن صدایی پرخاشگرانه
– حرکت دادن میکروفن به سمت کناره های امپ برای گرفتن تُن صدایی ملایم
– نزدیک کردن میکروفن به امپ برای کم شدن صدای اتاق و بیشتر شدن صدای امپ
– دور کردن میکروفن از امپ برای تلفیق کردن صدای اتاق با صدای گیتار
– قرار دادن میکروفن به سمت امپ برای دریافت جزئیات و واضح شدن صدا
– منحرف کردن جهت میکروفن از سمت امپ برای دریافت بیشتر صدای اتاق
– استفاده از دو میکروفن مختلف برای ترکیب کردن تُن های متضاد

اگرچه این تکنیک ها به خوبی جواب خود را پس داده اند، اما راه های خلاقانه ی بسیاری برای دریافت تُن هایی منحصر به فرد از گیتار وجود دارد که باعث متمایز شدن موزیک شما می شود. در ادامه ی این مقاله ما به شش روش خلاقانه ی میکروفن گذاری برای گیتار اشاره خواهیم کرد.

میکروفن را برعکس کنید

اولین تکنیک بسیار ساده است. بجای این که جهت میکروفن را به سمت امپ قرار دهید، آن را برعکس کنید. میکروفن را چند قدمی دورتر از امپ قرار دهید و آن را ۱۸۰ درجه بچرخانید تا تلفیقی از صداهای مستقیم و غیر مستقیمی که در اتاق پخش شده اند را دریافت کنید.
تعیین مکان قرار دهی میکروفن ممکن است کمی مشکل باشد، چرا که اگر از یک میکروفن کاردیود استفاده کنید، نزدیک تر کردن میکروفن به امپ همیشه صدای مستقیم تری به شما نمی دهد. در عوض با نزدیک تر کردن میکروفن به امپ، شما انعکاس های مستقیم بیشتری از سمت زمین دریافت خواهید کرد و با دور کردن میکروفن از امپ، انعکاس های غیر مستقیم بیشتری را از طرف دیوارها ضبط خواهید کرد. در این بین باید سعی کنید ایده آل ترین نقطه را برای میکروفن پیدا کنید تا ترکیب خوشایندی از صدای امپ، انعکاس های مستقیم و انعکاس های غیر مستقیم داشته باشید.
همچنین شما می توانید از یک میکروفن ریبون یا یک میکروفن کاندنسر با دیافراگم بزرگ با الگوی قطبی فیگور۸ استفاده کنید و صداهای مستقیم و غیر مستقیم را به صورت مجزا ضبط کنید و کنترل بیشتری روی ترکیب کردن آن ها داشته باشید.

میکروفن را به سمت دیوارها، سقف، کف یا اتاق قرار دهید

نزدیک کردن یک میکروفن کاردیود به سورس صدا باعث افزایش پاسخگویی بیس میکروفن می شود (افکت مجاورت یا proximity effect). با این حال نزدیک کردن میکروفن به امپ صدای مستقیم تری را به شما ارائه می دهد که همیشه چیز مطلوبی نیست. پس چطور می توان پاسخگویی بیس را بدون از دست دادن تُن صدای اتاق افزایش داد؟ میکروفن را به سمت چیز دیگری بگیرید.
با قرار دادن میکروفن در فاصله ی چند قدمی امپ و زاویه دادن آن به سمت زمین، شما می توانید نویز منحصر به فردی از اتاق با فرکانس های بیس قدرتمند بگیرید. نگران نزدیک شدن فاصله ی میکروفن به زمین نباشید _ سعی کنید میکروفن را در فاصله ی دو یا چند سانتی متر از زمین قرار دهید و سپس زاویه ی آن را به شکلی تنظیم کنید که مقدار مناسبی از صدای اتاق را دریافت کنید.
برای این که بتوانید صدای بیشتری از اتاق بگیرید، سعی کنید میکروفن را دور از امپ قرار دهید و مستقیما صدای دیوار پشتی را ضبط کنید. این کار موجب می شود انعکاس های مستقیم دیوار ضبط شوند؛ بعدا می توانید این صدا را با صدای میکروفنی که نزدیک امپ قرار داده اید یا یک صدای ریورب ارگانیک ترکیب کنید.
اگر در مکانی کار ضبط را انجام می دهید که سقف بلندی دارد، سعی کنید ارتفاع استند میکروفن را زیاد کنید و انعکاس های سقف اتاق را ضبط نمایید. این تکنیک های میکروفن گذاری در ترکیب با کامپرشن شدید می توانند باعث پر حجم شدن صدای گیتارهای شما شوند.
اگر به دنبال یک صدای امبینت با ریورب زیاد هستید، می توانید درهای اتاق ضبط را باز کنید و یک میکروفن را پایین اتاق قرار دهید. این تکنیک باعث می شود شما فقط صداهای غیر مستقیم را دریافت کنید.

