راهنمای خرید میکروفن استودیویی

چگونه یک میکروفن استودیویی انتخاب کنیم؟

افرادی که ضبط قطعات را به صورت حرفه ای انجام می دهند، به خوبی می دانند که انتخاب میکروفن یکی از تاثیرگذارترین عوامل در کیفیت ضبط می باشد. اگر به تازگی کار خود را در زمینه ی ضبط شروع کرده اید، احتمالا مسئله ی انتخاب میکروفن برای شما ابهام های زیادی را ایجاد کرده است. اگر کمی در زمینه کارهای استودیویی با تجربه باشید، می دانید که برخی میکروفن ها برای ضبط کردن بعضی از سازها مناسب تر هستند، اما بدون داشتن تجربه ای از تئوری آکوستیک، علت آن را متوجه نخواهید شد. باید بدانید که به یک میکروفن داینامیک نیاز دارید یا میکروفن کاندنسر؟ تیوب یا سالید استیت؟ با وجود تعداد بسیار زیادی از میکروفن ها در بازار، انتخاب شما سخت خواهد بود و به همین علت آشنایی کامل با انواع میکروفن و نوع کاربری آن ها حتما به شما کمک خواهد کرد. انتخاب اشتباه میکروفن شما را به دردسر خواهد انداخت، اما نگران نباشید. در متن پیش رو سعی کرده ایم ابهام های خرید میکروفن مناسب برطرف شود تا بتوانید ضبط هایی با کیفیت دلخواهتان داشته باشید.

انواع میکروفن

میکروفن های داینامیک

در یک میکروفن داینامیک، سیگنال صوتی به وسیله ی حرکت یک رسانای الکتریکی در یک میدان مغناطیسی ایجاد می شود. در بیشتر میکروفن های داینامیک، یک دیافراگم بسیار نازک و سبک در واکنش به فشار صدا به حرکت در می آید. این حرکت دیافراگم موجب می شود سیم پیچی که در میدان مغناطیسی معلق است، به حرکت در آید و جریان الکتریکی کوچکی را ایجاد کند. میکروفن های داینامیک نسبت به میکروفن های کاندنسر به فرکانس های بالا و فشار صدا حساسیت کمتری دارند و معمولا مقاومت بیشتری در برابر آسیب دیدن از خود نشان می دهند و قیمت کمتری نیز دارند. میکروفن های داینامیک برای ضبط کردن درامز و گیتار الکتریک ایده آل هستند. محبوب ترین میکروفن تاریخ برای ضبط صدای snare، میکروفن Shure SM57 می باشد ( که برای ضبط کردن صدای آمپلی فایر گیتار هم ایده آل است). خیلی از مهندسین صدا میکروفن Sennheiser MD421 را برای ضبط صدای toms استفاده می کنند. میکروفن AKG D112 هم برای ضبط صدای کیک درام فوق العاده است.

میکروفن های داینامیکمیکروفن های کاندنسر

اگر می خواهید صدای مورد نظرتان را با صداقت هر چه تمام تر ضبط کنید، به یک میکروفن کاندنسر نیاز خواهید داشت. میکروفن های کاندنسر نسبت به میکروفن های داینامیک به سرعت و جزئیات امواج صوتی حساس تر هستند. این سیستم مکانیکی ساده، از یک دیافراگم رسانای بسیار باریک و کشیده تشکیل شده که در کنار دیسک فلزی (بک پلیت) قرار گرفته است. این طراحی یک خازن را می سازد که انرژی الکتریکی اش را از یک منبع ولتاژ خارجی تامین می کند (یک باتری یا یک منبع برق اختصاصی، یا فانتوم پاوری که میکسر و یا کارت صدای شما ارائه می دهد). این دیافراگم در واکنش به فشار صدا ارتعاش پیدا می کند و موجب می شود ظرفیت خازنی تغییر کند و تغییر ولتاژ ایجاد شود (و این یعنی سیگنال خروجی میکروفن). میکروفن های کاندنسر به دو صورت سالید استیت و تیوب وجود دارند و دارای شکل ها و سایزهای مختلفی هستند، اما تمام آن ها بر اساس همین اصولی که گفته شد کار می کنند.

