برای کسانی که نمی‌دانند: منظور از درام‌برک(یا همان Drum Break) در واقع قطعات درام یا پرکاشنی است که در ابتدای قطعه پخش/اجرا می‌شود و حکم مقدمه و پیش‌درآمد قطعه را دارند. درام‌برک‌ها را می‌توان به‌ترین و بزرگ‌ترین هدیهٔ دنیای موسیقی به DJها در نظر گرفت؛ چراکه آن‌ها با استفاده از این قسمت از آثار موسیقی می‌توانند میکس‌های جذاب‌تر و نرم‌تری را تولید کنند.

درست از همان لحظه‌ای که DJ-Man افسانه‌ای Kool Herc برای اولین بار از تکنیک Merry Go Around استفاده کرد، همهٔ DJها و موزیسین‌ها به دنبال این بودند که نحوهٔ انجام این کار توسط او را فرا بگیرند.

با تجزیه و تحلیل‌های فراوان مشخص شد که Kool Herc از درام‌برک‌ها برای ایجاد یک ترنزیشن نرم و روان بین ۲ قطعهٔ موسیقی استفاده می‌کند. از آن زمان، موج جدیدی در صنعت موسیقی به راه افتاد و موزیسین‌ها برای دستیابی به طبیعی‌ترین و نرم‌ترین ترنزیشن ممکن، دنیای اینترنت را برای یافتن مناسب‌ترین درام‌برک‌ها، زیر و رو کردند.

ما در این مقاله، ۱۰ نمونه از محبوب‌ترین، پراستفاده‌ترین و البته تأثیرگذارترین درام‌برک‌های دنیای موسیقی هیپ‌هاپ را به شما معرفی می‌کنیم و شما با استفاده از آن‌ها می‌توانید یک میکس تمیز، منحصربه‌فرد و البته طبیعی و روان تولید کنید. بعضی از این درام‌برک‌ها توسط موزیسین‌های کارکشته و حرفه‌ای و در استودیوهای مجهز ضبط شده‌اند و بعضی دیگر، توسط موزیسین‌های گم‌نام و متواضع و با هزینه‌های شخصی ضبط و در اینترنت به اشتراک گذاشته شده‌اند اما چیزی که در بین همهٔ این درام‌برک‌ها مشترک است، صدای باکیفیت و ریتم گوش‌نواز آن‌هاست.

The Winstons – Amen, Brother

وقتی وینستون قطعهٔ Amen, Brother را در سال ۱۹۶۹ به عنوان مکمل قطعهٔ Color Him Father ضبط کرد، هرگز پیش‌بینی نمی‌کرد قطعه‌ای که ضبط کرده، یک‌روز به محبوب‌ترین و پراستفاده‌ترین درام‌برک دنیا تبدیل شده و ۶ ثانیه از این قطعه، به پرشنیده‌شده‌ترین درام‌برک جهان بدل شود.

Gregory Sylvester Coleman به عنوان درامر این قطعه هرگز فکر-اش را نمی‌کرد که در حال شکل دادن یک سبک جدید در موسیقی است و شاید اگر به او می‌گفتند قطعه‌ای که در حال اجرای آن هستی یک‌روز به محبوب‌ترین درام‌برک دنیا تبدیل می‌شود و در هزاران قطعهٔ موسیقی مشهور نظیر Oasis و Slipknot مورد استفاده قرار می‌گیرد، شما را مسخره می‌کرد!

در این میان، بعضی موزیسین‌ها به فراخور موسیقی‌اشان، سمپل‌های Amen, Brother را با سرعت بیش‌تری ضبط می‌کردند و بر این باور بودند که با انجام این کار، حس ابدیت و بی‌کران بودن را به موسیقی‌اشان اضافه می‌کنند. در مقابل، بعضی موزیسین‌ها هم ترجیح دادند سمپل‌های Amen, Brother را با سرعت کم‌تری ضبط کنند.

نکتهٔ جالب توجه آن بود که با تغییر سرعت سمپل، صدای Snare به شکل عجیب و غریبی دگرگون می‌شد و جنس کلی اصوات سمپل را تغییر می‌داد. گروه‌های موسیقی نظیر N.W.A با کاهش سرعت سمپل‌ها سعی می‌کردند اصوات غنی‌تر و پُرتَری تولید کنند.

یکی از جذاب‌ترین موارد در رابطه با سمپل‌های Amen, Brother، رنگ و شخصیت صوتی اجرای Coleman در آن است؛ به عبارت دیگر، فرقی نمی‌کند سرعت سمپل را کاهش یا افزایش دهید، چراکه به هر حال لحن اجرای Coleman را می‌توانید در آن ‘حس’ کنید.

شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید این سمپل هنوز هم پراستفاده‌ترین سمپل درام‌برک دنیا به حساب می‌آید.

James Brown – Funky Drummer

“برادر! شما مجبور نیستی کاری بکنی. فقط با همین چیزهایی که داری، ادامه بده و متوقف نشو.”

با دقت به قطعهٔ فوق گوش دهید. از ثانیهٔ ۴۰ به بعد، ما شاهد اجرای یک تکنیک خارق‌العاده هستیم.

Clyde Stubblefield در این قطعه (Funky Drummer) به طرز مرموزانه‌ای نت‌های دولاچنگ Hi-Hat را با بعضی نت‌های Snare ترکیب می‌کند! شاید به همین دلیل است که James Brown، برای ساخت Funky Drummer از هنر و استعداد Clyde Stubblefield استفاده می‌کند. بدنیست بدانید بیت این قطعه، یکی از محبوب‌ترین بیت‌های تاریخ هیپ‌هاپ به حساب می‌آید.

برای اجرای این درام‌برک باید از خود-اتان بپرسید که این قطعهٔ صوتی چه‌گونه ساخته شده‌است.

برای پاسخ به این سؤال، فقط می‌توانیم بگوییم «با نهایت ظرافت، دقت و وسواس». شاید به همین دلیل است که موزیسین‌های بزرگی نظیر LL Cool J، Run-DMC، N.W.A و … از این سمپل در آثار-اشان استفاده می‌کنند. البته در این میان، گروه Public Enemy را می‌توان طرف‌دار پروپاقرص درام‌برک Funky Drummer دانست؛ چراکه آن‌ها از این سمپل در بسیاری از آثار-اشان مانند Fight The Power، Calm Like A Bomb، Bring The Noise، Rebel Without A Pause و … استفاده کرده‌اند.

نکتهٔ جالب توجه در مورد قطعهٔ Fight The Power آن است که پس از انتشار این قطعه، مسئولین نام این قطعه را چند بار چک کردند؛ چون بر این باور بودند که قطعهٔ مذکور در واقع یک نسخهٔ کپی‌شده از قطعهٔ Funky Drummer است! دلیل این امر، استفاده افراط‌گرایانه از سمپل‌ها در تولید موسیقی بود.

Billy Squier – The Big Beat

سادگی The Big Beat در قلب محبوبیت این قطعه نهفته است. بی آلایش بودن، فقدان Hi-Hat و ریتم باس و Snare در این درام‌برک، آن را به یک اثر استثنائی و عجیب تبدیل کرده‌است.

این آهنگ توسط بابی چوئینارد (نوازندهٔ درام) ضبط شد و Introی اجرای زندهٔ اولین آلبوم سولوی بیلی اسکوایرز (عضو سابق گروه Derek And The Dominos) با نام “داستان نفرین” (‏یا همان Tale of the Tape)‏ را شکل داد. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید گروه Run-DMC درامز آهنگ Here We Go را از روی Introی آلبوم Tale of the Tape و قطعهٔ The Big Beat ساخت.

محبوبیت این قطعه با توجه به استفادهٔ روزافزون هنرمندان بزرگی نظیر Alicia Keys (با قطعهٔ Girl On Fire) و Dizzee Rascal (با قطعهٔ Fix Up, Look Sharp) و Jay Z (با قطعهٔ 99 Problems) از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ ادامه داشت.

The Incredible Bongo Band – Apache

مدت‌ها قبل از این‌که این گروه به یک گروه هیپ هاپ تبدیل شود، Apache قطعاتی را تولید می‌کرد که واقعن صدای زیبا، گوش‌نواز و حیرت‌انگیزی داشتند. Bert Weedon و The Shadows هر دو نسخه‌های منحصربه‌فرد خود-اشان از قطعهٔ ساخته‌شده توسط Jerry Lorden را ضبط کردند اما این قطعه تا سال ۱۹۷۳ و پیش از آن‌که Michael Viner – به عنوان یکی از مردان سرآمد صنعت موسیقی – تیمی از موزیسین‌های حرفه‌ای و کارکشته را دور هم جمع کند و برداشت خود-اشان از آهنگ Jerry Lorden را ضبط کنند، جایگاه خاص و رفیعی پیدا نکرد.

