راهنمای خرید پدال گیتار

انتخاب بهترین پدال گیتار به سلیقه‌ی شخصی و نیازهای هر نوازنده‌ای برمی‌گردد. هرچند پیش از انتخاب، بهتر است درباره‌ی انواع پدال‌ها اطلاعات کسب کنید و از کاربردهای آن‌ها مطلع شوید. در این مطلب قصد داریم شما را با جهان پدال‌های گیتار آشنا کنیم.

مسیر عبور سیگنال

درحالت کلی مسیری که سیگنال‌های گیتار به سمت امپلی فایر طی می‌کند، مسیری مستقیم و بدون تداخل است. به همین دلیل اگر دستگاهی را به میانه‌ی مسیر اضافه کنید، این دستگاه همه‌چیز را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد. به همین دلیل ترتیب چیدن پدال‌ها یکی از مهم‌ترین انتخاب‌ها در ترکیب یک پدال‌برد ایده‌آل است. راه‌های زیادی برای مرتب‌سازی پدال‌ها وجود دارد. یکی از محبوب‌ترین روش‌ها را در ادامه مشاهده می‌کنید:

گیتار => گین => فرکانس => ماژولاسیون => پدال‌های تایم => امپلیفایر

در ادامه هرکدام از این مراحل و پدال‌های متناسب با آن را بررسی می‌کنیم.

افکت‌های گین (Gain)

نخستین مرحله در زنجیره‌ی پدال‌ها، استفاده از پدال‌های گین است. این پدال‌ها ممکن است تنها کمی بوست را به گین امپلی فایر اضافه کنند یا اینکه افکت‌های پیچیده‌تری از جمله فاز باشند. مهم‌ترین مسئله این است که چنین پدال‌هایی، در صدای سایر تجهیزات شما نیز تاثیرگذار هستند. پس اگر به دنبال استفاده از چندین پدال و تجهیزات مختلف در زنجیره‌ی سیگنال خود هستید، بهتر است تا جای ممکن پدال گین خود را ساده نگه دارید. برخی از مشهورترین پدال‌های گین، پدال‌های بوست، اوردرایو، دیستورشن، کامپرشن و کنترل ولوم هستند.

پدال‌های بوست

این پدال‌ها به کلین بوست (Clean Boost) نیز مشهور هستند و در اصل نوعی پری‌امپ به شمار می‌روند. پدال‌های بوست ممکن است در جنس صدا بی‌تاثیر باشند یا کمی رنگ صدا را تغییر دهند. چنین پدال‌هایی معمولا دو کاربرد دارند. اول اینکه در بخش‌های مهم اجرا سیگنال قوی‌تری را به امپلی فایر و افکت‌های دیگر منتقل می‌کنند و دوم اینکه در پدال‌بردهای پیچیده و شلوغ،‌ سیگنال از دست رفته را به حالت اولیه برمی‌گردانند. در حالت دوم بهتر است پدال را در آخر زنجیره قرار دهید.

برخی از پدال‌های بوست تا حدی تن صدا را تغییر می‌دهند. هرچند اکثر آن‌ها تنها مجهز به یک پیچ ولوم و یک دکمه‌ی خاموش و روشن هستند. بسیاری از پدال‌های بوست در کنار پدال‌های اوردرایو استفاده می‌شوند.

اوردرایو (Overdrive)

پدال‌های اوردرایو صدایی را بازسازی می‌کنند که یک امپلی فایر در آخرین نقطه از توان خود ایجاد می‌کند. به این صدا برک‌آپ می‌گویند و جایی است که صدای امپ برای نخستین بار با دیستورشن همراه است. با این وجود بسیاری از پدال‌های اوردرایو (از جمله پدال مشهور آیبانز توب اسکریمر)‌ تنها نقش پدال بوستی قوی را بازی می‌کنند و در کنار فشار اوردن به پری‌امپ کمی رنگ صدا را تغییر می‌دهند.

