راهنمای جامع خرید هدفون

انتخاب یک هدفون مناسب از بین طیف گسترده ای از محصولات، کار واقعاً نفس گیر و سردرگم کننده ای است؛ به خصوص اگر محدودیت مالی مطرح نباشد. در مقالۀ حاضر، فاکتورهای مهم در خرید هدفون را برخواهیم شمرد تا کمی از آشفتگی شما کاسته شود.

نوع هدفون (توگوشی، روگوشی، دور گوشی، گوش باز)

اولین نکته در خرید هدفون، نوع آن است که این موضوع ارتباط زیادی با کاربری شما دارد. به عنوان مثال، اگر می خواهید هنگام دویدن به موسیقی گوش کنید، هدفون های دور گوشی باید انتخابِ آخر شما باشد؛ در چنین شرایطی هدفون تو گوشی، انتخاب مناسب تری است. یا مثلاً کسی که می خواهد برای آهنگسازی، مانیتورینگ یا حتی گوش کردن موسیقی در منزل هدفون بخرد، مدل های دور گوشی، قطعاً اولویت بالاتری دارند.

هدفون های توگوشی (In-Ear)

این هدفون ها که به ایرپاد و ایرفون نیز معروف هستند، کوچک ترین نوع هدفون محسوب می شوند. ایرپادها، سبک، قابل جا به جایی و به صورت میانگین قیمتی پایین تر از سایر انواع هدفون دارند. هدفون های تو گوشی را به راحتی می توانید داخل جیبتان قرار دهید و هر وقت لازم داشتید استفاده کنید. دو نوع ایرپاد داریم: یک نوع، درون مجرای گوش و نوع دیگر در بیرونی ترین سطح گوش یعنی گوش خارجی قرار می گیرد. بعضی از ایرپادها یک زائدۀ مارپیچی شکل دارند که اجازه نمی دهد در هنگام ورزش و تحرک زیاد، ایرفون از گوش شما جدا شود. بعضی از ایرفون ها، بند کشی دارند که از پسِ سر به همدیگر وصل می شود تا در هنگام تکان خوردن سر از گوش شما جدا نشود.

هدفون های تو گوشی از ایزوله سازی خوبی برخوردار هستند چون در نزدیکترین فاصله به گوش قرار دارند و در مدل های مجرای گوش، دقیقاً درون مجرای گوش قرار می گیرند که نزدیک ترین فاصله را با گوش داخلی دارد. ایرپاد نیز مانند هر محصولی، ارزان و گران دارد؛ در مدل های ارزان، کیفیت صدا پایین است؛ به قول معروف صدایی می آید و می رود؛ تفاوت زیادی بین فرکانس های پایین و بالا احساس نمی شود؛ در مدل های گران تر که حتی ممکن است قیمتی بیشتر از یک هدفون میان ردۀ دور گوشی داشته باشند، کیفیت صدایی همتراز با آن ها خواهید داشت، هرچند به خاطر کوچک بودن اندازه، باس خوبی ندارند. هدفون های توگوشی، انتخاب مناسبی برای فعالیت های ورزشی یا مسافرت های کوتاه هستند. در چنین شرایطی، استفاده از ایرپادهای بی سیم تجربۀ لذت بخش تری به ارمغان می آورد. به طور کلی هدفون توگوشی برای افرادی خوب است که حرفه ای موسیقی گوش نمی کنند و تفکیک صدا و ساند استیج و مسائل این چنینی برایشان اهمیت چندانی ندارد و از همه مهم تر برای کوتاه مدت می خواهند از هدفون استفاده کنند.

هدفون های روگوشی (On-Ear)

دستۀ دیگری از هدفون ها، On-Ear یا هدفون های روگوشی هستند که همانطور که از نامشان پیداست روی گوش قرار می گیرند. تفاوت هدفون های روگوشی و دور گوشی (که در ادامه توضیح خواهیم داد) اندازۀ کاپ ها است. در مدل های روگوشی، هدفون به صورت کامل دور گوش را نمی گیرد و فقط روی گوش قرار می گیرد؛ اما در مدل های دور گوشی، کاپ هدفون، گوش را کاملاً درون خود جای می دهد. با اینکه هدفون های On-Ear گوش را به صورت کامل احاطه نمی کنند، باز هم ایزولیشن و کیفیت صدای مطلوبی دارند. در این مدل، صدا به راحتی به بیرون درز می کند و اطرافیان شما آنچه گوش می کنید می شنوند. بیشتر هدفونهای روگوشی، طراحی تاشو و امکان تغییر اندازه دارند؛ به همین خاطر، برای حمل و استفاده در سفرها، انتخاب مناسبی است.

