21 مورد از مهمترین محصولات و نوآوری ها در تاریخ تکنولوژی موسیقی

تاریخ موسیقی همان تاریخ تکنولوژی ساخت موسیقی می باشد – این دو از زمان عصر حجر و زمانی که اولین درامر بالقوه برای تولید صدا چند سنگ را به هم کوبید به یکدیگر گره خورده اند.

از آزمایشات فیثاغورس با چکش ها تا پیانو فورته‌ی بارتولومئو کریستافوری، ایده های جدید و نوآورانه الهام بخش موزیسین ها بوده اند. کافیست یک ابزار موسیقی جدید را به یک آهنگساز نشان دهید تا ببینید چطور از آتن استفاده خواهد کرد.

سازهایی مانند هارپیس کورد و پیانو در زمان خودشان تکنولوژی های پیشرفته ای بودند – برخی از سخت افزارها و نرم افزارهای معجزه آسایی که ما امروزه استفاده می کنیم هم همین طور به نظر می رسند. مرز میان تکنولوژی پیشرفته و ابتدایی هر روزه کمرنگ تر می شود و تشخیص آن ها غیر ممکن تر.

با این حال در ذهن ما اینطور تعریف شده که الکتریسیته را به عنوان المان اصلی در تعریف تکنولوژی “مدرن” در نظر بگیریم. ما هم در این مطلب همین مبنا را مد نظر قرار خواهیم داد و حتی در همین حالت هم لیست ما با کامل بودن فاصله ی زیادی دارد و شما هم به عنوان خواننده شاید احساس کنید جای خالی چیزی در این لیست احساس می شود و این کاملا درست است.

1. نرم افزار Beatslicing

سخت بتوان تصور کرد زمانی قطعه بندی کردن بیت ها بخشی یکپارچه از پروسه ی ساخت موزیک نبوده است. پیش از این که نرم افزار ReCycle از کمپانی Propellerhead در سال 1994 از راه برسد، نچ کردن تمپوی لوپ های سمپل شده کابوس وار بود و تغییر تمپوی لوپ زیر و بمی صدای آن را نیز تغییر می داد.

اولین نسخه ی ReCycle تلاشی بین کمپانی های Propellerhead و Steinberg بود و به کاربران ویندوز و مک اجازه داد تا از الگوریتم تشخیص ترنزینت سطح بالایی استفاده کنند که قادر به تشخیص اتک ترنزینت بیت ها و قرار دادن مارکرها در ابتدای ترنزینت ها بود. کاربران می توانستند ماحصل کارشان را به عنوان فایل های REX ذخیره کنند و آن را روی هر سمپلری که بخواهند لود نمایند؛ در این حالت هر قطعه از بیت به یکی از کلاویه های کیبورد کنترلر اختصاص پیدا می کرد. پس با استفاده از یک فایل MIDI میشد قطعه های مختلف بیت را در تمپوهای مختلف پلی بک کرد، البته فقط در حالت مونو.

این نرم افزار در زمان خودش یک تکنولوژی انقلابی به حساب می آمد و پس از آن نیز تکنولوژی های مشابهی عرضه شدند که یکی از آن ها ورژن دوم Recycle بود که از حالت استریو هم پشتیبانی می کرد. در نهایت بیشتر نرم افزارهای آهنگسازی ویژگی beatmatching را در خود جای دادند (بسیاری از آن ها مستقیما از فایل های REX پشتیبانی می کنند) و البته پلیر Dr. OctoRex در نرم افزار Reason (محصول Propellerhead) هم برای استفاده از فایل های REX طراحی شده است.

2. امپلی فایر کومبوی گیتار

بدون صدای بلند، موسیقی راک اند رول به وجود نمی آمد و این کار هم بدون امپلی فایرها میسر نبود. George Beauchamp و Adolph Rickenbacker در این قضیه نقش مهمی داشته اند. کمپانی Electric String انواع طراحی های سازهای الکتریکی را به نام خود ثبت کرده است و تمام آن ها نیاز به امپلی فایر دارند.

فردی به نام Van Nest اولین محصولات این کمپانی را در لس آنجلس و در مغازه ی تعمیر رادیوی خود طراحی و تولید کرد. در نهایت Ralph Robertson به کمپانی اضافه شد تا در ساخت سری جدید امپ ها که در سال 1941 عرضه شدند به کمپانی کمک کند.

امپ های Rickenbacker اگرچه در مقایسه با استانداردهای امروزی قابل توجه نیستند، اما در زمان خودشان سر و صدای زیادی به پا کردند. لئو فندر جرو افرادی بود که توجهش به این مارکت جلب شد و همراه با Don Randall در سال 1949 امپلی فایر Super Amp را ساختند که قادر به تولید ولوم قابل توجهی بود.