دیستورشن (Distortion)

دیستورشن یک افکت بسیار محبوب در گیتار است و در انواع مختلف عرضه می‌شود. تعداد کمی از پدال‌های دیستورشن از توب (Tube) در ساختار خود استفاده می‌کنند. هرچند اکثر آن‌ها از دیودها و ترانزیستورهای مختلف برای فشار آوردن به سیگنال و دیستورت کردن آن استفاده می‌کنند. نوع ترانزیستور استفاده شده در نوع دیستروشن تاثیر زیادی دارد. ترانزیستورهای مختلفی از جمله مدل‌های سیلیکون، ژرمنیوم و FET در پدال‌های دیستورشن استفاده می‌شوند که هرکدام عملکرد خاص خود را دارند. اگر دیستورشن را تا جایی زیاد کنید که تقریبا تمام بخش‌های دینامیک صدا از بین رود، به افکتی به نام فاز (Fuzz) می‌رسید.

پدال‌های دیستورشن معمولا مجهز به کنترل‌هایی از جمله ولوم، درایو (گین) و تن (tone) هستند. پیچ تن فرکانس‌های بالا را کنترل می‌کند. بسیاری از پدال‌های دیستورشن به همراه افکت‌های دیگری از جمله اوردرایو و کامپرشن عرضه می‌شوند.

کمپرشن (Compression)

پدال‌های کامپرشن گونه‌ای از پردازنده‌ی سیگنال هستند و کاربردی مشابه کمپرسورهای استودیویی دارند. این پدال‌ها ولوم سیگنال‌های بسیار قوی را پایین می‌آورند و در نتیجه محدوده‌ی دینامیک صدا را کمتر می‌کنند. برخی از کمپرشن‌ها بلافاصله عمل می‌کنند و در نتیجه صدایی بلند و ساستین بیشتری دارند که برای اجراهای سولو مناسب است. اگر کمپرشن با کمی تاخیر اجرا شود به بخشی از جریان اجازه‌ی عبور خواهد داد و صدایی قوی را ایجاد می‌کند که برای سبک‌های اجرایی از جمله چیکن پیکینگ مناسب است.

پدال‌های کمپرشن ممکن است تنها به یک پیچ ساده برای تنظیم میزان کمپرشن مجهز باشند یا اینکه مانند کمپرسورهای استودیویی از تنظیمات بسیار پیچیده‌ای بهره‌مند باشند. محبوب‌ترین نوع از این پدال‌ها مجهز به سه پیچ کمپرشن، گین و یک پیچ اضافه است که دو پارامتر ratio و threshold را ترکیب می‌کند.

کنترل ولوم

این پدال‌ها اندازه‌ی نسبتا بزرگی دارند و بیشتر از افکت، به یک ابزار شبیه هستند. با استفاده از پدال‌های ولوم می‌توانید بلندی صدا را در طول اجرا کنترل کنید. با این وجود که می‌توانید این پدال‌ها را در هر بخش از زنجیره‌ی پدال‌ها جاگذاری کنید، بهتر است آن را به عنوان آخرین پدال گین استفاده کنید. با استفاده از این پدال می‌توانید فضای آهنگ را دستخوش تغییر کنید یا از آن برای فیداوت‌های آخر آهنگ استفاده کنید. اگر به دنبال اضافه کردن ولوم به اجرا هستید، پدال‌های بوست انتخاب بهتری خواهند بود.