هدفون های روگوشی گرچه کیفیت صدای پایین تری از هدفون های دور گوشی دارند ولی قطعاً کیفیت صدایشان از مدل های توگوشی بیشتر است. مدل های روگوشی، باسی به مراتب قوی تر و جاندار تر و داینامیک رنج وسیع تری از ایرپادها دارند. این هدفون ها سبک بوده ولی در استفادۀ طولانی مدت به خاطر فشار دائم روی گوشی ممکن است آزاردهنده باشد؛ به همین خاطر برای استفادۀ بلندمدت، تمرین و استفاده های ورزشی مناسب نیستند. این هدفون ها برای گیمرها نیز مناسب نیست.

هدفون های دور گوشی (Over-Ear)

هدفون های دور گوشی، بهترین کیفیت صدا را در بین انواع مختلف هدفون دارند. این هدفون ها، به صورت کامل، گوش شما را درون خود احاطه می کنند و در یک محیط کاملاً ایزوله، صدا را به گوش شما می رسانند . با این حال، هدفون های دور گوشی، برای حمل ساخته نشده اند و بیشتر برای مقاصد حرفه ای کاربرد دارند؛ شما نمی توانید این هدفون ها را به راحتی به مسافرت ببرید؛ چون هم اندازۀ و حجم زیادی دارند و هم بیشترشان تاشو نیستند و به راحتی در کیف جای نمی شوند. اگر دنبال راحتی گوش هستید هیچ چیزی بهتر از هدفون های Over-Ear نیست.

این هدفون ها در کنار مزایا، قیمت بیشتری دارند که البته ارزش پول پرداخت شده را دارند. برخی از هدفون های دور گوشی، قابلیت اتصال میکروفون دارند که در صورت لزوم می توانید جدا کنید. این مدل ها، به خاطر راحتی بیشتر در استفادۀ بلندمدت، نویز کنسلینگ قوی؛ ایزولیشن خوب و داینامیک رنج وسیع، انتخاب مناسب تری برای گیمرهاست. گیمرها با استفاده از این هدفون ها می توانند تفکیک صدای بهتری داشته باشند و اصوات مهم را به خوبی تشخیص دهند. متخصصان صدا، موزیک پرودیوسرها و به طور کلی اهالی صنعت صدا و موسیقی نیز نباید به چیزی کمتر از هدفون های دور گوشی قانع باشند.

نوع هدفون: پشت باز یا پشت بسته

برای هدفون های دور گوشی طبقه بندی دیگری هم داریم: هدفون های پشت باز (Open-Back) و هدفون های پشت بسته (Closed-Back) که اغلب در همین دستۀ دوم قرار دارند. هدفون های پشت بسته به گونه ای طراحی شده اند که هیچ صدایی را از داخل به بیرون یا بالعکس بروز نمی دهند؛ در این هدفون ها، نه شما صدای اطرافیان و محیط را می شنوید و نه دیگران صدایی که گوش می کنید را می شنوند؛ اما هدفون های پشت باز در نقطۀ مقابل قرار دارند؛ این هدفون ها، ایزوله نیستند و آنچه می شنوید را به بیرون درز می دهند و از طرفی در حین گوش دادن به موسیقی، صدای اطراف را خواهید شنید.

هدفون های پشت باز، انتخاب اول علاقه مندان موسیقی و نوازنده های دی جی است. هدفون های پشت بسته، انتخاب مناسبی برای میکس و مستر است؛ چون جزئیات صدا را در دقیق ترین حالت ممکن به گوش شما می رساند. از طرفی هدفون های پشت بسته به خاطر ایزولیشن قویف مانع از شنیدن صدایتان می شود و موقع حرف زدن، صدا را درون گوش شما می پیچاند؛ این موضوع می تواند تجربۀ ناخوشایندی در خلال گفتگو به وجود آورد؛ مثل این است که هنگام حرف زدن، گوش خود را محکم با دست بگیرید!