ترکیب درام و بونگو در نسخهٔ ضبط‌شدهٔ The Incredible Bongo Band، نقش بسیار ویژه و باورنکردنی در شکل‌گیری موسیقی و سبک و سیاق هیپ‌هاپ ایفا کرد. در آن زمان، افراد بزرگی مانند Nas، Kanye West و Grandmaster Flash از این درام‌برک استفاده کردند و The Sugarhill Gang نیز کاور آن‌ها را تولید کرد.

[همان‌طور که در مستند Sample This هم به این موضوع اشاره شده] وقتی King Errisson پارت پرکاشن این درام‌برک را به صورت مستقل منتشر کرد، همه در بارهٔ نوازندهٔ اصلی پارت درام این قطعه دچار شک و تردید شدند و این سردرگمی هنوز هم بین اهالی موسیقی دیده می‌شود.

Viner در حقیقت ۲ جلسهٔ ضبط جداگانه برای پروژهٔ Apache برگزار کرد. Kat Hendrikse موزیسین مستقل اهل لاس‌انجلس، پارت مربوط به خود را در ونکوور و Jim Gordon پارت خود-اش را در لاس‌انجلس ضبط کردند. هنوز معلوم نیست از کدام پارت در نسخهٔ نهایی قطعه استفاده شده‌است. البته بعضی بر این باور-اند که ترکیبی از این ۲ پارت در میکس نهایی قطعه، مورد استفاده قرار گرفته‌است.

با همهٔ این‌ها، آن‌چه غیر قابل انکار است، این است که نسخهٔ The Incredible Bongo Band از قطعهٔ آپاچی هنوز هم یکی از ارکان محکم موسیقی هیپ‌هاپ است و بعضن از آن به عنوان ‘سرود ملی’ این ژانر موسیقی یاد می‌شود و همهٔ این‌ها به لطف درام‌برک حیرت‌انگیز این قطعه است.

Led Zeppelin – When The Levee Breaks

John Bonham یکی از قهرمانان بی‌چون‌وچرای دنیای راک-اند-رول است. لحن، رنگ و شخصیت صوتی قطعاتی که وی در این ژانر تولید می‌کند، بی‌بدیل و غیر قابل تکرار-اند.

از این‌ها که بگذریم، وقتی پای تکنولوژی به میان می‌آید، خیلی راحت می‌توانیم حدس بزنیم که او برای ضبط و سمپل درام، احتمالن از هنرمند مستعد Bonzo استفاده خواهد کرد.

قطعهٔ شاه‌کار When The Levee Breaks از چند جهت منحصربه‌فرد و یگانه است؛ درام این قطعه، توسط بزرگ‌ترین و به‌ترین درامر راک دنیا اجرا شده و اصوات موجود در آن به حد قابل توجه و حیرت‌انگیزی از یک‌دیگر مستقل و تفکیک‌پذیر هستند. نسخهٔ اصلی این آهنگ در Headley Grange و با استفاده از کیت درام Bonham در زیر پلکان خانه به کمک میکروفن‌هایی که از سقف آویزان کرده‌بودند، ضبط شد.

Andy Johns صدابردار این پروژه، برای مقابله با اصوات محیطیِ اتاق، سیگنال‌های صوتی ضبط‌شده را از طریق دستگاه Binson Echorec عبور داد و با این کار، ضمن بر طرف کردن نویزهای صوتی، صدایی کاملن یونیک و گوش‌نواز خلق کرد.

شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید این درام‌برک در قطعات محبوب و مشهوری نظیر Rhymin & Stealin (اثر Beastie Boys) و Lyrical Gangbang (اثر Dr. Dre) و Kim (اثر Eminem) مورد استفاده قرار گرفته‌است.

The Honeydrippers – Impeach The President

میزان ابتدایی قطعهٔ Impeach The President یکی از پرتکرارترین بیت‌های تاریخ هیپ‌هاپ است و در آن، هنرمندانی که در اجرای این آهنگ همکاری داشته‌اند، معرفی می‌شوند 🙂

ترانه‌سرا و پرودیوسر Roy Charles Hammond (با نام هنری Roy C) در سال ۱۹۷۳ برای ضبط قطعهٔ Impeach The President، گروهی از دانش‌آموزان دبیرستان Queen در جامائیکا را دور هم جمع کرد.

از خصوصیات بارز این آهنگ می‌توان به سبک Boom Bap، واید بودن اصوات Hi-Hat و البته صدای کوبنده و انرژیک Snare اشاره کرد.

با توجه به پی‌روی ریتم Hi-Hatها از سنکوپِ کیکِ درام، گویی چیزی سر جایش نیست و بر خلاف این‌که صدها بار از آن سمپل گرفته شده‌بود، Roy C برای دستیابی به به‌ترین صدای ممکن، یک پارت درام را صدها بار ضبط کرد.