میکروفن های کاندنسرمیکروفن های ریبون

این میکروفن ها که در عصر طلایی رادیو بسیار استفاده می شدند، به لحاظ تجاری اولین میکروفن های دایرکشنال (جهت دار) موفق بودند. امروزه میکروفن های ریبون، به لطف کوشش های چند کمپانی مانند Royer، دوباره در حال استفاده هستند. میکروفن های ریبون به جای این که به مقدار فشار صدا پاسخ دهند، به velocity مولکول های هوا که در یک میدان مغناطیسی قوی معلق هستند واکنش نشان می دهند (که همین عامل موجب پیدایش انواع دیگر میکروفن ها شد). برای استفاده ی استودیویی، این اختلاف عملکرد، اگرچه ممکن است هنگام ضبط در یک محیط خارجی و در یک روز طوفانی تاثیر گذار باشد، اهمیت چندانی ندارد. میکروفن های رییبون کلاسیک مانند RCA 44 و ۷۷DX به شدت ظریف و حساس بودند. میکروفن های ریبون امروزی ماندد Royer R121 و R122 به شکلی طراحی شده اند که مناسب کارهای روزانه ی استودیویی باشند.

میکروفن های ریبونمیکروفن های USB

این دسته از میکروفن ها اخیرا راهی بازار شده اند و پیشرفت جدیدی در تکنولوژی میکروفن ها به حساب می آیند. میکروفن های USB تمام اجزای میکروفن های دیگر را دارند: کپسول، دیافراگم و… تفاوت میکروفن های USB با دیگر میکروفن ها وجود دو مدار بیشتر در میکروفن های USB است: یک پری امپ آن-بورد و یک مبدل آنالوگ به دیجیتال. با وجود پری امپ، دیگر نیازی به اتصال میکروفن USB به میکسر یا یک پری امپ میکروفن اکسترنال وجود نخواهد داشت. مبدل آنالوگ به دیجیتال، خروجی میکروفن را از آنالوگ به دیجیتال تبدیل می کند و به این وسیله می توانید میکروفن USB را مستقیما به کامپیوتر متصل کنید. این ویژگی باعث آسان شدن ضبط می شود، مخصوصا برای افرادی که جای ثابتی ندارند و مدام در حال جابجایی هستند. تنها کافی ست میکروفن خود را به کامپیوتر متصل کنید، نرم افزار ساخت موزیک را باز کرده و شروع به ضبط صداها کنید!

میکروفن های USBخواندن جدول پاسخگویی فرکانسی میکروفن

جدول پاسخگویی فرکانسی میکروفن به شما نشان می دهد که یک میکروفن برای چه شرایطی مناسب است و برای چه شرایطی مناسب نیست. جدول های پاسخگویی فرکانسی در کارخانه، و به وسیله ی تست کردن میکروفن ها در یک اتاق خالی از انعکاس صدا تهیه می شوند. اتاق خالی از انعکاس صدا یک اتاق به خصوص است که منحصرا برای تست صدا ساخته شده است. هدف از ساخت چنین اتاقی، ایجاد یک اتمسفر کنترل شده است که در آن هر میکروفن در یک شرایط برابر تست می شود و در این اتاق، صدا هیچگونه انعکاسی نخواهد داشت. برای درست کردن این جدول، معمولا یک اسپیکر را روبروی میکروفن در حال تست قرار می دهند و یک Pink noise پلی بک می شود (نویز صورتی یا pink noise صدایی ست که در آن تمام فرکانس ها در تمام اکتاوها انرژی مساوی دارند). سپس میکروفن به یک آنالیزور طیف فرکانسی فرستاده می شود و به این شکل جدول خروجی و پاسخگویی فرکانسی ساخته می شود. محدوده ی این جدول معمولا بین ۲۰Hz تا ۲۰kHz است که همان محدوده ی شنوایی انسان می باشد.

