راهنمای خرید کابل

چگونه یک کابل مناسب انتخاب کنیم

انتخاب کابل مناسب برای دستگاه مورد نظر ممکن است گاهی آسان نباشد. در این مقاله سعی شده تا ابهامات موجود در این زمینه برطرف شود و اطلاعاتی راجع به نحوه ی عملکرد کابل ها و این که هرکدام از آن ها به چه چیزی متصل می شوند در اختیار شما قرار بگیرد. برای بالا بردن کیفیت صدا و کم کردن مقدار نویز، لازم است بدانید برای هر کاری چه کابلی را باید مورد استفاده قرار دهید.

کابل های بالانس و غیر بالانس

یک سیگنال الکتریکی بالانس در سه سیم جریان دارد: گراند، سر مثبت و سر منفی. هر دو سر دارای سیگنال مشابهی هستند اما با تقارن معکوس نسبت به یکدیگر. هر نویزی که در طول سیم ایجاد شود، متعلق به هر دو سر است. با فرض این که مقصد بالانس باشد، دستگاه دریافت کننده یک سیگنال را معکوس می کند و هر دو سیگنال را در تقارن با یکدیگر قرار می دهد. این امر باعث می شود تا نویز از ارتباط phase با خودش خارج شده و در نتیجه حذف شود. این حذف نویزی که اتفاق می افتد “Common Mode Rejection” نام دارد و دلیل این که لاین های بالانس برای کابل های بلند بهترین انتخاب هستند همین موضوع است. کابل های XLR و TRS برای انتقال صدای بالانس از یک دستگاه بالانس به دستگاه دیگر مورد استفاده قرار می گیرند.

کابل های غیر بالانس پیچیدگی کمتری دارند اما مستعد ایجاد مشکلات نویز هستند. در مجموع، لاین های غیر بالانس باید در کوتاه ترین حالت ممکن باشند (قطعا طول کمتر از هفت متر داشته باشند) تا از تداخل هرگونه نویزی با سیگنال اصلی جلوگیری شود.

کانکتورهای رایج موجود در کابل ها

در دنیای صدا، شش نوع کانکتور رایج کابل وجود دارد: TRS و XLR برای اتصالات بالانس و TS، RCA، SpeakON و banana برای اتصالات غیر بالانس.

TRS

TRS مخفف سه کلمه ی “Tip, Ring, Sleeve” می باشد. ظاهر آن شبیه جک های استاندارد ¼ اینچی یا ۱/۸ اینچی ست با این تفاوت که روی بالای بدنه ی آن یک حلقه وجود دارد. کابل های TRS دارای دو رسانای الکتریکی به علاوه ی یک ground) shield) می باشند. این کابل ها معمولا برای متصل کردن تجهیزات بالانس یا برای انتقال سیگنال های چپ و راست به هدفون های استریو استفاده می شوند. این کابل ها همچنین روی کابل های Y دیده می شوند که برای جک های اینسرت میکسر مورد استفاده قرار می گیرد (در این حالت سیگنال از یک سیم فرستاده شده و از سیم دیگر بر می گردد).

TS

TS مخفف “Tip, Sleeve” است و به نوع خاصی از کانکتورهای ¼ اینچی یا ۱/۸ اینچی اطلاق می شود که برای جریان غیر بالانس با دو رسانا ایجاد می شود. یک حلقه، قسمت TIP را از Sleeve جدا می کند. قسمت Tip حامل سیگنال است و قسمت Sleeve بخشی ست که ground یا shield متصل می شود. کابل های TS کاربرد زیادی در کابل های گیتار و اینسترومنت های line-level دارند.

XLR

این کانکتورها دارای سه پین هستند، شامل: مثبت، منفی و گراند. از XLR برای متصل کردن میکروفن یا سیگنال های بالانس line-level استفاده می شود. معمولا از کابل های XLR برای اتصال میکروفن به میکسر و متصل کردن خروجی های مختلف به اسپیکرهای مانیتورینگ استفاده خواهید کرد.

