تصورات نادرست راجع به پروسه ی مسترینگ

بخشی از کار مهندسان مسترینگ، آگاهی دادن به مشتری ها قبل، بعد و در حین انجام پروژه است.

پیش از شروع مسترینگ، این موضوع شامل کارهایی از این دست می شود: توضیح این که مهندس مسترینگ برای این که بتواند بهترین نتیجه را به مشتری تحویل دهد به چه نوع فایل هایی نیاز دارد، این که با مسترینگ به چه خواسته هایی می شود رسید و به چه چیزهایی نمی شود دست پیدا کرد و این که آرتیست چه برنامه ای برای ریلیز و عرضه ی کارش دارد و برای آن به چه فرمتی نیاز خواهد داشت. امروزه دیگر ساختن یک فرمت دیجیتال کافی نیست، چون سی دی ها دیگر در اکثر کشورها از رده خارج شده اند و موزیک ها روی پلتفرم های دیجیتال متنوعی عرضه می شوند.
در دهه ی ۹۰ و اوایل دهه ی ۲۰۰۰، وقتی ساخت یک پروژه به اتمام می رسید از آن فقط یک نسخه ی مستر برای CD آماده میشد. فرمت های رایجی که امروزه استفاده می شود بسیار بیشتر شده و در حال حاضر فرمت هایی مانند DDP image (برای کپی کردن روی CD)، فایل های ۲۴bit/Native Sample Rate WAV برای بعضی از سرویس های آنلاین، ۱۶bit/44.1k WAV برای بعضی دیگر از سرویس های آنلاین، فایل های mp3 برای استفاده های شخصی یا تبلیغاتی و برای بعضی سرویس های دانلودی استفاده می شوند.
این فرمت ها البته تنها فرمت های اصلی هستند که تمام آن ها قابلیت تنظیم شدن بیشتر را هم دارند. فرمت های زیر شاخه ای مانند pre-master برای صفحات گرامافون، pre-master برای کاست و مستر برای iTunes هم وجود دارد.
در طول پروسه ی مسترینگ، مهندس مسترینگ به مشتری توضیح می دهد که چه چیزی می تواند و چه چیزی نمی تواند در مسترینگ اتفاق بیفتد. معمولا بلندی صدای مستر اولین دغدغه ی این مشتری هاست.
اولین وظیفه ی شما به عنوان مهندس مسترینگ این است که مشتری هایتان را راضی نگه دارید، تمام نیازهایشان را برآورده کنید و خوش صداترین مستر ممکن را در اختیارشان قرار دهید. بیشتر وقت ها این کار دشوار نیست اما بعضی وقت ها نمی شود به خواسته ی مشتری گوش داد و ولوم مستر را تا حدی که آن ها می خواهند بالا برد.
متاسفانه این ترس در آرتیست ها وجود دارد که اگر ولوم کارشان به حدی کافی بلند نباشد، در صورت پلی شدن کارشان قبل یا بعد از آهنگ های دیگر ممکن است کارشان زیادی آرام به نظر برسد.
چیزی که بسیاری از افراد در نظر نمی گیرند این است که یک نوع بلندی صدایی وجود دارد که به صورت تکنیکال و با استفاده از مترها و آنالیزرهای مختلف قابل اندازه گیری است و در طرف دیگر، بلندی صدای دیگری وجود دارد که درک شما از میزان بلندی یک صداست و این که گوش ها و مغز شما یک صدا را چقدر بلند تشخیص می دهد. ممکن است یک آهنگ روی یک متر دیجیتال یا یک آنالیزر نرم افزاری بلند به نظر برسد، اما شنونده صدای آن را بلند تشخیص ندهد.
برخلاف تصور عموم، این مساله همیشه به مسترینگ مربوط نیست. چیزهایی که می توانند روی بلندی صدای درک شده از یک آهنگ تاثیر بگذارند متفاوت هستند و این چند مورد، هرکدام تا حدی روی بلندی صدای درک شده از یک قطعه تاثیر می گذارند:

– اجرای موسیقی

– تکنیک ها و استایل های ضبط

– استایل ها و تکنیک های میکس

– محتوا و پاسخگویی فرکانسی

– کیفیت پیک کردن ترانزینت ها

فرکانس های بم روی مترهای دیجیتال اعداد بالاتری را نشان می دهند، اما این مسئله باعث نمی شود که گوش انسان آن را به عنوان یک صدای بلندتر تشخیص دهد. یک قطعه ی موسیقی که از یک درامر خوب بهره می برد (درامری که با شدت بالا روی درامز ضربه می زند) و صدای سازها در آن به خوبی ضبط و میکس شده، می تواند باعث شود شنونده تشخیص دهد که بلندی صدای آن بیشتر است، اما ممکن است به صورت تکنیکال، متر RMS آن نسبت به آهنگ های دیگری که به آن خوبی ضبط و اجرا نشده اند اعداد پایین تری را نشان دهد. به بیان دیگر ممکن است مستر شما به صورت تکنیکال بلندتر از یک مستر دیگر بنظر برسد، اما صدای واقعی آن کمتر از آن مستر باشد و دلیلش هم نکاتی است که بیان کردیم.