افکت‌های مرتبط با فرکانس

پدال‌های فرکانس –همانطور که از نام آن‌ها پیداست- تغییرات فرکانس از جمله EQ، ایجاد افکت Wah Wah و پیچ شیفتر را پوشش می‌دهند. بهتر است این پدال‌ها را پس از پدال‌های گین قرار دهید. به این دلیل که پدال‌های گین پیچیدگی‌های هارمونیک بسیاری را ایجاد می‌کنند که تغییرات فرکانس شما را خنثی خواهد کرد یا نتیجه‌ی آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

پدال‌های EQ

پدال‌های اکوالایزر به شما کمک می‌کنند که جزئیات فرکانس را به بهترین شکل مدیریت کنید. می‌توانید از این پدال‌ها در آخر پدال‌های فرکانس استفاده کنید تا مشکلاتی که توسط پدال‌های دیگر (از جمله ماژولاسیون یا دیلی) به وجود می‌آید را رفع کنید. هرچند بسیاری ترجیح می‌دهند آن‌ها را دقیقا بعد از پدال‌های گین قرار دهند. به این ترتیب می‌توانید مشکلات پدال‌های گین را پیش از رسیدن به بخش فرکانس رفع کنید.

فیلترهای Wah Wah و انولوپ

پدال‌های مختلفی برای تغییر تن و در نتیجه ایجاد صدایی مشابه وکال وجود دارند. قدیمی‌ترین آن‌ها واه واه نام دارد که به شما اجازه می‌دهد تاثیر این فیلتر را با استفاده از پا بیشتر و کمتر کنید. در سبک‌هایی از جمله فانک و دیسکو این پدال به عنوان یک عنصر ریتمیک استفاده می‌شود. این پدال همچنین تاثیر زیادی در تاریخ سبک‌های راک کلاسیک و راک-بلوز داشته است. کنترل پدال واه واه بسیار ساده است و تنها کافی است با پا آن را هدایت کنید. هرچند صدای نهایی هر پدال، بسته به مدار آن‌ها و مکانیسم کنترل آن‌ها، با دیگری متفاوت است.

پدال اتو واه (که به فیتر اِنولوپ نیز معروف است) کمی پس از پدال‌های واه عادی طراحی شد. اتو واه به شکلی طراحی شده که به نقاط خاصی از سیگنال (از جمله برخورد پیک به سیم‌ها) واکنش نشان دهد و به همین دلیل همان صدای ریتمیکی را ایجاد کند که معمولا با پدال‌های عادی واه ایجاد می‌شوند. هرچند این پدال‌ها خیلی زود کاربردهای بسیار گسترده‌تری پیدا کردند. پدال‌های انولوپ با کنترل‌های مختلفی از جمله filter style، dynamocs response و envelope shape عرضه می‌شوند. هرکدام از این پدال‌ّها صدایی متفاوت نسبت به سایرین دارند.

پیچ شیفتر و پدال هارمونی

پیچ شیفترها و پدال‌های هارمونی در انواع مختلف به بازار عرضه می‌شوند. از جمله مدل‌های کلاسیکی مانند momentary octave up یا down bass-emulation تا پدال‌های هارمونی پولی‌فونیک که می‌توانید آکوردهای مختلف را از میان گزینه‌های موجود انتخاب کنید. تمامی این پدال‌ها امکانات متفاوتی دارند و با توجه به این امکانات کنتر‌ل‌های متفاوتی نیز روی آن‌ها تعبیه شده است. اگر به دنبال صداهای جدید و خلاقانه هستید،‌ پدال‌های پیچ شیفتر و هارمونی گزینه‌های بسیار مناسبی هستند.

با وجود پیشرفت تکنولوژی اکثر پدال‌های پیچ شیفتر و هارمونی صدایی طبیعی ندارند. و هرچه بیشتر از آن‌ها استفاده کنید، صدا بیشتر غیرطبیعی به نظر خواهد رسید. همچنین هرچه نت‌ها پایین‌تر باشند، پیچ شیفتر سخت‌تر آن‌ها را تشخیص می‌دهد. به همین دلیل ممکن است مشکلاتی در صدای خروجی ایجاد شود. اگر قرار است بین اجرای قطعه‌های پایین و اضافه کردن هارمونی بالا، یا اجرای قطعه‌های بالا و اضافه‌کردن هارمونی در نت‌های پایین‌تر یکی را انتخاب کنید، گزینه‌ی دوم بهترین گزینه است.