RCA

RCA نام رایج کانکتورهای فونو می باشد که برای متصل کردن بیشتر لوازم استریو استفاده می شود. معمولا روی پلیرهای پخش سی دی یا کاست هم ورودی/خروجی های این نوع کانکتور به چشم می خورد. در حوزه ی صدای دیجیتال، کانکتورهای RCA برای اتصالات S/PDIF هم استفاده می شوند، البته ناگفته نماند که کابل های واقعی S/PDIF دوام بیشتری دارند.

speakON

از کانکتور speakON برای متصل کردن آمپلی فایر به اسپیکرهای PA و مانیتورهای استیج استفاده می شود. این کانکتورها معمولا به کانکتورهای ¼ اینچی TS ترجیح داده می شوند، چرا که قابلیت این را دارند که در جای خود قفل شوند. از آن جایی که هیچگاه نباید از کابل اینسترومنت برای متصل کردن امپ به اسپیکر استفاده کنید، این کانکتورها به شما کمک می کنند تا از کابل کشی نامناسب جلوگیری کنید.

Banana plug

Banana plug یک کانکتور الکتریکی ست که به منظور متصل کردن سیم های صدا، مانند سیم های اسپیکر، به پیچ های اتصالی که در پشت بسیاری از آمپلی فایرها وجود دارند یا به جک های مخصوصی که با نام banana jack شناخته می شوند، استفاده می شود. banana jackها معمولا در انتهای پیچ های اتصال در پشت آمپلی فایر قرار دارند. انتهای سیم ها در این جک ها به وسیله ی یک پیچ قفلی ثابت شده است.

انواع پوشش کابل ها

پوشش بافته شده

در این نوع پوشش، در اطراف رسانای الکترو آکوستیک مرکزی، دسته هایی از رشته های مسی قرار می گیرد. میزان پوشش در این نوع، از ۵۰ درصد تا نزدیک ۹۷ درصد متغیر است. کابل بافته شده حتی در صورتی که در گوشه ها خم شده باشند هم پایداری پوشش را حفظ می کند.

پوشش Serve

در این نوع پوشش یک لایه از دسته های همسان مس در یک جهت دور مرکز پیچیده می شود (یا در جهت عقربه های ساعت و یا در جهت خلاف عقربه های ساعت). این نوع پوشش بسیار منعطف است و انعطاف کابل را تنها به مقدار بسیار کمی محدود می کند. اگرچه قدرت انبساط آن بسیار کمتر از پوشش بافته شده است، اما انعطاف آن باعث شده تا کارایی بیشتری داشته باشند.

پوشش ورقی

این نوع پوشش از یک لایه ی نازک آلومینیومی تشکیل شده که در تماس با یک سیم مسی قرار دارد تا آن را محدود کند. این پوشش بسیار ارزان قیمت می باشد اما انعطاف آن بسیار محدود است و به راحتی می شکند. با این که این پوشش ورقی مقدار پوشش ۱۰۰ درصدی را فراهم می کند، اما به دلیل داشتن مقاومت انتقال بالا مخصوصا در فرکانس های پایین (از آنجایی که آلومینیوم رسانای ضعیف تری نسبت به مس است)، مزیت خاصی نسبت به دیگر پوشش ها ندارد.

دیگر کانکتورهای کابلی

۱/۸ اینچی (مینی):

این نوع جک برای متصل کردن تجهیزات کوچک تر صوتی/تصویری استفاده می شود. کانکتور آن ممکن است TRS یا TS باشد. این اندازه ی جک، همان سایزی ست که کانکتور هدفون های گوشی های موبایل از آن استفاده می کنند.

AES/EBU:

AES رایج ترین جایگزین S/PDIF Standard است و بیشتر متصل کننده های فیزیکی AES/EBU از نوع بالانس AES Type I با سه رسانا هستند (کابل کشی زوج به هم تابیده ی ۱۱۰ اهم با یک کانکتور XLR.)

BNC:

نوعی کانکتور هم محور است که معمولا در تجهیزات صوتی دیجیتال یا ویدیویی دیده می شود. کانکتورهای BNC معمولا برای هماهنگ سازی سیگنال ساعت (قطار پالس) بین دستگاه ها استفاده می شود. این کانکتور حالت سر نیزه ای دارد.