هدفون های گوش باز (Open-Ear)

هدفون های گوش باز یا هدایت استخوانی، عملکرد کاملاً متفاوتی دارند. در این هدفون ها، صدا از طریق استخوان های گونه مستقیماً به گوش داخلی منتقل می شود که در مراحل بعد توسط مغز پردازش و به صدا تبدیل می شود. در واقع، این هدفون ها، با لرزش استخوان گونه، مسیر نرمال صدا که از گوش خارجی به گوش میانی و از آن جا به گوش داخلی است را دور می زند و مستقیماً صدا را به گوش داخلی می فرستند.

این هدفون برای افرادی که دارای معلولیت در گوش خارجی یا میانی هستند یا ورزشکاران و افرادی که به خاطر امنیت، باید اصوات بیرون را بشنوند کاربرد زیادی دارد. کاربرد دیگر این هدفون ها، برای غواصان و مشاغل آبی است؛ چرا که هدفون های گوش باز، نیازی به هوا برای انتقال صدا ندارند. به طور کلی، این هدفون ها، کیفیت صدای پایین تری از مدل های دیگر دارند و تقریباً هیچ خبری از باس در آن ها نیست.

نوع هدفون: سیمی یا بی سیم

هدفون بی سیم

هدفون بی سیم یا وایرلس، بدون استفاده از سیم، به دستگاه پخش کننده (کامپیوتر، پلیر، گوشی و غیره) متصل می شود. تقریباً تمام هدفون های وایرلس از فناوری بلوتوث استفاده می کنند. تمام هدفون های تو گوشی، رو گوشی، دور گوشی و گوش باز، در مدل های بی سیم نیز در بازار وجود دارند. هدفون های بی سیم، صدا را به صورت داده های اینکد شدۀ دیجیتال که با سنسور بلوتوث پخش کننده ارسال می شوند، دریافت و پس از پردازش به گوش شما می رسانند. در این فرایند، برای کاهش تأخیر، معمولاً دادۀ مورد نظر، فشرده می شود که این موضوع، کیفیت صدا را تا حدودی تحت تأثیر قرار می دهد. البته با پیشرفت های این تکنولوژی، نگرانی امروز قطعاً کمتر از 5 سال گذشته و تفاوت کیفی این دو مدل بسیار ناچیز است.

در حال حاضر، فناوری بلوتوث به سطحی از پیشرفت و بلوغ رسیده که به سختی می توان تفاوت کیفی آن را با هدفون های سیمی تشخیص داد. در واقع، تفاوت آنقدر کم است که به راحتی می توان نادیده گرفت. قیمت هدفون های وایرلس همیشه بالاتر از مدل های سیمی است و در هنگام خرید باید به میزان نگهداری شارژ و عمر باتری آن توجه کنید. مدت زمان نگهداری شارژ اکثر هدفون های بی سیم، چند ساعت بیشتر نیست و معدود مدل هایی نیز وجود دارند که تا 12 ساعت شارژ نگه می دارند.

زیرمجموعۀ دیگری از هدفون های وایرلس، هدفون های true wireless هستند که اغلب بین ایرپادها شایع است و تنها فرقشان با هدفون های وایرلس معمولی این است که هیچ سیمی بین ایرکاپ ها وجود ندارد. (در مدل های سیمی، گرچه اتصال هدفون با دستگاه از طریق بلوتوث انجام می شود؛ ولی بین دو ایرکاپ، یک سیم کوچک وجود دارد). تصویر زیر گویای این تفاوت است:

هدفون های سیمی

هدفون های سیمی، جزو مشهورترین و پرطرفدارترین انواع هدفون هستند و کیفیت صدای بهتری از انواع وایرلس دارند. در مدل های سیمی، فایل صوتی فشرده سازی نمی شود و بدون دستکاری به درایورهای هدفون می رسد. در هدفون های سیمی چون تغذیه از طریق پلیر یا دستگاهی که به آن متصل می شود صورت می گیرد، دیگر نگران شارژ باتری نیستید. راه اندازی و استفاده از این هدفون ها، بسیار آسان تر از انواع وایرلس است. در مدل های وایرلس ممکن است دستگاه از طریق بلوتوث شناسایی نشود یا نیاز به نصب درایور یا اپلیکیشن خاصی باشد و … . اما در مدل های سیمی، تنها کاری که لازم است اتصال فیش هدفون به دستگاه پخش کننده است. برای حمل این هدفون ها، نیازی به حمل اجزای اضافی مثل شارژر و باتری زاپاس ندارید و در هنگام استفاده، نگران تمام شدن شارژ یا پیدا کردن جایی برای شارژ هدفون نخواهید بود. قیمت این مدل ها ارزان تر از انواع بی سیم است.

جنس مواد به کار رفته

مواد به کار رفته در هدفون ها معمولاً پلاستیک، لاستیک، فوم یا فلز است. به خاطر ارزان بودن پلاستیک، بیشتر هدفون ها در این دسته بندی قرار می گیرند. بسیاری از هدفون ها، تماماً از پلاستیک ساخته شده اند. فرآوری و شکل دهی پلاستیک راحت تر است و تجهیزات ارزان تری برای استفاده از آن لازم است. لاستیک یا اصطلاحاً Rubber مادۀ بعدی است که معمولاً در بسیاری از هدفون ها، به عنوان پوشش بیرونی ایرکاپ ها استفاده می شود؛ این ماده همان چیزی که در زیرۀ کفش استفاده می شود و از پلاستیک دوام بیشتری دارد، همچنین در مقابل خط و خش مقاومت بیشتری از خود نشان می دهد.

مادۀ پرکاربرد بعدی فوم است، که از دید صنعتی، انواع و اقسام دارد. این ماده، اغلب در هدفون های فول سایز (دور گوشی و رو گوشی)، در ایرکاپ ها و هدبند استفاده می شود تا یک فاصله نرم و راحت با سر ایجاد کنند. هدفون های توگوشی نیز ممکن است برای راحتی بیشتر و فیت شدن درون گوشی از فوم استفاده کنند. آخرین ماده که سازنده ها در استفاده از آن خساست بیشتری به خرج می دهند (به خاطر قیمت بالا)، فلز است؛ این ماده را بیشتر در هدفون های رده بالا پیدا می کنید. فلز به کار رفته معمولاً آلومینیوم یا آلیاژی از آن است و طبیعتاً تراکم و دوام بیشتری از پلاستیک دارد. فلز جلوی ساییدگی و خوردگی هدفون در استفادۀ روزمره را می گیرد؛ همچنین در صورت استفادۀ هوشمندانه، باعث راحتی بیشتر هدفون و کیفیت صدای بهتر آن می شود.

نویز کنسلینگ

نویز کنسلینگ، یعنی راه ندادن صداهای بیرون به درون هدفون.

دو نوع سیستم نویز کنسلینگ داریم: پسیو و اکتیو. در سیستم پسیو، مواد به کار رفته و نوع طراحی هدفون به گونه ای است که مانع از ورود و خروج صدا می شود؛ یعنی صداهای بیرونی به فضای داخلی هدفون وارد نمی شوند و صدای پخش شده به بیرون درز نمی کند. در بیشتر موارد، هدفون های پشت بسته، قدرت بیشتری در دفع و مقابلۀ نویزها دارند؛ بنابراین اگر ایزوله بودن و مقابله با نویز برای شما مهم است، به هیچ عنوان سمتِ هدفون های پشت باز نروید؛ چون برای این کار طراحی نشده اند.

هدفون هایی با نویز کنسلینگ فعال (به انگلیسی ANC: Active Noise Cancelling)، علاوه بر اینکه کارِ نویز کنسلینگ پسیو را انجام می دهند، مجهز به یک میکروفون داخلی هستند که با دریافت صداهای بیرونی، صدایی با همان طول موج ولی با اختلاف فاز 180 درجه تولید می کنند که این باعث خنثی شدن موج می شود؛ بنابراین می توانید موسیقی مورد نظر را بدون نگرانی از صدای هواپیما و ترافیک با هر ولومی که دوست داشتید گوش کنید و حتی بدون پخش موسیقی، هدفون را روی گوش خود قرار دهید تا صداهای بیرون را نشنوید. میزان توانایی هدفون در نویز کنسلینگ فعال از مدلی تا مدل دیگر متفاوت است با این حال، این هدفون ها، به خاطر طراحی خاص و مواد به کار رفته، وزن بیشتری دارند و به همین خاطر برای استفادۀ طولانی مدت پیشنهاد نمی شوند.