جدول پاسخگویی فرکانسی میکروفنچطور این جدول را بخوانیم؟

در یک جدول پاسخگویی فرکانسی میکروفن، اعداد افقی نشانگر فرکانس ها (بین ۲۰Hz تا ۲۰kHz) و اعداد عمودی نشانگر پاسخگویی نسبی برحسب دسی بل (dB) می باشند. با نگاه کردن به جدول پاسخگویی فرکانسی می توانید بفهمید میکروفن مورد نظرتان در فرکانس های مختلف چه عملکردی را ازخود نشان می دهد.

کاربرد این اطلاعات چیست؟

اجازه دهید برای روشن شدن مطلب نگاهی به جدول پاسخگویی فرکانسی میکروفن Shure SM57 بیندازیم:

این جدول نشان می دهد که SM57 برای اینسترومنت هایی مانند snare drum ایده آل است، چرا که فرکانس پایه ی snare در محدوده ی ۱۵۰Hz تا ۲۵۰Hz می باشد و این دقیقا جایی ست که جدول پاسخگویی فرکانسی SM57 نشان می دهد که پاسخگویی فرکانسی این میکروفن در این محدوده یکنواخت (فِلت) است و صدا را همان طور که هست دریافت می کند. برآمدگی سمت راست جدول جایی ست که فرکانس صدای تیز و ناگهانی Snare شنیده می شود. به علاوه، در قسمت فرکانس های بیس می بینیم که فرکانس های کمتر از ۱۵۰Hz محو شده اند که این ویژگی هم برای تداخل نکردن فرکانس های بم snare با kick drum فوق العاده است. این ترکیب همان چیزی ست که یک میکروفن را برای استفاده روی snare ایده آل می کند: توانایی گرفتن صدای حقیقی snare، افزایش دادن صدای تیز snare و تداخل نکردن با اینسترومنت هایی که در مجاورتش قرار دارند.

درک الگوهای قطبی میکروفن

کاردیوید

میکروفن هایی با الگوی قطبی کاردیوید، صداهایی که از روبرویشان می آید را بهتر می دریافت می کنند و صداهایی که از پشت و اطراف می آید را رد می کنند. شکل گرافیکی این الگو شبیه به یک قلب است (به همین خاطر هم کاردیوید نامیده می شود). قابلیت رد کردن صداهایی که در قسمت پشت میکروفن وجود دارند، میکروفن های کاردیود را برای شرایطی که از چند میکروفن به صورت همزمان استفاده می شود و یا مواقعی که نمی خواهید صدای آمبیانس اتاق به وسیله ی میکروفن گرفته شود، ایده آل ساخته است. این میکروفن ها که هم برای استودیو و هم برای اجرای زنده قابل استفاده هستند، درصد بالایی از کاربری میکروفن را به خود اختصاص داده اند. به خاطر داشته باشید که میکروفن های کاردیوید هم مانند دیگر میکروفن های تک جهته دارای افکت مجاورت (proximity effect) هستند، یعنی اگر میکروفن را زیاد به منبع صدا نزدیک کنید مقدار بیس افزایش پیدا می کند.

کاردیویدسوپر کاردیوید و هایپر کاردیوید

الگوی قطبی سوپر کاردیوید نسبت به کاردیوید، تک جهتی تر است و هایپر کاردیوید هم تک جهتی تر از سوپر کاردیود. برخلاف میکروفن های کاردیوید، هر دوی این الگوهای قطبی دارای قسمت پشتی حساسی هستند (در سوپر کاردیودها کوچک تر است) که صدا را می گیرد و همین امر موجب می شود که نحوه ی قرار دهی این میکروفن ها کمی مشکل باشد.

سوپر کاردیوید و هایپر کاردیویدOmnidirectional

میکروفن های چند جهته صداها را به شکل مساوی از تمام جهات شناسایی می کنند. شکل گرافیکی این الگو دایره است. یک میکروفن چند جهته دارای افکت مجاورت نمی باشد. تمام میکروفن هایی که ساخته می شوند در ابتدا چند جهته هستند، اما بعدا با انجام کارهای مهندسی این میکروفن ها را تبدیل به میکروفن هایی با الگوی قطبی تک جهته می کنند. میکروفن های چند جهته برای ضبط صدا در کنار صدایی که در حال ضبط آن هستید ایده آل است.