این امپلی فایر همچنین مکمل ایده آلی برای گیتارهای الکتریک سالید بادی فندر و همچنین گیتارهای لس پاول برند گیبسون که در سال 1952 معرفی شدند بود.

3. Tape echo

نوارهای مغناطیسی در بسیاری از تجهیزاتی که در این لیست به آن ها اشاره می کنیم وجود دارند. اما مانند هر تکنولوژی جدید دیگری، افرادی بودند که موفق شدند کارکرد دیگری از این تکنولوژی بگیرند.

افراد نوآوری مانند Karlheinz Stockhausen و Edgard Varèse در اوایل دهه ی 1950 از tape برای اهداف مربوط به آهنگسازی استفاده می کردند. همچنین موزیسین ها و صدابرداران نیز شروع به استفاده از tape ها برای شبیه سازی اکو در فضای استودیویی کردند.

اما تحول اصلی در اختراع Ray Butts در سال 1953 یعنی دستگاه EchoSonic اتفاق افتاد. این دستگاه اولین یونیت tape echo بود که در اختیار عموم قرار گرفت و افرادی مانند گیتاریست الویس پریسلی (اسکات مور) از آن استفاده می کردند.

پس از آن، tape echo های دیگری هم به بازار عرضه شدند، مانند Maestro Echoplex. دستگاه tape echo به این دلیل در لیست ما قرار گرفت که نقش مهمی در پیش بینی تکنیک های آهنگسازی مدرن داشته است. با ظهور tape echo، موسیقی الکتریک شروع به گذار به موسیقی الکترونیک کرد که البته این دوران یک دهه طول کشید.

4. رکوردر مالتی ترک دیجیتال ماژولار

اواخر دهه ی هشتاد و اوایل دهه ی نود میلادی، دوره ای سنتی در تکنولوژی موسیقی به حساب می آید. ماشین های DAT به عنوان دِک های مسترینگ مورد استفاده قرار می گرفتند و در نمایشگاه های آن سال ها گزینه های مختلفی برای digital multitracking نمایش داده می شد. کدام یک قرار بود به استاندارد صنعت صدا تبدیل شوند؟ دیسک های اپتیکال مغناطیسی؟ هارد دیسک ها؟ tape های دیجیتال؟

حالا همه ی ما پاسخ این سوال را می دانیم، اما در آن زمان سرنوشت این دستگاه ها مشخص نبود. با این حال زمانی که برند Alesis در سال 1991 رکوردر ADAT را معرفی کرد، برای مدتی به نظر می رسید که tape های دیجیتال در آینده به صنعت ضبط حکمرانی خواهند کرد. ماشین های ADAT هشت ترک از صدای باکیفیت 16-bit و یک کاست ویدیوی Super VHS را پشتیبانی می کردند و امکان سینک کردن شانزده ماشین دیگر هم فراهم بود تا مجموعه 128 ترک در اختیار کاربر قرار داشته باشد. هر کدام از این دستگاه ها قیمت 3995 دلاری داشت که بسیار کمتر از یک ماشین آنالوگ هشت ترک باکیفیت بود.

دیگر تولید کنندگان هم همین رویه را ادامه دادند، تکنولوژی ADAT را لایسنس کردند (کمپانی Fostex) یا ورژن خودشان از این تکنولوژی را ساختند (DA-88 محصول Tascam). کاربران این تجهیزات را در اتاق خواب ها، گاراژها و زیرزمین خانه هایشان قرار دادند و به این ترتیب چیزی که امروزه از آن به عنوان “استودیوی خانگی” یاد می شود شکل گرفت.

5. مدلینگ فیزیکی

تعیین کردن بازه ی زمانی پیدایش این تکنولوژی کمی دشوار است. احتمالا بارزترین پیشرفت در سال 1983 با Alexander Strong و Kevin Karplus رخ داد که متُدی برای شبیه سازی ریاضی وار رفتار صدای کوتاه یک ساز زهی با استفاده از نرم افزار را ارائه دادند. آن ها از یک exciter (نویز) که یک دیلی را تغذیه می کرد و سیگنال آن دیلی به یک فیلتر انتقال داده می شد استفاده کردند. هر دو سیگنال خام و دیلی داده شده و سیگنال فیلتر شده دوباره به لاین دیلی باز می گشتند و به این ترتیب شبیه سازی از یک سیم در حال ارتعاش ایجاد می شد (که در دنیای شبیه سازی سخت افزارها به آن “رزوناتور” می گویند).