افکت‌های ماژولاسیون

پدال‌های ماژولاسیون بخش‌های مختلفی از صدا از جمله گین، فرکانس و زمان‌بندی آن‌ها را تغییر می‌دهند. این پدال‌ها مکانی خاص در میان پدال‌های فرکانس و پدال‌های مرتبط با زمان‌بندی دارند. نام ماژولاسیون به این دلیل انتخاب شده که این پدال‌ها طی زمان صدا را دستخوش تغییر می‌کنند. در پدال‌های ماژولاسیون این تغییرات توسط یک نوسانگر با فرکانس پایین (LFO) انجام می‌شود.

ترملو و ویبراتو

پدال‌های ترملو و ویبراتو بر پایه‌ی یک LFO بسیار ساده طراحی شده‌اند. پدال ترملو ولوم را دستخوش تغییر می‌کند و پدال ویبراتو گام صدا را مشابه اسپیکرهای چرخشی Leslie تغییر می‌دهد. در هردو پدال می‌توانید کنترل‌هایی از جمله عمق (که میزان تغییر را مشخص می‌کند) و ریت (که مشخص کننده سرعت است) را مشاهده کنید.

هردو پدال همچنین به شما این امکان را می‌دهند که LFO را تنظیم کنید. به عنوان مثال پدال‌های ترملو به شما محدوده‌ای از پالس‌های کوچک تا موج‌های صدای بسیار عمیق را ارائه می‌کنند. پدال‌های ویبراتو معمولا با کنترل‌های مخصوصی برای تعیین سرعت (معمولا با دو گزینه) عرضه می‌شوند. این تغییر ممکن است به صورت تدریجی اتفاق بیفتد.

پدال‌های کورس و فلنجر (Chorus and Flanger)

پدال‌های کورس و فلنجر کاربردی بسیار مشابه یکدیگر دارند و به همین دلیل در اکثر مواقع با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند و در بسیاری از اوقات این دو فناوری در قالب یک پدال عرضه می‌شوند. فلنجینگ یک ترفند قدیمی استودیویی است که در آن هماهنگی دو نوار ریل را به هم می‌زنیم. کورس در اصل تلاشی برای شبیه‌سازی فلنجینگ بود که به نتیجه‌ای متفاوت انجامید. مهم‌ترین تفاوت این دو افکت این است که صدا در فلنجینگ به شکل قابل توجهی بالا و پایین می‌شود، هرچند کورس صدایی سوسو زننده دارد و معمولا با تاخیر (delay) همراه است.

فلنجر بالا و پایین‌هایی را در فرکانس صدا ایجاد می‌کند. این افکت با دوبرابر کردن سیگنال ورودی، ایجاد کمی تاخیر (چند میلی‌ثانیه) در آن، جابجایی فیلترها با ماژولاسیون و بازگرداندن مقدار کمی از سیگنال تاخیریافته به افکت، اتفاق می‌افتد. پدال‌های فلنجر معمولا با کنترل‌هایی از جمله ریت و عمق، و گاهی فیدبک عرضه می‌شوند.

افکت‌های کورس سیگنال‌های تاخیریافته را مانند فلنجر دستکاری می‌کنند. هرچند این بار تاخیر بسیار بیشتر است و تقریبا هیچ فیدبکی وجود ندارد. کورس‌ها معمولا کنترل‌های عمق و ریت وسیع‌تری دارند. همچنین ممکن است کنترل‌های دیگری از جمله pre-delay و تن (برای محدودکردن سیگنال‌ّهای بالا) در پدال تعبیه شده باشد. در نتیجه پدال‌های کورس تاثیر عمیق‌تری (نسبت به فلنجر) بر صدای گیتار خواهند داشت و تاخیر بیشتری نیز دارند.

