چگونه یک اتاق عایق صدا بسازیم؟
چه بخواهید مطالعه کنید و چه بخواهید به تولید موسیقی مشغول شوید، به هر حال به یک اتاق ساکت و آرام نیاز خواهید داشت. بنابراین باید اتاقی که از آن استفاده می‌کنید را به یک اتاق ساکت تبدیل کنید.
در این مقاله، ۲ راه‌کار کلی برای تبدیل اتاق به یک مکان آرام و دنج را با شما در میان می‌گذاریم. امید که این مطلب سودمند واقع شود 🙂 با ما همراه باشید…
تکنیک‌های آسان و قابل دسترس
۱. نصب پرده‌های عایق صوت یا پتوهای ضخیم. با نصب پتوهای ضخیم به دیوار، صدای کلی اتاق تا حدودی کاهش می‌یابد. اگر بودجه بسیار محدودی دارید و می‌خواهید یک اتاق عایق بسازید، پرده‌های مخصوص و عایق صوت را خریداری نمائید.
اگر دیوار اتاق شما عایق‌بندی شده باشد، افزودن این پرده‌ها تأثیر کمی خواهند داشت.
۲. استفاده از قفسه کتاب. با استفاده از قفسه‌های مخصوص کتاب و البته خود کتاب، می‌توانید دیوار را ضخیم‌تر کنید. فی‌الواقع قفسه‌های کتاب، دیوار را تا حد قابل توجهی عایق می‌کنند. از این گذشته، افزودن قفسه‌های کتاب به اتاق می‌تواند زیبایی اتاق رو دوچندان کند.
۳. وسایلی که مستعد لغزش و ایجاد نویز هستند را در جایشان فیکس(محکم) کنید. آیا تابه‌حال همسایه‌ای داشته‌اید که صدای موسیقی‌اش را بیش از حد بلند کند و با این کار باعث لغزش وسایل اتاق شما شود؟ سعی کنید همسایه خوبی باشید و برای دیگران مزاحمت ایجاد نکنید. بله؛ دلیل اصلی استفاده از پدهای عایق همین است. حتما وسایلی که مستعد لغزش و ایجاد نویز هستند را در جایشان فیکس(محکم) کنید.
۴. درزهای بالا یا پائین درب اتاق را بپوشانید. یک نوار پلاستیکی را با میخ سرپهن به قاب درب اتاق‌تان بچسبانید تا بدین طریق درز موجود مابین درب و قاب درب را بپوشانید.
۵. استفاده از پنل‌های آکوستیک. سعی کنید در صورت امکان، از پنل‌های ۱۲ در ۱۲ در ۲ استفاده کنید. این پنل‌ها توانایی خوبی در جذب و کاهش اصوات موجود در فرکانس‌های پائینی، میانی و بالایی دارند. خوش‌بختانه بعضی پنل‌ها از یک لایه چسب‌دار ساخته شده‌اند و برای چسباندن آن‌ها به دیوارهای اتاق، کافی‌ست کاور موجود روی لایه چسب‌دار را جدا کرده و سپس پنل را به‌راحتی به دیوار بچسبانید.
اگر پنلی که خریداری کردید فاقد این لایه چسب‌دار بود، از یک اسپری چسب 3M برای چسباندن آن استفاده کنید. در این بین، بعضی موزیسین‌ها ترجیح می‌دهند کل دیوارهای اتاق را به‌وسیله این پدهای آکوستیک بپوشانند و بعضی دیگر ترجیح می‌دهند قسمت‌هایی از دیوار را با این پنل‌ها پر کرده و قسمت‌های دیگر را خالی بگذارند.
به‌طور کلی، پنل‌های آکوستیک مقدار زیادی از نویز اتاق را از بین می‌برند و اتاق را به مکان ایده‌آل و مناسبی برای تمرینات موسیقی تبدیل می‌کنند.
از پنل‌هایی با جنس فایبرگلاس و روکش پلی‌استر سوراخ‌دار استفاده کنید. هرچند قیمت این پنل‌ها واقعا بالاست اما در بررسی‌ها و آزمایش‌های مربوط به جذب نویز، بیشترین امتیاز را دریافت کرده‌اند.