با این که این ایده بسیار جالب بنظر می رسد، اما مدل کردن ریاضی وار رفتار یک ساز آکوستیک یا الکتریک نیاز به قدرت پردازشی قابل توجهی می باشد و اولین اینسترومنت های شبیه سازی که تولید شدند تا سال 1994 فرصت عرضه شدن را پیدا نکردند. در سال 1994 کمپانی یاماها VL1 را معرفی کرد؛ اینسترومنتی که مدل های قابل قبولی از سازهای بادی و برنجی را با قیمت فوق العاده بالایی چهار هزار پوندی ارائه می داد. یک سال بعد، Prophecy محصول کمپانی کورگ سینتی سایز آنالوگ را با مدل های سازهای بادی و برنجی ترکیب کرد و آن را با قیمتی یک چهارم محصول یاماها روانه ی بازار نمود.

در آن زمان، این اینسترومنت ها برای همه ی افراد قابل استفاده نبودند و سال ها بعد به لطف قدرت کامپیوترهای دسکتاپ، مدلینگ فیزیکال به جایی رسید که به عنوان ابزاری رایج در دست آهنگسازان قرار گرفت.

6. رکوردر کاست چهار ترکه

اگرچه از دهه ی هشتاد میلادی به عنوان دوره ی تکنولوژی موسیقی دیجیتال یاد می شود، اما یکی از مهمترین اختراعات آن زمان بسیار آنالوگ بود و تکنولوژی پیچیده ای هم نداشت. منظور ما کاست چهار ترک Portastudio است.

اولین Portastudio (مدل 144) در سال 1979 به وسیله ی کمپانی Tascam عرضه شد و سیگنالی برای آغاز یک انقلاب در عرصه ی موسیقی مستقل ایجاد کرد. این دستگاه ضبط چند ترکه را به استودیوهای خانگی آورد. چهار ترک چیز زیادی نبود، اما امکان روی هم انداختن صداها را فراهم می کرد.

خیلی زود کاست ها مورد توجه موزیسین ها قرار گرفت و آ« ها می توانستند این کاست ها را به وسیله ی پست در سراسر دنیا برای یکدیگر ارسال کنند. برخی از گروه هایی که حالا معروف هستند (مانند Tall Dwarfs و گروه The Legendary Pink Dots)، کارشان را با ماشین های کاست چهار ترک آغاز کردند و بروس اسپرینگستین برای ساخت آلبوم Nebraska از یکی از همین دستگاه ها استفاده کرد.

ماشین های چهار ترکه در دهه های 1990 و 2000 دوباره مورد توجه قرار گرفتند که این اتفاق شاید پاسخی به انقلاب موزیک های کامپیوتری بود. این ماشین ها هنوز هم ارزش استفاده شدن را دارند.

7. ضبط روی هارد دیسک

امکان ضبط روی هارد دیسک در سال 1982 فراهم شد، زمانی که کمپانی New England Digital با سیستم بلند پروازانه ی Synclavier II امکان ضبط مستقیم روی هارد دیسک را فراهم کرد. با این حال علیرغم تلاش پیشروانی مانند Wolfgang Palm و PPG HDU (سال 1986)، ضبط روی هارد دیسک تا ابتدای دهه ی 1990 نسبت به ضبط روی tape های ارزان قیمت تر با استقبال کمتری مواجه شد.

تا سال 1991، اولین گام های بلند در این زمینه برداشته شدند. کمپانی Digidesign نرم افزار Pro Tools را عرضه کرد که یک سیستم ضبط هارد دیسک چهار صدایی بود. با فرض این که یک نفر می توانست از پس هزینه ی سخت افزار انحصاری Digidesign برآید، نرم افزار بر پایه ی مک Pro Tools بسیاری از ویژگی هایی را در خود داشت که حالا ما هر روزه از آن ها استفاده می کنیم: امکان ضبط، میکس و حتی ادیت کردن در این نرم افزار وجود داشت. تا سال 1994 تعداد ترک های قابل دسترس به 48 ترک افزایش یافت.

در آن زمان، سیستم های مشابهی هم برای کاربران سیستم عامل ویندوز در دسترس قرار گرفتند که بیشتر آن ها نیاز به نوعی سخت افزار اختصاصی داشتند. با این حال کمپانی Steinberg نسخه ای از نرم افزار کیوبیس را معرفی کرد که قادر به ضبط هشت ترک روی کامپیوتر Atari Falcon 030 و بدون نیاز به هیچ سخت افزار اختصاصی بود. به این ترتیب دوران مدرن تولید موزیک آغاز شد.

8. VSTi

شاید می شد این مورد را در دسته ی VST قرار داد، اما احساس کردیم که حالت “اینسترومنت” از تکنولوژی VST (که توسط Steinberg ایجاد شد) شایسته ی اختصاص یک بخش مجزاست.