DB25:

کانکتوری از نوع D-Sub می باشد. کانکتورهای DB25 معمولا در تجهیزات رایانشی دیده می شوند و دستگاه های جانبی را به یکدیگر متصل می کنند. کمپانی TASCAM معمولا از این نوع کانکتور برای ورودی/خروجی های آنالوگ و دیجیتال محصولاتش استفاده می کند.

Elco (یا Edac):

یک برند و یک نوع از کانکتورهای چند پین می باشد که در سیستم های صوتی برای متصل کردن کابل های چند جفت با یک کانکتور ( به جای چند کانکتور) استفاده می شود. هم Elco و هم Edac در ترکیبات ۲۰، ۳۸، ۵۶، ۹۰ و ۱۲۰ پین عرضه می شوند.

کابل Insert/Y:

این نوع کابل، یا سیگنال را به دو قسمت تقسیم می کند و یا دو سیگنال را باهم ترکیب می کند و از آن ها یک سیگنال می سازد. این کابل شبیه به حرف Y می ماند که در آن یا دو بخش به یکدیگر متصل می شوند و یا یک بخش به دو قسمت تبدیل می شود. با استفاده از این کابل به راحتی می توانید این نوع تقسیمات سیگنال را انجام دهید.

اوپتیکال:

کابل های اوپتیکال برای اتصالات دو کاناله ی S/PDIF و Alesis ADAT lightpipe استفاده می شوند. اتصالات اوپتیکال ADAT برای انتقال صدای دیجیتال استفاده می شود و می تواند تعداد هشت ترک را به صورت همزمان پشتیبانی کند. این کابل ها امروزه استاندارد صنعت صدا محسوب می شوند و در بسیاری از تجهیزات به چشم می خورند.

S/PDIF:

فرمتی است برای تعامل دستگاه های صدای دیجیتال با یکدیگر. S/PDIF (که مخفف Sony/Philips Digital Interface Format است) بر پایه ی استانداردهای AES/EBU است. در حقیقت، در بیشتر مواقع این دو باهم سازگار هستند. S/PDIF برای انتقال سیگنال معمولا یا از کابل های هم محور غیر بالانس با مقاومت بالا استفاده می کند و یا از کابل های فیبر نوری.

FireWire یا IEEE 1394:

به خاطر سرعت انتقال اطلاعات فوق العاده بالایی که دارد، اولین بار برای ویدیو استفاده شد. FireWire امروزه در صنعت صدا بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. در حال حاضر FireWire به صورت چهار پین و شش پین (برای FireWire 400) و ۹ پین (برای FireWire 800) موجود است. نسخه های ۶ پین و ۹ پین قابلیت تامین برق را نیز دارا هستند.

TDIF:

TDIFمخفف عبارت TASCAM Digital InterFace است. TDIF پروتکلی ست که به وسیله ی TASCAM توسعه داده شده تا از آن در رَک های ماژولار دیجیتال و محصولات میکس دیجیتال استفاده کنند و به این وسیله صدا را به صورت دیجیتال انتقال دهند. اتصالات TDIF با یک کانکتور ۲۵ پین D-Sub ساخته می شود و اطلاعات در یک کابل پوشیده جریان پیدا می کند. استاندارد TDIF هم اکنون در کنار ADAT optical یکی از دو فرمت قالبی ست که در محصولات حرفه ای و نیمه حرفه ای مربوط به MDM استفاده می شود. TDIF می تواند با استفاده از تنها یک کابل، دو تِرَک صدا را به صورت همزمان انتقال دهد.

TT یا Tiny Telephone:

نسخه ی کوچک جک های فونو می باشد. این نوع جک معمولا با عنوان جک ¼ اینچی شناخته می شود که می تواند در غالب TS و TRS قرار گیرد. ADC هم تقریبا همین نوع کانکتور را ساخت اما نام آن را کانکتور Bantam گذاشت و در حال حاضر این دو اسم گاها به جای یکدیگر استفاده می شوند. جک های TT/Bantam به صورت گسترده در استودیوهای ضبط موسیقی استفاده می شوند.