فیزر و فیز شیفتر (Phaser/Phase Shifter)

فیزرها از روش جالبی از حذف فاز برای ایجاد تغییرات کوچکی در فرکانس در محدوده‌های مختلف صدا استفاده می‌کنند. LFO سیگنال‌های بریده شده را کمی تغییر می‌دهد و به این ترتیب افکتی مشابه فلنجینگ (اما با تاثیر کمتر) را ایجاد می‌کند. این افکت در بسیاری از مواقع برای اضافه‌کردن کمی رنگ به صدای گیتار ریتم استفاده می‌شود. با این وجود که فیزرهای قدیمی‌تر تنها مجهز به کنترل ریت هستند، بسیاری از فیزرهای مدرن مجهز به کنترل عمق هستند که رزونانس موجود در فیلترینگ را تغییر می‌دهد.

افکت‌های تایم

همانطور که از اسم آن‌ها بر می‌آید، افکت‌های تایم همگی براساس تغییر زمانبندی طراحی شده‌اند و ممکن است فضایی زیبا یا لایه‌ای عمیق از صدا را به اجرا اضافه کنند. چنین پدال‌هایی امروزه بسیار محبوب هستند. برخی از این پدال‌ها به صدا شخصیتی ساختگی می‌دهند و هرچند بسیاری از آن‌ها کاملا طبیعی جلوه می‌کنند. مانند پدال‌های دیستورشن، استفاده از پدال‌های تایم به سلیقه‌ی نوازنده بستگی دارد. به همین دلیل پدال dalay یا reverb مناسب برای یک نوازنده‌ی ریتم عادی ممکن است با پدال مناسب برای یک نوازنده‌ی لید متال کاملا متفاوت باشد.

Delay

دیلی یکی از ابتدایی‌ترین افکت‌های گیتار است که سیگنال ورودی را دریافت و پس از مدت کوتاهی تکرار می‌کند. پدال‌های دیلی مجهز به کنترل‌هایی از جمله زمان تاخیر، تعداد تکرارها (فیدبک) و تعادل میان سیگنال ورودی و سیگنال تاخیریافته هستند. دیلی یکی از مهم‌ترین افکت‌ها در جهان موسیقی امروز است و در سبک‌هایی هم چون بلوز استفاده می‌شود. اکثر نوازندگان، پدال دیلی را عضوی جدانشدنی از پدال‌برد خود می‌دانند.

دیلی انواع مختلفی دارد. این پدال‌ها ممکن است از مدارهای آنالوگ یا الگوریتم‌های دیجیتال برای ایجاد افکت استفاده کنند. پدال‌های آنالوگ از مدارها یا سری‌های چیپ کوچک برای ایجاد صداهای هارمونیک استفاده می‌کنند. این تجهیزات همچنین مشخص خواهند کرد که صدا چگونه در انتها از بین می‌رود. امروزه پدال‌های دیجیتال مختلفی نیز عرضه می‌شوند که صدای منحصربه‌فرد خود را دارند. از جمله‌ی آن‌ها می‌توان دیلی‌های PCM و ADM را مثال زد. بسیاری از پدال‌ها از انواع مختلف دیلی پشتیبانی می‌کنند و مجهز به تاخیرهای آنالوگ و دیجیتال هستند.

ریورب (Reverb)

افکت ریورب یکی از محبوب‌ترین افکت‌ها در موسیقی است و بجز گیتار در اجراهای وکال و سازهای مختلف نیز کاربرد دارد. هدف ریورب این است که فضایی را در اطراف صدا ایجاد کند. برخی از این افکت‌ها تنها synthetic هستند در صورتی که بسیاری دیگر فضای ریورب‌های کلاسیک و آنالوگ (از جمله ریورب‌های صفحه‌ای و فنری) را بازسازی می‌کنند. استفاده از این تجهیزات بستگی به سلیقه‌ی شخصی و نیازهای هر نوازنده دارد.