وقتی Cubase 3.7 در سال 1999 عرضه شد، افراد تازه به افکت های native (افکت هایی که در خود نرم افزار موجود هستند) عادت کرده بودند. در این ورژن از نرم افزار، نسخه ی جدیدی از فرمت VST و پلاگین کوچکی با نام Neon معرفی شد. در آن زمان اینسترومنت های نرم افزاری وجود داشتند – مانند ReBirth از کمپانی Propellerhead. با این حال این اولین باری بود که یک اینسترومنت نرم افزاری به شکلی یکپارچه در قالب یک پلاگین در دسترس قرار گرفته بود. اگرچه Neon موفقیت بزرگی نبود، اما چیزی که فرمت VSTi وعده می داد بسیار قابل توجه بود.

Steinberg و دیگر توسعه دهندگان شخص ثالث خیلی سریع توانستند این وعده را عملی کنند. اولین محصول تجاری VSTi از اشتنبرگ، یعنی Model E، شاید عاشقان دنیای آنالوگ را گیج کرد اما توسعه دهندگان خیلی زود با بازسازی های نرم افزاری فوق العاده از سینتی سایزر محبوب PPG Wave 2.3 توانستند نظر این دسته از افراد را نیز جلب کنند. در نهایت فولدر پلاگین های ما پر از شبیه سازهای رایگان و پولی و پلاگین های اورجینالی شد که هیچگاه تصور نمی کردیم عملی شدن آن ها ممکن باشد.

9. کارت صدا

ضبط کردن صدا در کامپیوتر ایده ی بسیار جذابی است، مخصوصا اگر نیازی به هزینه برای یک سخت افزار مجزا نباشد. این چیزی بود که نرم افزارهای آهنگسازی اشتنبرگ آن را وعده می دادند. در این حالت کیفیت صدا به کیفیت کارت صدایی که برای ضبط آن استفاده شده بستگی دارد و کارت صدای خود کامپیوتر نمی تواند چنین کیفیتی را ارائه دهد.

خوشبختانه سازندگان سخت افزارهای کامپیوتری خیلی سریع این نیاز را درک کردند. در ابتدا تفاوت بین کارت های صدای حرفه ای گران قیمت و کارت های صدایی که بیشتر هدفشان گیمرها بودند زیاد بود. زمانی که کمپانی Creative کارت صدای Sound Blaster Live! را در سال 1998 روانه ی بازار کرد کمرنگ تر شد. نمی گوییم Sound Blaste کیفیت صدایی کاملا حرفه ای را ارائه می داد، اما قادر بود سمپل ریت 48kHz و قابلیت ضبط و پلی بک را با قیمتی فراهم کند که بسیاری از موزیسین ها بتوانند لذت آهنگسازی با کامپیوتر را بچشند.

در نهایت کارت های صدای ارزان قیمتی مانند Audiophile 2496 از کمپانی M-Audio کیفیت صدای بهتری را با قیمتی ارائه دادند که هرکسی توان خرید آن را داشته باشد.

10. تیوب وکیوم

تکنولوژی پشت تیوب وکیوم سال ها پیش از این که توماس ادیسون “Edison Effect” را ثبت اختراع کرد وجود داشته است. در حقیقت خود توماس ادیسون در آن زمان فیزیکی که در این قضیه دخیل بود را کاملا درک نکرده بود و بیست سال زمان برد تا جان فلمینگ oscillation valve را اختراع کرد که یک دیود یا یکسوساز بود (یعنی هر جریانی که از آن بگذرد یک طرفه خواهد بود).

دیودهای یکسوساز برای امپلی فای کردن صدا کاربرد آنچنانی نداشتند. در سال 1907 لی دفارست تیوب ترایودی به نام Audion را اختراع کرد. اختراع دفارست موجب شد سیگنال ها بتوانند برای اولین بار به صورت الکترونیکی امپلی فای شوند. از این اختراع به عنوان آغازگر عصر الکترونیک یاد می شود.

اگرچه تیوب ها در نهایت با قطعات کوچک تر، ارزان قیمت تر و قابل اطمینان تر سالید استیت جایگزین شدند، اما میکروفن ها، امپلی فایرها، فیلترها و کامپرسرهای تیوب کماکان بسیار پرتقاضا هستند. بسیاری از موزیسین ها و صدابرداران معتقد هستند که سخت افزارهای بر پایه ی تیوب نسبت به مدل های سالید استیت صدای بهتری دارند.

چه شما با این موضوع موافق باید یا مخالف، نمی توان انکار کرد که اختراع تیوب وکیوم برای همیشه شیوه ای که ما موسیقی را ضبط می کنیم و به آن گوش می دهیم را تغییر داد.

