پرسش و پاسخ با Greg Phillinganes

اگر به رزومه ی Greg Phillinganes نگاه کنید، راحت تر می شود کیبوردیست، تنظیم کننده و آهنگسازهایی را پیدا کرد که Greg با آن ها کار نکرده باشد، تا این که بخواهید لیست موزیسین هایی که Greg با آن ها کار کرده است را بخوانید. از جمله موزیسین های مطرحی که Greg با آن ها همکاری داشته می توان به استیوی واندر، مایکل جکسون، اریک کلپتون، پاول مک کارتنی، کوینسی جونز، دیوید گیلمور و آریتا فرنکلین اشاره کرد.

تو حرفه ی موسیقی را در سن ۱۸ سالگی با استیوی واندر شروع کردی، زمانی که او داشت روی آلبوم Songs in the Key of Life کار می کرد. چطور در این سن کم توانسته بودی به آن سطح از آمادگی برسی؟

Greg: نمی خواهم بگویم کاملا آماده بودم. من فقط آماده ی به چالش کشیده شدن بودم. بودن با استیوی واندر تجربه ی فوق العاده ای بود و چیزهایی زیادی را به من یاد داد. چیزهایی که در رابطه با موسیقی از او یاد گرفتم را هنوز که هنوزه به کار می گیرم؛ چیزهایی مثل عملکرد ژانرهای مختلف موسیقی، این که چه چیزی آن ها را شکل می دهد، کاراکترهایی که باعث می شوند هر ژانری متمایز از سایر ژانرها صدا بدهد.

تو قبلا گفته بودی کلید درک استایل های مختلف موسیقی، درک ریتم و groove آن هاست.

Greg: مثلا سبک رِگه را در نظر بگیرید. چه المان هایی باعث می شوند رِگه به این شکل صدا بدهد؟ شما در این سبک حرکات بیس را دارید که در کنار یک الگوی درامز اجرا می شود و تاکید زیادی روی ضرب های دو و چهار هر میزان وجود دارد. وقتی بتوانید این المان های کلیدی را درک کنید می توانید ذهنیت درستی نسبت به آن سبک داشته باشید. مثل کاراکترهاست؛ کاراکترهای زیادی وجود دارد و شما خودتان را با این کاراکترها وفق می دهید. به این شکل است که می توانید روی المان های اصلی هر ژانر مانور بدهید.

در بین موزیسین هایی که با آن ها کار کرده ای، سه کیبوردیست مهم وجود دارد: استیوی واندر، دونالد فِیگِن و هربی هنکاک. وقتی با این افراد کار می کنی، وظیفه ی تو به عنوان کیبوردیست چیست؟

Greg: پاسخم فقط مربوط به کیبوردیست ها نیست، بلکه راجع به هر آرتیستی صدق می کند. هدف این است که بتوانی با ریتم خاص آن ها وفق پیدا کنی و خودت را با کاراکترهای موزیکال منحصر به فرد آن ها همراه کنی. وقتی راجع به چنین چیزی حرف می زنیم ممکن است ساده به نظر برسد اما این طور نیست، چون داریم راجع به هماهنگ شدن با حس موزیکال آن ها حرف می زنیم. استیوی واندر استایل نوازندگی خاصی دارد و ساز زدن او صدای خاص خودش را دارد. دونالد موسیقی استیلی دَن را مطالعه کرده که بسیار از سبک جز الهام گرفته و با استیوی واندر بسیار متفاوت است. و در آخر هم هربی…کار کردن با او مثل این است که بخواهی داخل رینگ بوکس با مایک تایسِن رقابت کنی.

تو یک رابطه ی سی ساله با گروه جکسون۵ و خود مایکل جکسون داشتی.

Greg: بله، این سی سال برای من فوق العاده بود. من تنظیم ریتم را برای قطعه ی “Blame It on the Boogie” را انجام دادم و بعدا هم آلبوم Off the Wall را کار کردم، و بعد هم آلبوم های Thriller، Bad و Dangerous. وقتی که روی آلبوم Bad کار می کردیم، مایکل از من خواست که در تور کنسرت هایش هم با او همکاری داشته باشم. من در تورهای Bad و Dangerous نقش music director داشتم.
حس این که چند متر پشت سر مایکل باشی و ببینی در یک استادیوم پر از تماشاگر آهنگ هایی مثل Billie Jean یا Man in the Mirror را اجرا می کند قابل توصیف نیست.

حوزه ی وظایف یک music director چیست؟

Greg: بیشتر مربوط به کارهای روانشناسی می شود. توضیح تکنیکال اش این است که ارتباط خوبی بین خواننده و گروه ایجاد کنی تا ایده های خواننده به خوبی به گروه منتقل شود. این کار یک جورهایی شبیه به مترجمی است. شما باید کاری کنید که این ارتباط سریع تر و ساده تر شکل بگیرد. وقتی خواننده ایده ای دارد که نمی تواند آن را طوری که موزیسین ها توقع دارند انتقال دهد، آنوقت music director وارد عمل می شود و برای موزیسین ها توضیح می دهد که دقیقا باید چکار کنند.