پدال‌های ریورب ممکن است تنها با یک کنترل یا تنظیمات بسیار پیچیده عرضه شوند. هرچند رایج‌ترین کنترل‌ها شامل decay (سرعت از بین رفتن صدا)، سطح ریورب (level) و میزان تعادل میان صداهای تر و خشک است. همچنین ممکن است پدال به همراه کنترل تن عرضه شود تا سیگنال‌های بالا را کنترل کند.

دیگر پدال‌ افکت ها

پدال‌های مختلفی در بازار وجود دارند که الزاما در دسته‌های بالا جای نمی‌گیرند. از جمله شبیه‌سازهای امپ و ساز، لوپرها، پدال‌های مولتی افکت.

شبیه‌ ساز امپلی فایر

شبیه‌سازهای امپلی فایر (Amp Emulators) شبیه به پدال‌های دیستورشن و اوردرایو هستند هرچند تلاش می‌کنند که سبک و نوع صدای یک امپلی فایر خاص را شبیه‌سازی کنند. این پدال‌ها در انواع گسترده تولید می‌شوند و هرکدام محدوده‌ی صدای خود را دارند. از پدال‌های گرم و Clean گرفته تا پدال‌هایی که برای سبک‌هایی نظیر متال طراحی شده‌اند. اگر از امپلی فایرهای سالید استیت (solid state) استفاده می‌کنید یا اینکه مسقیما گیتار را به تجهیزات استودیو (بدون امپلی فایر) وصل می‌کنید، استفاده از پدال‌های شبیه‌ساز گزینه‌ی بسیار مناسبی است. اگر از این پدال به عنوان پدال دیستورشن استفاده می‌کنید بهتر است آن را به همراه پدال‌های دیستورشن در پدال‌برد نصب کنید. هرچند اگر به دنبال شبیه‌سازی صدای امپلی فایر هستید بهتر است آن را در آخر پدال‌برد بگذارید.

مدلینگ سازهای مختلف

اگر به دنبال صدای گیتار آکوستیک در میانه‌ی آهنگ هستید، می‌توانید از پدال‌های مدلینگ برای شبیه‌سازی صدای آن استفاده کنید. این پدال‌ها گاهی صدایی بسیار واقعی دارند و حتی می‌توانند صدای سازهای دیگر از جمله ارگان را شبیه‌سازی کنند. با پیشرفت فناوری این پدال‌ها جذاب‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند و به همین دلیل امروزه بسیار محبوب هستند.

لوپرها

در دهه‌ی گذشته پدال‌های لوپر محبوبیت قابل توجهی پیدا کرده‌اند. با استفاده از این پدال‌ها می‌توانید قطعه‌ای را با فشردن یک دکمه ضبط کنید و سپس با فشاردادن دوباره‌ی همان دکمه، قطعه را تا بی‌نهایت تکرار کنید. هرچند لوپرهایی هم هستند که امکانات پیچیده‌ی دیگری از جمله توانایی همگام‌سازی را دارند. لوپرها ابزار بسیار مناسبی برای نوشتن آهنگ و تمرین هستند. همچنین می‌توانید از آن‌ها روی استیج و برای ایجاد ریتم در پس‌زمینه‌ی اجرا استفاده کنید.

لوپ سوییچرها

لوپ سوییچرها عضوی جدانشدنی از پدال‌بردهای پیچیده هستند. این پدال‌ها در اصل پدال افکت نیستند. با استفاده از آن‌ها می‌توانید مدارهای افکت متفاوتی را طراحی کنید و سپس با استفاده از سوییچر آن‌ها را روشن و خاموش کنید. یکی از بهترین کاربردهای سوییچر این است که تمامی پدال‌ها را روشن نگه دارید و سپس با فشردن یک دکمه همه را روشن یا خاموش کنید. به این ترتیب می‌توانید صدای گیتار را در میانه‌ی اجرا به کلی تغییر دهید و حتی امپلی فایر را به همراه پدال‌ها عوض کنید. بسیاری از گیتاریست‌های بزرگ حداقل از یک سوییچر در بردهای خود استفاده می‌کنند.