دکمه های پخش و تنظیم ولوم صدا

این روزها بسیاری از هدفون ها، دارای دکمه های اضافه هستند. این دکمه ها امکان افزایش ولوم صدا، پخش و توقف موسیقی، رفتن به ترک بعدی و غیره را فراهم می کنند. در بین دکمه های مختلف، قابلیت کنترل پخش و تنظیم ولوم صدا از بقیه مهم تر است. البته شما باید قابلیت های خود را اولویت بندی کنید؛ مثلاً اگر دو هدفون پیدا کنید که نویز کنسلینگ یکی از دیگری قوی تر است و این ویژگی برای شما مهم تر از دکمه های جانبی است، نباید آن هدفونی که نویز کنسلینگ ضعیف تر ولی دکمه های جانبی بیشتری دارد را بخرید!

ضد آب بودن (Waterproof)

ضد آب بودن هدفون، برای اغلب کاربران ویژگی مهمی نیست؛ با این حال دستۀ خاصی از افراد شدیداً به آن نیاز دارند؛ مثلاً شناگرها و افرادی که با آب سروکار دارند؛ با خرید یک هدفون ضد آب، دیگر نگران باران، عرق، خیس شدن در آب و …نیستند. دیگر لازم نیست هنگام بارش باران، ورزش را متوقف کنید یا هدفون را در جیب خود قرار دهید. این هدفون ها، قیمت بالاتری دارند و فقط در صورت نیاز سراغ آن بروید؛ چون در غیر این صورت، پولِ چیزی را داده اید که استفاده نمی کنید.

میکروفون

این روزها، میکروفون به جزئی ضروری در بیشترِ انواع هدفون تبدیل شده است. اغلب هدفون های توگوشی، دارای میکروفون داخلی هستند که دکمۀ آن در مدل های سیمی روی سیم و در مدل های بی سیم روی ایرکاپ قرار گرفته است. با این میکروفون می توانید، به تماس های ورودی پاسخ دهید و با دستیار صوتی گوشی، وظایف مختلفی مثل نوشتن مسیج، ایمیل یا جستجو در اینترنت و کارهای دیگر را انجام دهید. برخی از هدفون های دور گوشی که اغلب در رده بندی میکروفون های گیمینگ قرار می گیرند، دارای میکروفون های حرفه ای تری هستند؛ این میکروفون ها گاهی نیز قابلیت جدا شوندگی و تعویض یا اتصال به یک میکروفون دیگر را دارند.

راحتی

هدفون باید راحت باشد. هدفون هر چقدر هم پیشرفته و با امکانات فراوان باشد، اگر راحت نباشد، پولتان هدر رفته است. راحتی هدفون به طرز استفاده از هدفون و مدت زمان استفاده از آن نیز وابسته است. برخی هدفون ها، کار مشخصی را بهتر از بقیه انجام می دهند؛ مثلاً هدفون های دور گوشی برای استفاده در منزل و پشت سیستم راحت هستند؛ کوسن های بزرگ و نرم، بیش از حد گرم نمی شوند چون احتمالاً هر وقت گرمتان شود، کولر را روشن می کنید یا از سیستم تهویه مطبوع استفاده می کنید؛ از طرفی وزن هدفون نیز مهم نیست، چون روی زمین یا صندلی نشسته اید و در حال دویدن نیستید. همین هدفون، در حین ورزش و دویدن، یکی از آزاردهنده ترین هدفون ها است. بنابراین، راحتی هدفون به شرایط استفادۀ شما بستگی دارد.