او در این باره به Wax Poetics گفته‌بود:

“من درامر را خیلی اذیت کردم و یک پارت را به‌کَرات ضبط کردیم؛ چون او کسی نبود که من انتظار-اش را داشتم!”.

البته هیچ‌یک از این اتفاقات باعث ممانعت Marley Marl از تنظیم مجدد آن برای قطعهٔ Eric B. Is President (اثر Eric B. & Rakim) نشد. علاوه بر این، Notorious B.I.G هم بدون توجه به حاشیه‌ها، در آلبوم اول‌اش یعنی Ready To Die، دو-بار از این درام‌برک استفاده کرده‌بود. وی هم‌زمان با پارت کوروس، از درام‌برک Impeach The President هم بهره برده‌بود.

Notorious B.I.G در قطعهٔ Unbelievable هم از نسخهٔ کوتاه‌تر درام‌برک مذکور استفاده کرده‌بود. اسامی که نام بردیم، تعداد کمی از هنرمندانی بودند که از درام‌برک Impeach The President در آثار-اشان استفاده کرده‌اند اما این قطعه در آثار دیگری نظیر De La Soul، Nas، The Cool Kids و Joey Bada نیز مورد استفاده قرار گرفته‌است. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید حتا گروه Kris Kross هم برای تولید قطعهٔ Jump از درام‌برک مذکور استفاده کرده‌است.

Melvin Bliss – Synthetic Substitution

اگرچه Synthetic Substitution هم مانند درام‌برک‌های قبلی، واقعن یونیک و جذاب است اما ذکر این نکته خالی از لطف نیست که این قطعه، در واقع نسخهٔ دوم Reward (اثر Melvin Bliss) بود و شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید نویسندهٔ اصلی هر ۲ قطعه، Herb Rooney است.

درامر Synthetic Substitution کسی نیست جز Bernard Purdie افسانه‌ای. اگر دیسکوگرافی وی را ملاحظه کنید، نام هنرمندان بزرگی مانند Nina Simone، Steely Dan، BB King، Miles Davis و … را در آن می‌بینید. Bernard Purdie درامری است که تا کنون هزاران قطعهٔ صوتی ضبط کرده و خیلی خوب می‌داند برای تولید یک آهنگ Hit(پرطرف‌دار و محبوب) چه کار باید کرد.

هرچند اکثر مردم با The Purdie Shuffle آشنایی دارند اما Melvin Bliss پا را فراتر گذاشته و قطعه‌ای را تولید کرده که ضبط و اجرای آن کار هر کسی نیست. درام‌برک Synthetic Substitution اگرچه دارای Snareهای کلاسیک دهه‌هفتادی است اما در ساخت این آهنگ، از Hi-Hatهای چنگ و اضافه کردن “Air” – که امضای کاری Purdie به حساب می‌آمد – روی سومین Off-Beat میزان استفاده شده‌است.

گفته می‌شود Melvin Bliss در طراحی و ضبط درام‌برک‌هایش [و مخصوصن قطعهٔ Synthetic Substitution] از آثار Questlove الهام می‌گرفته و به تکنیک‌ها و شیوهٔ کار گروه The Roots [و به طور خاص، آهنگ Mellow My Man] احترام ویژه‌ای می‌گذاشته. البته امروزه هنرمندان بسیاری برای تکمیل آثار-اشان از درام‌برک Synthetic Substitution استفاده کرده‌اند که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به Public Enemy (با قطعهٔ Miuzi Weighs A Ton) و The Pharcyde (با قطعهٔ Ya Mama) و Ultramagnetic MCs (با قطعهٔ Ego Trippin) اشاره نمود.

با همهٔ این‌ها، Wu Tang Clan هنوز هم بزرگ‌ترین طرف‌دار Synthetic Substitution و از این آهنگ در آثاری نظیر Bring Da Ruckus و Clan In Da Front استفاده کرده‌است. البته به غیر از او، هنرمندان مشهور دیگری مانند Method Man و Ghostface Killah نیز در تک‌نوازی‌هایشان از درام‌برک Synthetic Substitution بهره گرفته‌اند.

Skull Snaps – It’s A New Day

Skull Snaps – که پیش‌تر با نام The Diplomats شناخته می‌شد – در سال ۱۹۷۰ با انتشار آلبوم Skull Snaps، نام‌اش را هم تغییر داد و سپس به مدت ۲۵ سال ناپدید شد!