میکروفن در پشت امپلی فایر قرار دهید

در این متُد فرکانس های بیس عمیق حاصل از قرار دادن میکروفن در نزدیک امپ و آمبیانس دریافت صدا به صورت غیر مستقیم با یکدیگر تلفیق می شوند. اگر از امپلی فایری استفاده می کنید که پشت باز است، می توانید میکروفن را پشت امپلی فایر قرار دهید و جهت آن را مستقیما به سمت پشت درایورهای امپ قرار دهید. این تکنیک صدای امبینت تیره ای ایجاد می کند که برای ترکیب با صدای میکروفن هایی که در نزدیک امپ قرار داده اید بسیار مناسب است _ فقط حواستان به مشکلات phase باشد.

تکنیک mid/side

در حالی که تکنیک های میکروفن گذاری به صورت استریو می توانند باعث وسیع تر شدن استریو ایمیج گیتار شوند، تکنیک mid/side می تواند با استفاده از دو میکروفن بُعد بیشتری به صدا بدهد و سه کانال منحصر به فرد ایجاد کند.
در تکنیک mid/side دریافت صدای امپ با توجه به اتاقی که امپ داخل آن قرار گرفته اهمیت دارد. برای انجام این تکنیک میکروفن را چند قدم دورتر از امپ قرار دهید. برای این که بتوانید تُن مستقیم تری دریافت کنید می توانید میکروفن را نزدیک تر کنید و اگر خواهان آمبیانس بیشتری هستید میکروفن را دورتر کنید. فقط به خاطر داشته باشید که کب هایی که چند اسپیکر دارند در فاصله ی حدود ۴۰ تا ۶۰ سانتی متری می توانند دردسر ساز شوند، پس سعی کنید میکروفن را حداقل در فاصله ی ۶۰ سانتی متری از آن ها قرار دهید.
در مرحله ی بعد یک میکروفن ریبون یا کاندنسر با الگوی قطبی فیگور۸ را مستقیما بالا یا پایین میکروفن اولی قرار دهید، به شکلی که کپسول میکروفن بر امپ عمود شود و جهت آن به سمت دیوارها باشد.
در آخر در نرم افزار آهنگسازی تان سه ترک ایجاد کنید: یکی برای میکروفن اول، و دو ترک برای میکروفن فیگور۸٫ دو ترک مربوط به میکروفن فیگور۸ را در خلاف جهت همدیگر کاملا به سمت های چپ و راست pan کنید و قطبیت (pahse) یکی از ترک ها را معکوس کنید.
میکروفن اول صدای مونوی امپ را برای شما مهیا می کند که ایمیج مرکز واضحی دارد؛ دو ترک میکروفن فیگور۸ هم صدای اتاق را به صورت استریو برای شما ضبط کرده اند. حالا صدای این میکروفن ها را می توانید بر حسب سلیقه تان با هم تلفیق کنید.

استفاده از میکروفن بی کیفیت

این روش بیش از آن که به جاگذاری میکروفن مربوط باشد، به انتخاب میکروفن ارتباط دارد. در بیشتر حالت ها مهندسان صدا از میکروفن هایی استفاده می کنند که توانایی بهتر کردن صدای سورسی که می خواهند ضبط کنند را داشته باشد. دفعه ی بعدی که خواستید صدای گیتارتان را ضبط کنید، ارزان ترین، قدیمی ترین و بد صداترین میکروفنی که دارید را بردارید و به صورت رندوم یک پوزیشن برای آن انتخاب کنید. حتی می توانید آن را داخل یک سطل بگذارید و سطل را کنار امپ قرار دهید.
قرار نیست این میکروفن صدای خوبی بدهد. با این میکروفن قرار است صدایی پرخاشگرانه و lo-fi داشته باشید. صدای این میکروفن را با صدای دیگر میکروفن ها تلفیق کنید تا تُن گیتار منحصر به فردی ایجاد کنید که شبیه هیچ کس دیگری نیست.