11. میکسر

شاید نام Studer را شنیده باشید، تولید کننده ی یک سری از بهترین tape machine های تاریخ. اما آیا می دانستید Studer همچنین در ساخت چیزی که امروزه به عنوان میکسر می شناسیم هم نقش داشته است؟ در حقیقت Studer 69 در سال 1958 تکمیل شد، اما عرضه ی آن به واسطه ی تست های شدید دپارتمان بازرسی سوییس متوقف شد.

میکسر Studer 69 مانند میکسرهایی که پس از آن تولید شد، بزرگ، جاگیر و سنگین بود. اما ظهور ضبط مالتی ترک باعث شد تا این میکسرها به یکی از اجزای ضروری هر استودیویی تبدیل شوند. در کمتر از یک دهه، این میکسر به دستگاهی بزرگ و پر از فیدر و دکمه های چرخشی تبدیل شد که امروزه هم در هر استودیویی قابل مشاهده است. میکسرهای بر پایه ی تیوب در اواخر دهه ی 1960 جایشان را به میکسرهای سالید استیت دادند و آن ها هم بعدا با کنسول های دیجیتال و اخیرا با نمونه های نرم افزاری جایگزین شدند. صرف نظر از تکنولوژی استفاده شده، میکسر به خودی خود توانسته به یک ابزار خلاقانه تبدیل شود.

12. سمپلر

سینتی سایزرهای آنالوگ در دهه ی 1970 به دنیای موزیک الکترونیک حکمرانی کردند، اما در پایان این دهه موزیسین ها به دنبال چیز جدیدی بودند. امروزه باورش سخت است، اما سینتی سایزرهای آنالوگ در آن زمان از مُد افتاده بودند.

در سال 1979، کمپانی استرالیایی Fairlight با معرفی Fairlight CMI آینده ی جدیدی را به نمایش گذاشت. Fairlight CMI یک سینتی سایزر سمپلینگ دیجیتال بود. این محصول ابتدا قرار بود به عنوان یک سینتی سایزر دیجیتال با نام Qasar M8 عرضه شود، اما قابلیت سمپلینگ در دقیقه ی نود به آن اضافه شد، زمانی که کار با چیزی شبیه به مدلینگ دیجیتال نیاز به قدرت پردازشی بسیار زیادی داشت که در آن زمان در دسترس نبود. در نتیجه Fairlight CMI I متولد شد که اولین سمپلر دیجیتال پلی فونیکی بود که در دسترس عموم قرار می گرفت.

این که بگوییم Fairlight و سمپلرهایی که پس از آن تولید شدند روی موسیقی تاثیر گذار بودند حق مطلب را در مورد آن ها ادا نمی کند. سمپلینگ (و پلی بک سمپل ها) نه تنها در تولید انواع فرم های صدای الکترونیک مورد استفاده قرار گرفت، بلکه در نهایت تاثیر آن در تمام ضبط های دیجیتالی که امروزه از آن استفاده می کنیم لمس شد. نمی شود دنیا را بدون سمپلرها تصور کرد.

13. VST

همه ی ما در طول عمرمان پیشرفت های زیادی را در زمینه ی تکنولوژی دیده ایم، اما در زمینه ی ساخت موزیک با کامپیوتر تنها تعداد کمی از آن ها می توانند با تکنولوژی VST قابل مقایسه باشند.

تاثیری که عرضه ی Cubase VST 3.02 در سال 1996 داشت غیر قابل وصف است. این نسخه از نرم افزار آهنگسازی کمپانی اشتنبرگ شامل پلاگین های افکتی در قالب Chorus، Espacial، Stereo Echo و Auto-Panner بود. این ها اولین پلاگین هایی نبودند که در کنار یک نرم افزار آهنگسازی عرضه شوند، اما اولین هایی بودند که از فرمت پلاگین جدید اشتنبرگ که Virtual Studio Technology یا همان VST نام داشت بهره می بردند.

VST از این جهت با دیگر فرمت ها متفاوت بود که اشتنبرگ SDK (کیت توسعه ی نرم افزاری) آن را به رایگان در اختیار توسعه دهندگان قرار داده بود و این باعث می شد توسعه دهندگان بتوانند پلاگین هایی سایزگار با این فرمت بسازند و حتی افکت های VST را با نرم افزارهای خودشان ترکیب کنند. پلاگین های VST به طور عمده در دسترس قرار گرفتند و بسیاری از توسعه دهندگان نرم افزاری شروع به ساخت پلاگین ها کردند و آن ها را به صورت رایگان یا پولی عرضه نمودند. تاثیر این تکنولوژی امروزه کاملا ملموس است.