قطعهٔ It’s A New Day با بهره‌مندی از Hi-Hatهای ضخیم و تُنُک، صدای شکنندهٔ Snare، اصوات کیک ملایم و آرام و البته تفکیک‌پذیری بی‌نظیرِ اصوات، تمام ویژگی‌های لازم و کافی برای تبدیل شدن به یک اثر منحصربه‌فرد، حیرت‌انگیز، تمیز، جدید، ماورایی و Groovy را داشت. درامر این قطعه (George Bragg) گاهی اوقات فضاهای خالی بین الگوی ضربات کیک ایجاد می‌کرد و سپس آن را با نت‌های دولاچنگ Swung پر می‌کرد.

گروه Skull Snaps بعد از مرگ Bragg در سال ۲۰۰۵ دوباره دور هم جمع شدند. بیت‌های ساخته‌شده توسط Bragg صدها بار توسط موزیسین‌های بزرگ و مشهوری مانند Stezo (در قطعهٔ It’s My Turn) سمپل شده‌است. البته این درام‌برک به لطف هنرمندانی نظیر The Prodigy (با قطعهٔ Poison) و Rob Dougan (با قطعهٔ Clubbed To Death یا همان The Matrix) راه‌اش برای ورود به دنیای موسیقی الکترونیکِ الهام‌گرفته از هیپ‌هاپ را یافت.

James Brown – Funky President

درام‌برک‌های James Brown با سمپل شدن توسط موزیسین‌های بزرگ، غریبه و ناآشنا نیستند اما چیزی که Funky President را از سایر آثار این هنرمند متمایز می‌کند و آن را در لیست محبوب‌ترین قطعات وی قرار می‌دهد، پارت درام بی‌نظیر آن و استفاده از صدای وکال در این آهنگ است.

درام این پروژه توسط درامر خوش‌نام Allan Schwarzberg اجرا شده‌است. این درام‌برک – که توسط هنرمندانی مانند Eric B. feat. Rakim (با قطعهٔ Eric B. Is President) و De La Soul (با قطعهٔ Ghetto Thang) و DJ Jazzy Jeff و The Fresh Prince – بسیار مستحکم، پایدار، خوش‌صدا و Groovy است.

البته علاوه بر حجیم بودن اصوات Funky President، در این اثر شاهد استفادهٔ مکرر از کیک‌های قوی و تکنیک سوئینگ نیز هستیم. علاوه بر هنرمندانی که در پاراگراف قبل به آن‌ها اشاره کردیم، موزیسین‌های بزرگ و صاحب‌نام دیگری نظیر NWA (در ورس‌های قطعهٔ Fuck Tha Police) و Ice Cube هم به‌کَرات از درام‌برک Funky President استفاده کرده‌اند.

این قطعه به دلیل Groovy بودن‌اش، اخیرن توسط Nas (در قطعهٔ White Label Freestyle) نیز مورد استفاده قرار گرفته‌است.

Joe Tex – Papa Was Too

شما ممکن‌است در مورد اصطلاحات فنی موسیقی مانند Tune و … چیز زیادی ندانید اما در درون‌اتان می‌توانید بیت و شخصیت صوتی Papa Was Too (اثر Joe Tex) را به‌راحتی تشخیص دهید. اگرچه صدای کیک درام این قطعه کمی سنگین است اما هنوز هم درام Papa Was Too را می‌توانیم جزو درام‌های خوش‌صدا، رؤیایی و منحصربه‌فرد دسته‌بندی کنیم.

واید بودن صدای Snare و جزی به نظر رسیدن این قطعه، باعث تمایز شگفت‌انگیز آن با سایر قطعات این‌چنینی شده‌است. [در مقابل] البته استفادهٔ بی‌جا و اضافه از تمبورین نقش زیادی در حجیم و Groovy به نظر رسیدن این اثر ایفا می‌کند.

از آن‌جا که Papa Was Too در مجموعهٔ Ultimate Beats and Breaks منتشر شد، بعدها توسط موزیسین‌هایی نظیر EPMD (در قطعهٔ Jane) و Wu-Tang Clan (در قطعهٔ Wu-Tang Clan Ain’t Nuthin Ta Fuck Wit’) و Common (در قطعهٔ Two Scoops Of Raisins) و Dr. Dre (در قطعهٔ The ¢20 Sack Pyramid from Da Chronic) مورد استفاده قرار گرفت.

از این گذشته، پارت پیانوی موجود در میزان دوم، بستر مناسب برای تنظیم و قرارگیری ریف‌های گیتار در این قسمت را فراهم کرده‌است. همین امر باعث شد گروه‌های راک بزرگی مانند Cream (در قطعهٔ Politician) از این درام‌برک استفاده کنند.