OmnidirectionalFigure 8

میکروفن هایی با این الگوی قطبی نسبت به صداهایی که در جلو و عقب میکروفن اتفاق می افتد به شکل مساوی حساس هستند، اما صداهایی که از کنار می آیند را رد می کنند. در این حالت الگویی ایجاد می شود که به شکل پاپیون است و کپسول میکروفن در نقطه ی طلاقی این شکل ۸ قرار دارد. این الگو با نام “دو جهته” نیز شناخته می شود.

Figure 8چند الگویی

بسیاری از میکروفن های کاندنسر حرفه ای قابلیت تغییر الگوی قطبی را دارند. معمولا الگوهای چند جهته، کاردیوید و Figure 8 شامل آن ها می شود. یک مثال خوب از این نوع میکروفن ها AKG C12VR است که هر سه الگوی ذکر شده را به علاوه ی شش تنظیم حد وسط (بین الگوها) را به شما ارائه می دهد تا در مجموع به ۹ الگوی قطبی دسترسی داشته باشید.

درک اندازه های دیافراگم میکروفن

چرا اندازه ی دیافراگم مهم است؟

میکروفن های داینامیک و کاندنسر بر اساس سایز کپسول دسته بندی می شوند. دیافراگم های بزرگ و دیافراگم های کوچک، هرکدام جایگاه خودشان را در استودیوهای حرفه ای دارند. میکروفن های با دیافراگم متوسط، که تقریبا جدید هستند، ترکیبی از کاراکتر هر دو دیافرگم بزرگ و کوچک را دارند.

دیافراگم بزرگ

میکروفن های کاندنسر با دیافراگم بزرگ مانند Neumann U87 از مهمترین تجهیزات استودیویی هستند. با این میکرفون ها تقریبا می توانید هر چیزی را، از وکال گرفته تا سازهای زهی و سازهای برنجی و پرکاشن، ضبط کنید. الگوهای پیکاپ چندگانه و پدهایی که روی بیشتر میکروفن های با دیافراگ بزرگ دیده می شود، این میکروفن ها را همه کاره ترین میکروفن استودیوی شما خواهد ساخت. همچنین میکروفن های داینامیکی با دیافراگم بزرگ نیز وجود دارند که برای گرفتن صداهای بلند با انرژی بیس زیاد (مانند kick drum یا toms) مناسب هستند. میکروفن تحسین شده ی Sennheiser MD421 در این دسته بندی قرار می گیرد.

دیافراگم بزرگدیافراگم متوسط

معنای دیافراگم متوسط، بالقوه موضوع بحث بر انگیزی ست. در گذشته تنها میکروفن هایی با سایز دیافراگم بزرگ و کوچک وجود داشتند، اما اخیرا میکروفن های با سایز دیافراگم متوسط جایگاه خودشان را پیدا کرده اند، اگرچه که تمام افراد با این دسته بندی موافق نیستند. بیشتر کمپانی های حرفه ای با این موضوع موافقند که هر میکروفنی با اندازه ی قطر دیافراگم ۱٫۵۹ سانتی متر تا ۱٫۹۰ سانتی متر می تواند به عنوان یک میکروفن با سایز دیافراگم متوسط دسته بندی شود. به طور کلی می توان گفت که این نوع میکروفن ها ترانزینت ها و محتوای فرکانس های بالا را به دقت دریافت می کنند (مانند یک میکروفن با دیافراگم کوچک) اما در عین حال صدایی پُر تر و گرم تری دارند (مانند میکروفن های با دیافراگم بزرگ).