14. پلیرهای موزیک

بعضی از شما شاید دوران فراگیر شدن کاست ها را به خاطر داشته باشید. برخی فرمول های نواری، پلی بک موزیک با کیفیت بالا را میسر می کردند، اما بیشتر کاست هایی که در دسترس عموم افراد قرار داشت، صدایی کم حجم و پر از نویز داشتند. چنین چیزی برای افرادی که سیستم های صوتی حرفه ای داشتند اصلا با عقل جور در نمی آمد.

اما عموم مردم نظر متفاوتی داشتند. برای آن ها قابلیت حمل کاست ها و راحت تر بودن جابجایی آن ها نسبت به صفحات گرامافون از کیفیت صدای آن ها اهمیت بیشتری داشت. فرمت MP3 در سال 1995 معرفی شد؛ فرمتی پرتابل که کیفیت پایین تری نسبت به صفحات گرامافون داشت.

بعدا مشخص شد که کیفیت صدا بی اهمیت ترین بُعد فرمت MP3 بود. پرتابل بودن این فرمت آنقدر جذاب بود که حتی صنعت موسیقی را تهدید می کرد. تا به اینجای کار صنعت موسیقی دوام آورده اما نمی شود گفت از این ماجرا هیچ آسیبی ندیده است.

در این پروسه، متودهای جدید پخش و انتشار موسیقی ظهور کرده اند، مانند سرویس آیتونز از اپل و موزیک پلیر iPod که در سال 2001 معرفی شد. مهم تر این که این فرمت موجب شد موزیسین های مستقل بتوانند بدون نیاز به شرکت های پخش موسیقی کارهایشان را به گوش مخاطبان برسانند. در حال حاضر دموکراسی بسیار خوبی بر صنعت تولید موسیقی حکمفرماست و فرمت MP3 نقش بزرگی در این موضوع داشته است.

15. نوار مغناطیسی

پیش از ظهور رکوردهای نواری، متودهای مختلفی برای ضبط و پلی بک کردن سیگنال های صوتی وجود داشت. ادیسون و گراهام بل از سال 1877 انواع مختلفی از دستگاه های ضبط سیلندری تولید کردند و این سیلندرها در حال جولان دادن بودند تا این که در سال 1910 متود ضبط صفحه ی گرامافون Emile Berliner معرفی شد. در همین حین دانشمند دانمارکی، یعنی Vlademar Poulson در حال ضبط روی سیم های مخناطیسی بود.

هیچکدام این متودهای ضبط نتایجی راضی کننده ای را ارائه نمی دادند. این موضوع در سال 1928 تغییر کرد، زمانی که Fritz Pfleumer، دانشمند آلمانی، ایده ی وشش دادن تکه ای از نوار کاغذی با اکسید آهن را مطرح کرد. این فرمول مهم و غیر منتظره به وسیله ی کمپانی BASF بهبود یافته و فروخته شد؛ Magnetophon K1 محصول AEG به اولین tape machine موفق تبدیل شد.

آزمایشات Walter Weber با AC biasing هم به همان اندازه اهمیت داشت و کیفیت صدا را به شکل قابل توجهی ارتقا داد. برای اولین بار، چیزی که پلی بک می شد صدایی تقریبا برابر با چیزی که ضبط شده بود داشت. این صدا آنقدر باکیفیت بود که برودکست های نواری آلمان ها در جنگ جهانی دوم، متحدین را گیج کرده بود؛ آن ها متوجه نمی شدند چطور صدای یک گوینده به وطر همزمان از لوکیشن های مختلف برودکست شود. عصر صدای با کیفیت بالا از این دوره شروع شد.

16. گیتار الکتریک

از سازهای عود و چنگ گرفته تا بانجو و بالالایکا، سازهای زهی حداقل تا دو هزار سال با ما بوده اند – چنگ های اور در سال 1929 کشف شدند و بعدا اثبات شد که متعلق به تمدن بین النهرین هستند و قدمت آن ها به بیش از 4500 سال می رسد. به نظر می رسد پیک زدن روی سازها و استرامینگ به اندازه ی تمدن بشریت قدمت دارند.

با این حال سازهای زهی در سال 1931 الکتریکی شدند، به لطف زحمات George Beauchamp که بیشتر دهه ی 1920 را صرف کشف راه هایی برای الکتریکی کردن و امپلی فای کردن گیتارهای لپ استیل، گیتارهای بیس و ویولن ها کرد.