پدال‌های مولتی‌افکت

پدال‌های مولتی‌افکت ترکیبی از پدال‌های بالا در ابعادی بزرگ‌تر هستند. این پدال‌ها بسیار کاربردی‌اند و به همراه ابزارهای مدلینگ متنوعی عرضه می‌شوند که نه تنها گستردگی بالایی دارند بلکه به شما امکان تنظیم جزئیات هر افکت را به شکل جداگانه می‌دهند. اگر به تازگی شروع به گیتارزدن کرده‌اید، خرید یک پدال مولتی‌افکت بسیار به صرفه‌تر از خرید پدال‌های مختلف است و فضای کمتری را نیز اشغال می‌کند.

چند نکته‌ی دیگر

در نهایت به چند مورد از رایج‌ترین امکانات موجود در پدال‌های گیتار اشاره می‌کنیم.

استریو و مونو

برخی از پدال‌ها (مخصوصا پدال‌هایی که با زمان سر و کار دارند) با دو گزینه‌ی استریو و مونو عرضه می‌شوند. مزیت استفاده از پدال‌ها در حالت استریو، ایجاد افکت‌های عمیق‌تر و پیچیده‌تر از جمله شبیه‌سازی صدای اتاق در ریورب یا دیلی‌های پینگ‌پنگ مانند است. از طرف دیگر برای اجرای صحیح آن‌ها نیازمند دو امپلی فایر یا ضبط استودیویی مناسب هستید. همچنین برخی اوقات افکت‌های استودیو مشکلاتی را در ارتباط با فیز صدا ایجاد می‌کنند که ممکن است مقداری از تن را در میکس از بین ببرد. هرچند زمانی که به درستی از افکت استریو استفاده کنید، نتیجه‌ی آن بی‌نظیر خواهد بود.

True Bypass و Buffered Bypass

نوع بای‌پس استفاده شده در پدال، یکی از مهم‌ترین موضوعات بحث بین نوازندگان گیتار است. نمی‌شود به سادگی گفت که کدام نوع از بای‌پس بهتر از دیگری است. پدال‌های True Bypass در زمان خاموش بودن،‌ کاملا از مدار خارج می‌شوند. به همین دلیل صدا توسط پدال خاموش تغییر داده نمی‌شود. هرچند سیم‌های طولانی و متعددی در داخل یک پدال وجود دارند و به همین دلیل یک پدال‌برد بزرگ می‌تواند چندین متر سیم اضافی را در مسیر گیتار و امپلی فایر قرار دهد.

پدال‌های Buffered-bypass ممکن است در صدا تاثیرگذار باشند. اما امکان امپلیفیکیشن داخلی آن‌ها باعث می‌شود که سیگنال قدرتمند باقی بماند و تاثیر سیم‌های طولانی در سیگنال کمتر شود. اگر از تعداد کمی پدال در فضایی کوچک استفاده می‌کنید، True Bypass گزینه‌ی بسیار مناسبی است. هرچند اگر پدال‌برد بزرگ‌تری دارید بهتر است به دنبال پدال‌های Buffered Bypass باشید.

باتری و AC

یکی از شایعات مطرح جهان موسیقی این است که ورودی‌های برق AC همواره پر از نویز هستند و صدا را خراب می‌کنند. با این وجود که ورودی برق نامناسب تاثیر زیادی در کیفیت پدال‌ها خواهد داشت، همین مسئله در امپلی فایرها نیز صادق (و حتی جدی‌تر) است. اما خیلی کم پیش می‌آید که امپلی فایرها با باتری کار کنند. بسیاری از ورودی‌های برق امروزی میزان نویز را بسیار کم می‌کنند. هرچند در کنار این بهتر است به دنبال تهیه‌ی یک power conditioner برای امپ و پدال‌های خود باشید. به این ترتیب می‌توانید صدایی شفاف را تجربه کنید و در عین حال نگران اتمام باتری پدال‌ها در میانه‌ی اجرا نباشید.