«ساخت» یک اتاق عایق با متریال مخصوص
۱. از متریال ضخیم استفاده کنید. به‌طورکلی هرچه متریال ضخیم‌تر و متراکم‌تر باشد، صدای بیشتری را جذب می‌کند. به جای استفاده از پنل‌های کوچک، دیوار خشک با اندازه ⅝ ” را تهیه نمائید.
اگر می‌خواهید دیوار فعلی را ارتقا دهید، ابتدا یک فریم مخصوص آن بسازید و آن را به سطح دیوار متصل کنید و سپس پنل‌های دیوار خشک را روی فریم قرار دهید.
۲. دو لایه دیوار را از هم مجزا کنید. وقتی صدا به داخل متریال مختلف نفوذ می‌کند، مقداری از انرژی آن جذب و مابقی، بازتاب داده می‌شود. بنابراین برای افزایش تأثیرگذاری این پنل‌ها، سعی کنید فاصله مابین دیوارهای خشک را تا حد امکان زیاد در نظر بگیرید. به این عمل، جداسازی گفته می‌شود.
البته این را به‌خاطر داشته باشید که جداسازی دیوارها باعث رزونانس آن‌ها و در نتیجه عدم توانایی دیوار در حذف فرکانس‌های پائینی می‌شود. برای مثال، اگر فاصله بین دیوارها تنها ۱ اینچ(۲.۵ سانتی‌متر) است، توصیه می‌کنیم از مواد عایق مانند چسب چوب برای محکم کردن دیوار و کاهش رزونانس آن استفاده کنید.
۳.محل قرارگیری پیچ و مهره‌ها و اتصالات را از قبل مشخص کنید. اغلب دیوارها یک ردیف پیچ و مهره دارند که ۲ لایه دیوار را به یک‌دیگر متصل می‌کند. متأسفانه مشکل پیچ و مهره‌ها این است که صدا را به‌راحتی از خود عبور می‌دهند. این موضوع می‌تواند تمام زحمات شما را از بین ببرد. وقتی یک لایه دیوار جدید اضافه می‌کنید، محل قرارگیری پیچ و مهره‌ها را طبق یکی از ۲ روش زیر انتخاب کنید:
استفاده از یک ردیف پیچ و مهره دوتایی در قسمت داخلی دیوار. این روش بهترین راه برای ایجاد یک دیوار عایق صوت است اما به فضای کافی برای ایجاد فاصله بین ۲ ردیف پیچ و مهره‌ها نیاز دارد.
قرار دادن تصادفی پیچ و مهره‌ها در قسمت داخلی و خارجی دیوار.
۴.از کلیپس‌ها و کانال‌های صوتی بین پیچ و مهره‌ها و دیوار خشک استفاده کنید. اضافه کردن این متریال می‌تواند صدای بیشتری را جذب کند. به ۲ روش می‌توان از این متریال استفاده کرد:
کلیپس‌ها به‌واسطه بهره‌مندی از پلاستیک، توانایی زیادی در جذب اصوات و نویزهای ناخواسته دارند. برای استفاده از آن‌ها، ابتدا کلیپس‌ها را به پیچ و مهره‌ها نصب کنید، سپس کانال‌ها را روی کلیپس‌ها قرار دهید و در آخر، دیوار خشک را روی کانال‌ها متصل نمائید.
کانال‌های Resilient. این کانال‌ها از فلز انعطاف‌پذیر ساخته شده‌اند و عایق خیلی خوبی برای صدا هستند. برای اتصال آن‌ها به دیوار خشک و پیچ و مهره‌ها می‌توانید از پیچ‌های آفست استفاده کنید. این کانال‌ها معمولا اصوات موجود در فرکانس‌های بالا و پائین را به‌خوبی جذب می‌کنند.
این را به‌خاطر داشته باشید که کانال‌های Hat تأثیری در عایق صوتی دیوارها ندارند.
۵. فاصله خالی مابین دیوار را با استفاده از متریال عایق، پر کنید. متریالی که برای این کار ساخته می‌شوند، واقعا جادویی هستند. آن‌ها انرژی صوتی را به انرژی گرمایی تبدیل می‌کنند. این متریال معمولا برای پر کردن فضاهای خالی مابین دیوارها، سقف و کف به‌کار می‌روند. این روش برخلاف سایر روش‌های عایق‌بندی محیط، باید بتواند فرکانس‌های پائین را به‌خوبی جذب کند.