در نهایت، او کمپانی Ro-Pat-In را در همکاری با Adolph Rickenbacker و Paul Barth تاسیس کرد و بعدا هم کمپانی های Rickenbacker و National Stringed Instruments. کمپانی Ro-Pat-In گیتار الکتریک و گیتار لپ استیل Beauchamp را در کاتالوگ محصولات خود قرار داد که تاریخ آن به سال 1932 بر می گردد، اگرچه گیتار الکتریک هالو بادی Beauchamp تا سال 1936 عرضه نشد.

لازم نیست تاثیری که این ساز در موسیقی داشته را توضیح دهیم. اولین افرادی که این راه را ادامه دادند Les Paul و T-Bone Walker بودند که سپس این ساز به المان اصلی موسیقی راک اند رول تبدیل شد و جوان های قرن بیستم توانستند به این وسیله صدای منحصر به فرد خود را پیدا کنند.

گیتار الکتریک چیزی بیشتر از یک ساز موسیقی است – سمبلی برجسته از فرهنگ جوانان و فرهنگ مدرن.

17. سینتی سایزر

تا اوایل دهه ی شصت میلادی، موسیقی پاپیولار الکتریکی شده بود. موزیسین ها و شنوندگان به دنبال صداهای غیر عادی و جذاب بودند. Joe Meek و گروه Tornados از کیبورد Clavioline استفاده کردند تا به قطعه ی Telstar که در سال 1962 به موفقیت زیادی رسید، حالتی مانند موسیقی الکترونیکا بدهند؛ در همین حین بینندگان تلویزیونی با صداهای عجیبی که در سریال Doctor Who می شنیدند به وجد آمده بودند.

در این زمان بود که Robert Moog و Donald Buchla به صورت مستقل روی چیزی کار می کردند که بعدا به عنوان اولین سینتی سایزر در دسترس عموم قرار گرفت. Buchla اینسترومنت ماژولارش را در سال 1963 تکمیل کرد و در سال 1966 فروش آن را آغاز کرد. با این حال اینسترومنت Moog به لطف کیبورد ارگ مانندی که داشت سر و صدای بیشتری به پا کرد.

سیستم ماژولار Moog که در سال 1964 عرضه شد، به وسیله ی آرتیست های مختلفی مانند Gershon Kingsley، Beatles و Monkees مورد استفاده قرار گرفت، اما این آلبوم سال 1968 وِندی کارلوس یعنی Switched On Bach بود که باعث شد کلمه ی Moog مترادف کلمه ی سینتی سایزر شود. آلبوم های الکترونیک زیادی ساخته شدند و کمپانی Moog با عرضه ی سینتی سایزر Minimoog توانست محصولاتش را در دستان بسیاری از موزیسین ها قرار دهد. موسیقی پاپیولار از آن زمان به بعد دچار تحولی اساسی شد.

18. تِیپ رکوردر مالتی ترک

پیش از معرفی تیپ رکوردر مالتی ترک، صدابرداران محدود به این بودند که اجراهای زنده را همان طور که اجرا می شد ضبط کنند و معمولا مجبور بودند یک اجرا را چندین بار ضبط کنند و بهترین برداشت را انتخاب نمایند.

نقاط ضعف این شیوه کاملا واضح است. مثلا یک اجرای بی نقص ممکن بود با اشتباه کوچک یکی از نوازنده ها خراب شود. به علاوه، میکس ها روی اکسید آهن نوشته می شدند.

تاریخ زمانی تغییر کرد که Ross Snyder در سال 1995 و در کمپانی Ampex اولین تیپ رکوردر هشت ترک را توسعه داد، دستگاهی که سریعا به گیتاریست معروف یعنی لس پاول فروخته شد و او از این رکوردها در ساخت تعدادی از قطعات موفقش استفاده کرد. تیپ رکوردر برای لس پاول وسیله ای برای تقویت وکال و دیگر سازها با استفاده از تکنیکی به نام overdubbing

بود. لس پاول و همسرش، مَری فورد، بذر فرم جدیدی در هنر را پاشیدند – هنر ضبط استودیویی مدرن.

بدون وجود تیپ های مالتی ترک، امکان ساخت آلبوم هایی مانند Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band از بیتلز یا The Dark Side of the Moon از پینک فلوید هیچوقت ممکن نمی شد.

19. نرم افزار آهنگسازی

تا اوسطه دهه ی نود میلادی، ADAT و Pro Tools ابزارهایی برای ضبط صدا را در اختیار استودیوهای حرفه ای و استودیوهای خانگی در سراسر دنیا قرار داده بودند. با این حال بیشتر افرادی که در خانه به ضبط می پرداختند هنوز از ماشین ها مالتی ترک کاستی استفاده می کردند.