دیافراگم متوسطدیافراگم کوچک

میکروفن هایی با این سایز دیافراگم معمولا به وسیله ی افراد مبتدی نادیده گرفته می شوند، اما این میکروفن ها قابلیت هایی دارند که حتی میکروفن هایی با سایز دیافراگم بزرگ توانایی انجام آن ها را ندارند. میزان پاسخگویی این میکروفن ها زیاد است و دلیل آن دیافراگم کوچک تر و کم حجم تر آن هاست. این نوع میکروفن ها برای گیتار آکوستیک، چنگ، hi-hat یا هر اینسترومنتی که ترانزینت های تیز و overtoneهای زیادی داشته باشد، ایده آل است. بسیاری از مهندسین صدا میکروفن هایی با دیافراگم کوچک را بالای درامز قرار می دهند. یکی از مزیت های این میکروفن ها این است که قراردهی آن ها آسان است و به خاطر ظاهر باریکی که دارند با نام “میکروفن قلمی” هم شناخته می شوند.

دیافراگم کوچککاربرد معمول میکروفن ها

درامز

افراد مبتدی بهتر است برای درامز از میکروفن های داینامیک کاردیوید، میکروفن کاندنسر کاردیوید با دیافراگم کوچک روی hi-hat و یک جفت میکروفن یکسان کاندنسر(با دیافراگم بزرگ یا کوچک) برای overheadها استفاده کنند. به خاطر داشته باشید که میکروفن های کاندنسر می تواند برای snare و toms (حتی برای kick اگر به دنبال ماجراجویی هستید) استفاده شود. مسئله اینجاست که وقتی قانون ها را یاد گرفتید، سعی کنید آن ها را زیر پا گذارید. شما حکم یک نقاش را دارید که با صداها نقاشی می کند…

قراردهی میکروفن درامز، آزمون و خطای زیادی را می طلبد. از درامر بخواهید ساز بزند، گوش کنید و میکروفن را چند سانتی متر جابجا کنید و دوباره صدا را گوش کنید. حتی بهتر است که شما در اتاق کنترل باشید و از دستیار خود بخواهید میکروفن ها را جابجا کند و شما فقط گوش بدهید. هرچه تجربه ی شما بیشتر شود، این پروسه هم سریع تر انجام خواهد شد؛ خواهید فهمید که از کدام میکروفن خوشتان می آید و می خواهید آن ها را کجا قرار دهید. اما حتی مهندسین صدای حرفه ای هم میکروفن ها و نحوه ی قرارگیری آن ها را در شرایط مختلف عوض می کنند.

گیتار الکتریک

نیاز نیست ذهنتان را خیلی درگیر این مورد کنید. اگر تنها توانایی تهیه یک میکروفن را دارید، از یک میکروفن داینامیک استفاده کنید (Shure SM57 به عنوان مثال) و میکروفن را نزدیک به کابینت اسپیکر قرار دهید. اگر یک میکروفن کاندنسر با دیافراگم بزرگ دارید، آن را چند قدم عقب تر قرار دهید (اگر صدای منبع بلند است، از پد میکروفن استفاده کنید). شما می توانید این میکروفن ها را در میکسر باهم ترکیب کنید یا با هرکدام از این میکروفن ها یک ترک مجزا ضبط کنید، البته اگر ولوم ترک ها خیلی بالا نباشد. اگر گیتار را overdub می کنید (یا می توانید آمپلی فایر گیتار را هنگام ضبط در اتاق دیگری قرار دهید) لازم نیست نگران لیک شدن صدای درامز در صدای گیتار باشید. با فرض این که آمپلی فایر گیتار در اتاقی با آکوستیک مناسب باشد، می توانید میکروفن کاندنسر خود را کمی عقب تر قرار دهید تا بیشتر صدای اتاق را ضبط کنید. اگر میکروفن شما دارای الگوهای قطبی بیشتری هست، سعی کنید آن را به حالت چند جهته تغییر دهید. البته می توانید از بیشتر از یک میکروفن هم استفاده کنید، اما در این حالت مراقب phase باشید.