قابلیت حمل

قابلیت حمل ویژگی دیگری است که بسته به شرایط می تواند مهم باشد. طبیعتاً کسی که بیشترین استفاده اش از هدفون در منزل است اهمیتی به این نکته نمی دهد ولی کسی که دائم در مسافرت است یا دوست دارد هر روز فاصلۀ منزل تا محل کار را موسیقی گوش کند، به قابلیت حمل هدفون اهمیت می دهد. هدفون های قابل حمل، وزن کمی دارند و به راحتی می توانید با خود حمل کنید. برای چنین فردی، هدفون دور گوشی به هیچ عنوان مناسب نیست؛ چون هم وزن زیادی دارد و هم حجیم و جاگیر است. در چنین شرایطی، هدفون های روگوشی به خاطر تاشوندگی و کوچکی اندازه، ارجح هستند. این هدفون ها معمولاً وزن سبکی دارند و به همراه یک کیف حمل عرضه می شوند که می توانید در مسافرت ها، هدفون خود را در آن قرار دهید. در این بین، هدفون های توگوشی، بهترین قابلیت حمل را دارند؛ حتی نیازی به کیف هم ندارند و به راحتی داخل جیب جا می شود. با این حال کیفیت صدای هدفون های توگوشی چنگی به دل نمی زند و در استفادۀ طولانی مدت راحتی کمتری از هدفون های روگوشی دارند.

وزن

وزن یکی از فاکتورهای مهمِ خرید هدفون است که ارتباط تنگاتنگی با راحتی و قابلیت حمل دارد. قانون کلی در مورد وزن هدفون این است که اگر هدفونی بعد از 30 دقیقه استفاده، روی سر یا گوش شما سنگینی کند، یعنی هدفون سنگین است. تا حد امکان، هدفونی انتخاب کنید که از مواد سبک تری ساخته شده یا درایورهای کوچک تری دارد. از این لحاظ، هدفون های روگوشی، تعادل مناسبی بین راحتی و وزنِ کم برقرار کرده اند. هدفون های توگوشی و گوش باز سبک ترین انواعِ هدفون هستند و برای افرادی که شاخص وزن برایشان مهم است، انتخاب مناسبی هستند.

ماندگاری و دوام

هیچ کس دوست ندارد، هدفونی که بابتش پول زیادی داده، بعد از چند ماه خراب شود. ماندگاری و دوام، مهم ترین شاخصی است که در خرید هر محصولی از جمله هدفون باید به آن توجه داشت؛ به خصوص اگر قرار است پول زیادی برای خرید هدفون بدهید. بنابراین، در خرید هدفون، به مواد به کار رفته در آن و اعتبار شرکت سازنده توجه کنید. تا حد امکان، سراغ محصولات خوش بر و روی چینی که معمولاً باطن خرابی دارند نروید؛ سعی کنید از برندهای جاافتاده و معتبر خرید کنید. به طور کلی، هدفون های دور گوشی از دوام بالاتری برخوردار هستند؛ این هدفون ها، معمولاً قابلیت تاشوندگی هدفون های روگوشی و ظرافت هدفون های توگوشی را ندارند و به همین خاطر ریسک خرابی آن ها کمتر است. تنها خرابی این هدفون ها، مربوط به کابل است که آن هم به راحتی تعویض می شود؛ مخصوصاً اگر مدلی باشد که سیم آن قابل تعویض باشد.

باس

منظور از باس، فرکانس های پایین صدا است که از طریق اسپیکرهای بزرگ (و بعضاً از طریق اسپیکرهای مخصوصی به اسم ساب ووفر) پخش می شود. مسلماً هیچ هدفونی به خاطر محدودیت در اندازۀ درایور، نمی تواند باسی به قدرت اسپیکرهای بزرگ تولید کند؛ با این حال، فناوری ساخت هدفون ها، پیشرفت کرده و حتی در مدل های توگوشی شاهد یک باس قوی و لذت بخش هستیم. میزان باس در هدفون های دور گوشی و رو گوشی بیشتر از هدفون های تو گوشی است. در هدفون های گوش باز، تقریباً هیچ اثری از باس نیست؛ بنابراین افرادی که باس صدا برایشان مهم است به هیچ عنوان نباید هدفون های گوش باز بخرند و افرادی که باس برایشان حکم مرگ و زندگی را دارد، مستقیماً سراغ مدل های رده بالای دور گوشی و البته از نوع پشت بسته بروند.

