مانیتورهای استودیویی را چگونه قرار دهیم؟

پس از این که یک جفت اسپیکر مانیتورینگ باکیفیت تهیه کردید، مرحله ی بعد این است که آن ها را به شکلی قرار دهید که بهترین عملکرد ممکن را از آن ها دریافت کنید.
انجام این کار نیاز به کمی آگاهی و آزمون و خطا دارد، اما یکی از مهمترین ابعاد بهینه کردن تجهیزات استودیویی به منظور داشتن بهترین تجربه ی شنیداری ممکن است.
شما سه المان کلیدی را باید در نظر داشته باشید: چگونگی قرار دادن مانیتورها نسبت به شنونده، چگونگی قرار گرفتن آن ها روی میز یا استند مانیتور و چگونگی قرارگیری این ترکیب در فضای استودیویی. هر یک از این موارد را به ترتیب توضیح خواهیم داد.

اسپیکرهای مانیتورینگ زمانی بهترین عملکرد را دارند که با شنونده یک مثلث متساوی الاضلاع را تشکیل دهند. جهت مانیتورها باید مستقیما به سمت شنونده باشد و ارتفاع گوش شنونده باید با ارتفاع توییتر مانیتورها هم تراز باشد.

برای مانیتورهای نیرفیلد، فاصله ای حدود 0.9 تا 1.5 متری باید بین مرکز مانیتورها باشد و شنونده باید در فاصله ای حدود 0.78 تا 1.3 متری از مانیتورها قرار بگیرد.
این موضوع نه تنها یک محدوده ی ایده آل شنیداری ایجاد می کند، بلکه تعیین جهت درست مانیتورها باعث می شود ارتباط phase بین درایورهای مانیتور در همان حالتی قرار بگیرد که طراح مانیتور در نظر داشته است.
به خاطر داشته باشید که این تنها شروع کار است. موج بر توییتر و انحنای بدنه ی مانیتور روی انتشار فرکانس ها تاثیر می گذارند و در نتیجه روی این که محدوده ی ایده آل شنیداری چقدر به لحاظ افقی و عمودی واید باشد و این که عمق آن (جلو تا عقب) چقدر وسیع باشد تاثیرگذار خواهند بود. شما باید تنظیمات را تا جایی ادامه دهید که دقیق ترین پوزیشن شنیداری را در اتاق پیدا کنید.

نصب صحیح مانیتورها نیز می تواند به شکل قابل توجهی عملکرد آن ها را بهبود دهد. استندهای اختصاصی برای مانیتورها انتخاب ایده آلی هستند، چرا که در این حالت مانیتورها از سطوحی مانند میز جدا می شوند و ارتعاشات و رزونانس ها کاهش پیدا می کند.
با این حال ترکیب استندهای بلند با میزهای عادی ممکن است سخت یا نشدنی باشد – اگر استفاده از استندهایی با پایه ی بلند (که روی زمین قرار می گیرند) برای شما امکان پذیر نیست، سعی کنید مانیتورها را روی میز قرار دهید و در عوض از پایه ها یا پدهای ایزولاسیون در زیر آن ها استفاده کنید.
این لوازم شاید کمی گران قیمت به نظر برسند، اما به شکل فوق العاده ای می توانند پاسخگویی بیس و کیفیت کلی صدایی که از مانیتورها خارج می شود را بهبود دهند.

در نهایت باید پوزیشن مانیتورها را برحسب فضای استودیو تعیین کنید. متاسفانه تمام اتاق ها دارای مجموعه ای از مُدهای مشخص فرکانسی هستند که به ابعاد اتاق بستگی دارد.
با قرار دادن مانیتور در مجاورت دیوار اوضاع بدتر می شود و امواج صوتی خارج شده از مانیتور با صدای منعکس شده از دیوار تداخل پیدا می کند. در این حالت برخی فرکانس ها اغراق و برخی فرکانس های دیگر کمرنگ می شوند و اگرچه این تغییرات در تمام طول طیف فرکانسی اتفاق می افتد، شدت آن ها در فرکانس های پایین قابل توجه تر است و در وسط یک اتاق مستطیلی شکل فرکانس های بیس به شکل قابل توجهی کنسل می شوند.
بهترین راه برای به حداقل رساندن این مشکلات بکار بردن قاعده ی 38 درصد است؛ یعنی پوزیشنی که در آن قرار می گیرید در 38 درصدی طول اتاق باشد. اما شما همچنین باید سعی کنید مانیتورها را دور از دیوار قرار دهید، مخصوصا اگر مانیتورهای شما از آن مدل هایی باشند که پورت بیس ریفلکس در پشت آن ها قرار دارد (فاصله ی بیست سانتی متری برای شروع خوب است).
تمام این مشکلاتی که بیان کردیم با استفاده از تجهیزات آکوستیک مانند بیس ترپ ها، پنل های جاذب و پنل های انتشار دهنده قابل بهبود هستند. با به کار بردن چند مورد از این تجهیزات به شکل صحیح در پشت، بالا و اطراف محدوده ای که در آن قرار می گیرید، می توانید تغییر بسیار بزرگی در تجربه ی شنیداری تان ایجاد کنید.