بیشتر وقت ها چنین مشکلاتی را نمی شود در پروسه ی مسترینگ برطرف کرد و این مشکلات باید در پروسه ی میکس برطرف شوند. اگر سعی کنید بلندی صدای درک شده از چنین مسترهایی را زیادی افزایش دهید، ممکن است مستر شما خسته کننده شود و گوش دادن به آن ناخوشایند باشد.
تمام آهنگ ها بالاخره به یک محدوده ی بلندی صدای مشخصی در حوزه ی دیجیتال می رسند که اگر شما فراتر از آن حد بروید، اثرات مصنوعی ناخوشایندی روی کیفیت صدای مستر شما ایجاد می شود. تشخیص این موضوع که این محدوده ی مشخص دقیقا کجاست برای مهندسان مسترینگ مختلف متفاوت است و همچنین به لوازمی که استفاده می کنند بستگی دارد، اما در حوزه ی دیجیتال، یک سقف دیجیتال ثابت وجود دارد که نمی شود از آن گذر کرد و این سقف برای تمام مهندسان مسترینگ یکسان است.

بعضی از مهندسان مسترینگ ابزارها و ترفندهایی را برای گرفتن بلندی صدای بیشتر از یک مستر استفاده می کنند، با این که سقف دیجیتالی که وجود دارد برای همه ی ما یکسان است، اما انجام چنین کاری بستگی به متریالی که مشتری در اختیار مهندس مسترینگ قرار داده است دارد. این که بخواهید RMS level یک مستر را به یک آهنگ دیگر برسانید کار سختی نیست، اما در پروسه ی مسترینگ، این که بخواهید بلندی صدای درک شده از یک آهنگی که بد ضبط شده است را به آهنگی برسانید که خیلی خوب و حرفه ای ضبط و میکس شده غیر ممکن است.

نکته ای که می خواهیم بگوییم این است که سعی نکنید آنقدر ولوم مستر را بالا ببرید که بیشتر از این که کیفیت کار را بهبود دهد، به آن ضربه بزند. این که کیفیت مستر را پایین بیاورید فقط به خاطر این که مستر شما در مقایسه با آهنگ هایی که با موزیسین ها، صدابردارها، بودجه و ابزار دیگری ساخته شده اند بلندی صدای کمتری نداشته باشد، اصلا منطقی نیست. یک مهندس مسترینگ خوب توانایی این را دارد که نیازهای مشتری را برآورده کند اما نه به این قیمت که کیفیت کار پایین بیاید.

موضوع بسیار مهم دیگری که وجود دارد، تفاوت مسترینگ برای آلبوم و مسترینگ برای ترک های سینگل است. مسترینگی که روی یک قطعه ای که قرار است به صورت سینگل منتشر شود خوب صدا می دهد، ممکن است اگر همان ترک در یک آلبوم قرار بگیرد، برای آن مناسب نباشد. دلیل چنین چیزی می تواند محتوای فرکانسی دیگر ترک های آلبوم، استایل و انرژی ترک ها و یا ترکیبی از همه ی این ها باشد.

بعضی وقت ها مهندس مسترینگ روی یکی از آهنگ ها برای مشتری یک مستر تست درست می کند و مشتری آن را می پسندد و کل آلبوم را به همان مهندس مسترینگ واگذار می کند. وقتی این مستر تست را به عنوان یک الگو برای مستر کردن دیگر قطعات آلبوم قرار می دهید، گاهی اوقات می بینید که در آن آلبوم آهنگ هایی وجود دارد که استایل ها، داینامیک ها و دیگر مشخصات صوتی متفاوتی نسبت به سایر آهنگ ها دارند. این یعنی بلندی صدای مستر تست شما شاید معیار مناسبی برای انجام مستر دیگر قطعات آلبوم نباشد.

مثلا اگر قرار است یک آلبوم راک را مستر کنید و این آلبوم دارای یک آهنگ آکوستیک خلوت است که هیچ درامز و پرکاشنی ندارد، شما باید به خوبی به آلبوم گوش دهید و ببینید این ترک آکوستیک غیر عادی چقدر باید صدایش بلند باشد که با کلیت آلبوم هماهنگی داشته باشد. اگر ولوم آن را به اندازه ی دیگر ترک های راک آلبوم بالا ببرید، احتمالا صدای ترک آکوستیک شما طبیعی نخواهد بود. اما اگر همین ترک آکوستیک قرار بود به صورت سینگل منتشر شود، شما می توانستید ولوم آن را بلندتر کنید، چون در این حالت دیگر نیازی نبود صدای ترک آکوستیک نسبت به دیگر ترک های آلبوم، طبیعی به نظر برسد.

مسترینگ یک هنر است و بعضی وقت ها برای این که آهنگ های یک آلبوم با هم هماهنگ باشند و آهنگ ها در فرمت های مختلف و روی سیستم های پخش مختلف خوب صدا بدهند، لازم است قید یک سری از چیزها را بزنید.

این مطلب ادامه دارد…