کابل

کابل هدفون در عین انعطاف پذیر بودن باید ظریف و ضعیف نباشد. برخی از هدفون ها، حتی از کابل های دوخته شده استفاده می کنند که از ماندگاری بسیار بالاتری برخوردار هستند. طول کابل مهم است؛ اگر قصد اتصال هدفون به کامپیوتر رومیزی را دارید به طول کابل مورد نیاز برای رسیدن فیش به پورت صدا توجه کنید؛ البته در شرایطی که تنها نکتۀ منفی هدفونی که پیدا کرده اید طول کوتاهِ کابل است و امکانات آن هدفون با آن قیمت را نمی توانید در هدفون دیگری پیدا کنید نیازی نیست نگران باشید، شما می توانید طول هر کابلی را با یک کابل گسترش طول افزایش دهید. برخی از هدفون ها، کابل جدا شونده دارند تا در صورت خرابی با یک کابل جدید جایگزین کنید.

شارژدهی باتری و سرعت شارژ

برای هدفون های بی سیم، حتماً باید به قدرت باتری و میزان نگهداری شارژ توجه کنید. یک هدفون وایرلس خوب باید تا چند ساعت شارژ نگه دارد و البته زود شارژ شود. برخی از هدفون ها از فناوری شارژ سریع استفاده می کنند که به آن ها اجازه می دهد سریع تر از حالت معمول شارژ شوند. این دو موضوع، به خصوص میزان شارژدهی، برای همه مهم است و در خرید هدفون های وایرلس باید توجه زیادی به آن کنید. بهتر است محصولی انتخاب کنید که قابلیت تعویض باتری داشته باشد تا احیاناً در صورت خرابی، با یک باتری نو تعویض کنید. همچنین در برخی از هدفون های وایرلس، نشانگر میزان باتری نیز وجود دارد که با دیدن آن می توانید به میزان باقی ماندۀ شارژ پی ببرید.

گسترۀ فرکانسی

صدا با ارتعاش یک رسانۀ مادی (مولکول های هوا، آب، فلز و …) به وجود می آید و سرعت این ارتعاش را با واحد فرکانس می سنجند. اغلب هدفون ها، فرکانس هایی در محدودۀ طبیعی شنوایی انسان یعنی بین 20 تا 20 هزار هرتز تولید می کنند. حتی در برخی از مدل های رده بالا، طیف گسترده تری از محدودۀ شنوایی انسان نیز پشتیبانی می شود؛ اما دلیلش چیست؟ چرا یک هدفون یا اسپیکر باید فرکانسی تولید کند که انسان قادر به شنیدن آن نیست؟

جواب این است که فرکانس های خارج از محدودۀ شنوایی انسان گرچه قابل شنیدن نیستند ولی احساس می شوند! احتمالاً این احساس را زمانی که به یک موسیقی، با صدای بلند گوش می کنید تجربه کرده اید. صدا به گونه ای است که انگار سلول های بدن شما به لرزه در می آید. این تاثیر همان فرکانس های خارج از محدودۀ شنوایی است. در علم موسیقی به این فرکانس ها، فرکانس های هارمونیک و به فرکانس های محدوۀ شنوایی، فرکانس های اصلی گفته می شود. شخصیت صوتی هر سازی، تا حدی به فرکانس های هارمونیک آن مربوط است. بنابراین هدفونی با طیف فرکانسی 14 هرتز تا 40 کیلوهرتز، در هنگام پخش یک فایل صوتی با یک کدک صوتی بی اتلاف مانند FLAC، حس لذت بخش تری به شما می دهد (خصوصاً در آهنگ های ارکسترال). طبق یک قاعدۀ کلی، هر چقدر بازۀ فرکانسی بیشتر باشد بهتر است.

امپدانس

هدفون، توسط جریان الکتریکی گوشی، لپ تاپ یا هر دستگاهی که به آن متصل می شود تغذیه می شود. امپدانس، میزان مقاومتِ درایور هدفون، در برابر جریان الکتریسیته است که با واحد اهم سنجیده می شود. هر چه امپدانس کمتر باشد، جریان برق بیشتری از مدار داخلی هدفون عبور کرده و در نتیجه خروجی صدای قوی تری خواهیم داشت و همینطور بالعکس. حال چه می شود اگر یک هدفون یا اسپیکر با امپدانس بالا را به یک موبایل وصل کنیم؟ احتمالاً اگر ولوم گوشی و اسپیکر را تا آخر بالا ببرید باز هم صدا ضعیف است. دلیلش این است که اغلب گوشی ها و پلیرها، توان کافی برای راه اندازی درایور یک هدفون مثلاً 100 اهمی را ندارند. برای این منظور به یک کارت صدای قوی یا حتی آمپلی فایر مجزا نیاز دارید.