بنابراین اگر فکر می‌کنید موسیقی شما Bass زیادی دارد یا قصد راه‌اندازی سینمای خانگی را دارید، بهتر است از این متریال برای عایق‌بندی هرچه‌بهتر اتاق، بهره ببرید.
این چسب به‌عنوان چسب‌های عایق صدا و ویسکوالاستیک به‌فروش می‌رسند.
بعضی متریال‌های عایق صوتی برای عملکرد بهتر ممکن است به روزها یا هفته‌ها زمان نیاز داشته باشند.
۶. عایق‌بندی با استفاده از سایر متریال. البته متریالی که به‌عنوان عایق‌های صوت به‌فروش می‌رسند، بهترین عملکرد ممکن را دارند اما به هر حال، مواد و متریال بسیار زیادی برای عایق‌بندی صوتی سازه‌ها وجود دارد که شما می‌توانید با توجه به نوع نیازتان، متریال به‌خصوصی را خریداری نمائید.
برای مثال، فایبرگلاس یکی از بهترین متریال‌های عایق صوت موجود در بازار است.
فوم‌ها، عایق‌های صوتی خوبی نیستند. در حقیقت فایده اصلی آن‌ها، جذب حرارت(سرما و گرما) است.
۷. ترک‌ها و شکستگی‌ها را با بتونه یا سایر مواد، آب‌بندی کنید. حتی ترک‌های ریز هم می‌توانند موجب تضعیف عایق بودن محیط شوند. بتونه‌های مخصوص آکوستیک(که با نام درزگیر صوتی نیز به‌فروش می‌رسند) با مواد انعطاف‌پذیر و عایق صوت، ترک‌ها و فضاهای خالی را به بهترین شکل ممکن پر می‌کنند. با استفاده از این متریال، تمام درزهای دیوار و فضاهای خالی قاب پنجره‌ها را بپوشانید. برای انجام این کار، موارد زیر را مد نظر داشته باشید:
تمیز کردن بتونه‌های محلول (Water-Based) ، بسیار راحت‌تر از سایر بتونه‌هاست. در صورت استفاده از بتونه‌های حلال(Solvent-Based) ، برای جلوگیری از آسیب دیدن سایر متریال و پنل‌ها، حتما قبل از استفاده، مطالب مندرج روی لیبل محصول را چک کنید.
اگر رنگ بتونه با رنگ دیوار سازگاری نداشت، بتونه‌های قابل رنگ را خریداری نمائید.
از آن‌جا که رسیدگی به بتونه‌های آکوستیک کمی سخت است، سعی کنید برای درزها و ترک‌های کوچک، از بتونه‌های معمولی استفاده کنید.
۸. عایق‌بندی کف و سقف. خوش‌بختانه کف و سقف را می‌توان با متریال به‌کاررفته در عایق‌بندی دیوار، نسبت به اصوات عایق کرد. معمولا اکثر معماران و سازندگان، از ۱ یا ۲ لایه دیوار خشک و چسب‌های عایق صدا برای عایق‌بندی کف و سقف استفاده می‌کنند. برای عایق کردن هرچه‌بهتر محیط، کف را با موکت بپوشانید و سپس فرش‌ها را روی موکت قرار دهید.
اگر اتاق یا فضای خالی زیر محیط مورد نظرتان وجود نداشت، نیازی به عایق‌بندی کف نیست.
سقف‌های بتونی، نیازی به متریال سنگین یا لایه‌های مضاعف دیوار خشک ندارند اما برای عایق‌بندی کامل محیط، می‌توانید از یک لایه دیوار خشک و فاصله هوایی(یا عایق‌های صوتی از جنس فایبرگلاس) بین آن دو استفاده کنید.
۹. استفاده از پنل‌های عایق صدا. اگر چنان‌چه از عایق صوتی محیط راضی نبودید، می‌توانید از پنل‌های عایق صوت(پنل‌های آکوستیک) بهره ببرید. خوش‌بختانه این پنل‌ها در ابعاد و قیمت‌های مختلف در بازار وجود دارند اما پرواضح است که پنل‌های بهتر، قیمت بالاتری نیز دارند.
حتما این پنل‌ها را به پیچ و مهره‌ها یا قسمت‌های مستحکم دیوار متصل کنید.
۱۰. تمام 🙂