گیتار آکوستیک

برای این مورد استفاده از یک میکروفن کاندنسر کاردیود با دیافراگم کوچک، نتیجه بهتری خواهد داشت. قسمت سر میکروفن را پایین بگیرید، به سمت فرت دوازده مایل کنید و آن را با فاصله ای حدود پانزده تا بیست سانتی متر نسبت به گیتار قرار دهید. میکروفن های کاندنسر با دیافراگم بزرگ و میکروفن های ریبون هم می توانند برای گیتارهای آکوستیک مناسب باشند. میکروفن های مختلف را با جاگذاری های مختلف امتحان کنید تا ببینید کدام حالت صدای بهتری را در اختیارتان می گذارد.

وکال

برای ضبط وکال نیاز به میکروفن کاندنسری با دیافراگم بزرگ دارید. برای لید وکال، باید میکروفن را بر حسب صدای وکالیست انتخاب کنید (برخی از وکالیست ها از میکروفون مورد علاقه خود استفاده می کنند). بهترین راه برای انجام این کار این است که سه یا چهار میکروفن را آماده کنید و به وکالیست اجازه بدهید که یک قسمت مهم از آهنگ را با هرکدام از میکروفن ها بخواند. هرکدام از این برداشت ها را روی یک ترک جداگانه ضبط کنید و سپس خواننده را به اتاق کنترل برده و برداشت ها را به او نشان دهید و با یکدیگر تصمیم بگیرید که کدام یک از میکروفن ها مناسب صدای او (و موزیک در حال ساخت) می باشد.

پیانوی آکوستیک

پیانوی آکوستیک معمولا به صورت استریو ضبط می شود. برای ضبط این ساز از دو میکروفن کاندنسر با دیافراگم بزرگ، یا یک میکروفن با دیافراگم بزرگ برای سیم های پایین و یک میکروفن با دیافراگم کوچک برای سیم های بالا استفاده کنید. جاگذاری میکروفن برای پیانو بسیار متغیر است، پس در این زمینه حتما به آزمون و خطای زیادی نیاز خواهید داشت. همچنین کیت های میکروفن پیانو نیز وجود دارد که به شما کمک می کند با اطمینان خاطر پروسه ی انتخاب و جاگذاری میکروفن پیانو را انجام دهید.

سازهای زهی

ویولن، ویولا، بیس و ویولن سل. تقریبا هر میکروفن کاندنسر با کیفیتی می تواند به خوبی این صداها را دریافت کند. اگر به میکروفن ریبون دسترسی دارید شاید نتیجه ی بهتری از آن بگیرید.

سازهای برنجی و بادی

میکروفن های ریبون روی سازهای برنجی فوق العاده صدا می دهند. برای سازهای بادی هم میکروفن های ریبون تن صدا را دریافت می کنند و کمتر صدای مکانیکی دکمه ها را می گیرند. برای این سازها میکروفن های کاندنسر با دیافراگم بزرگ یا کوچک هم به خوبی برطرف کننده نیازها هستند.

منبع Sweetwater
عضویت در خبرنامه تهران ملودی
عضو خبرنامه ما شوید و مطالب و پیشنهادات ویژه ما را در ایمیل خود دریافت کنید.
نگران نباشید! هر زمان مایل باشید می‌توانید عضویت خود را لغو کنید.
ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

6 نظرات
  1. امیر می گوید

    مطلب بسیار خوب و کاملی بود ممنون
    اگر امکانش هست ریزتر دسته بندی ها رو مشخص کنید و از مارک ها هم صحبت کنید

  2. کیوان می گوید

    باتشکر از شما
    بسیار عالی و آموزنده

  3. jimgal می گوید

    اطلاعات خیلی خیلی خیلی مفید و واضحی بود که دوسنتنش برای انتخاب میکروفون ضروریه. دستتون درد نکنه.

  4. مهرداد می گوید

    سلام یه میکروفون برای ضبط صدای یه نفر توی مصاحبه میخام. از کدوم دسته میکروفونا باید استفاده کرد؟ میخام روی سه پایه هم وصل شه.

  5. mr می گوید

    سلام من میخوام یه میکروفون تا ۷۰۰ هزار تومن برای تولید محتوای بخرم چی به من پیشنهاد میکنید؟ من بهترین چیزی که دیدم Q8 بوده

  6. بنيامين می گوید

    با سلام
    توضیحات جامع و مفیدى بود
    ممنون