اگرچه قیمت یک ADAT بسیار کمتر از یک تیپ ماشین هم رده بود، اما باز هم بسیاری از افراد توان تهیه ی آن را نداشتند. و Pro Tools؟ آن هم بسیار فراتر از بودجه ی بسیاری از موزیسین ها بود. مهم تر این که هیچ یک از این دو گزینه امکان ضبط MIDI را نداشتند.

این توسعه دهندگان پشت پکیج نرم افزاری سیکوئنسر MIDI بودند که الگوی نرم افزارهای آهنگسازی مدرن را خلق کردند. مثلا در سال 1990 آن ها موقف شدند امکان ضبط و پلی بک چند ترک محدود را به سیکوئنسر Vision اضافه کنند – اگرچه استفاده از آن نیاز به سخت افزار Digidesign داشت. کمپانی اشتنبرگ موفق شد هشت ترک صدا را با Cubase Audio برای Atari Falcon 030 ترکیب کند، همراه با امکان استفاده از افکت های DSP؛ تمام این کارها در سال 1993 میسر شد. بیش از 20 سال پیش الگوی ابتدایی نرم افزارهای آهنگسازی امروزی وجود داشته است.

20. MIDI

پیش از سال 1983، به هم متصل کردن سازهای موسیقی به وسیله ی یک کمپانی ایجاد می شد و محصولاتی که به وسیله ی یک کمپانی دیگر تولید شده بودند معلوم نبود با محصولات دیگر کمپانی ها سازگار باشند یا نه. برخی سینتی سایزرها را می شد با ایجاد کمی تغییرات با دیگر دستگاه ها سازگار کرد، اما استانداردی وجود نداشت که تمام سازنده ها از آن پیروی کنند. سیستم سینتی سایزر Minimoog نسبت به سینتی سایزر ARP Odyssey متفاوت بود و هیچکدام از مقیاس بندی ولتاژ فرضا سینتی سایزر Korg MS-20 استفاده نمی کردند. باید اتفاق دیگری می افتاد و این اتفاق MIDI بود.

MIDI که کوتاه شده ی عبارت Musical Instrument Digital Interface است، به عنوان یک پروتکل استاندارد برای انتقال دیتا، همگام سازی دستگاه ها و اتصال سخت افزارها طراحی شده بود. هر اینسترومنتی که مجهز به MIDI باشد می تواند به وسیله ی یک کابل با دیگر تجهیزات مجهز به MIDI ارتباط برقرار کند. در ابتدا این قابلیت تنها برای متصل کردن سینتی سایزرهای کمپانی های مختلف برای لایه بندی کردن صداها مورد استفاده قرار می گرفت، اما خیلی زود MIDI برای اتصال سخت افزارها به کامپیوتر، کنترل کردن میکسرها و افکت و حتی کنترل نور پردازی استیج استفاده شد.

به لطف USB،Thunderbolt و دیگر استانداردهای ارتباطی، تعداد کابل های MIDI در استودیوها کاهش یافت، اما این تکنولوژی سه دهه پس از معرفی شدن، کماکان هر روزه مورد استفاده قرار می گیرد.

21. میکروفن

از 600 سال پیش از میلاد مسیح، افراد در تلاش بوده اند که صدایشان را بلند یا اصطلاحا امپلی فای کنند؛ اولین نسخه ی میکروفن های مدرن در سال 1860 ظهور کرد. با این حال اولین میکروفن ثبت شده ای که قادر به انتقال سیگنال های معقول بود، 17 سال بعد به وجود آمد.

میکروفن کربنی که به صورت مستقل توسط توماس ادیسون و امیل برلینر در امریکا و دیوید ادوارد هیوز در انگلیس توسعه پیدا کرد، اولین نوع میکروفن هایی بود که ما امروزه از آن ها استفاده می کنیم. اولین بار هیوز عبارت “میکروفن” را برای توصیف اختراعش استفاده کرد، دستگاهی که از ذرات کربن در پشت یک صفحه ی فلزی – یعنی دیافراگم 0 استفاده می کرد. وقتی امواج صوتی به این دیافراگم اصابت می کنند، دیافراگم فشار روی ذرات کربن را تغییر می دهد و در نتیجه جریان الکتریکی از آن متاثر می شود.

اگرچه هیوز سال ها پیش اختراعش را اثبات کرده بود، اما ادیسن پس از یک دعوای حقوقی طولانی با هیوز موفق شد این اختراع را به نام خود ثبت کند.

میکروفن کربنی نزدیک به یک قرن در تلفن های سراسر دنیا استفاده شد و راه را برای توسعه و بهینه سازی میکروفن های مدرن هموار کرد؛ حالا میکروفن یک وسیله ی بسیار حساس است که قادر به دریافت کوچکترین جزئیات صدای انسان یا سازها می باشد.