انتخاب امپدانس مناسب به دستگاه پذیرندۀ هدفون ارتباط دارد. در صورتی که هدفون را برای اتصال به موبایل، لپ تاپ یا پلیرهای موسیقی مثل آیپاد می خواهید، بهتر است هدفونی انتخاب کنید که امپدانس کمتر داشته باشد؛ چون امپلی فایر داخلی این دستگاه ها، تنها قادر به تولید میزان کمی از جریان الکتریسیته است؛ و اگر امپدانس هدفون بالا باشد، توان کافی برای درایو کردن آن وجود ندارد. اما اگر هدفون را برای اتصال به میکسر صدا یا تجهیزات صوتی حرفه ای که امپلی فایر داخلی قوی تری دارند می خواهید، قطعاً هدفونی با امپدانس بالاتر بهتر است؛ چون در این حالت ریسک کمتری برای درایورهای هدفون وجود دارد. در صورت اتصال یک هدفون با امپدانس پایین به یک منبع خروجی قوی مثل میکسر صدا (با جریان الکتریکی بالا)، احتمال آسیب دیدگی درایور هدفون بسیار بالا است.

بیشتر هدفون های معمولی و رده متوسط زیر 50 اهم هستند و در اغلب موارد به خرید امپلی فایر یا پخش کنندۀ قوی هم نیاز نیست. هدفون های حرفه ای و رده بالا، معمولاً امپدانسی بالای 250 اهم دارند. تأثیر امپدانس روی کیفیت صدا بسیار جزئی است. هدفون هایی با امپدانس بالا، کویل صوتی نازک تری دارند (بخش متحرک الکترومغناطیسی در درایورها) که به معنی قدرت بیشتر میدان های مغناطیسی، وزن کمتر دیافراگم درایور و نهایتاً دیستورشن کمتر صدای خروجی است.

سطح فشار صدا (SPL)

سطح فشار صدا یا میزان حساسیت هدفون، به کارایی هدفون در تبدیل جریان الکتریکی به امواج صوتی گفته می شود. این شاخص به نوعی با امپدانس در ارتباط است. هر دوی آن ها، میزان بلندی صدا را در یک سیگنال مشخص، تعیین می کنند. امپدانس یک محاسبۀ فنی است که توسط تجهیزات الکتریکی صورت می گیرد، اما SPL یک شاخص اندازه گیری برای تست بلندی صدا است که هر کسی می تواند انجام بدهد. در واقع امپدانس، میزان SPL هدفون را پیش بینی می کند. امپدانس بالا منجر به کاهش سطح فشار صدا و بالعکس می شود. SPL بالاتر به این معنی است که در ازای یک جریان یکسان الکتریکی، ولوم بالاتری از از یک هدفون با SPL پایین تر تولید می شود. این موضوع، به خصوص در دستگاه های قابل حمل که امپلی فایر داخلی ضعیفی دارند، حائز اهمیت است.

نوع آهنربا

بخش مهمی از درایور هدفون، آهنربای آن است که به دو نوع فریت و نئودمیوم تقسیم می شود. مهم ترین تفاوت این دو آهنربا، وزن آن هاست. نئودیمیوم بسیار سبک تر از فریت است؛ طوری که با کسری از حجم یک آهنربای فریت، به اندازۀ آن، نیروی مغناطیسی تولید می کند؛ این یعنی وزن کمتر هدفون و راحتی بیشتر در هنگام قرارگیری روی سر؛ البته به خاطر کمیاب بودن این فلز، قیمت تمام شدۀ هدفون هایی که از این آهنربا استفاده می کنند بیشتر است. نوع آهنربا، تاثیر چندانی در کیفیت صدا ندارد چون هر هدفونی متناسب با آهنربای به کار رفته طراحی می شود.