هفت اشتباه در استفاده از ریورب که ممکن است از آن ها غافل باشید

ریورب یکی از پیچیده ترین ابزارهای شماست.
اگر از آن درست استفاده کنید، ترک های شما صدایی وسیع، عمیق و سه بعدی خواهند داشت. اما اگر از آن به درستی استفاده نکنید، همین ریورب صدای میکس شما را کدر و ناخوشایند خواهد ساخت.
این هفت اشتباهی که در ادامه ی مقاله به آن ها اشاره خواهیم کرد باعث می شوند شما نتوانید مانند یک حرفه ای از ریورب استفاده کنید. با پرهیز از انجام این اشتباهات خواهید توانست میکس هایی شفاف و پر حجم خلق کنید.

۱- از ریورب برای پوشاندن اشکالات میکس استفاده می کنید

بعضی از افرادی که میکس می کنند برای پوشاندن بخش هایی از وکال که کوک نیست یا برای پوشاندن ایراد اجراهایی که ضعیف هستند از ریورب استفاده می کنند.
اگرچه در نگاه اول ممکن است این کار ایده ی خوبی به نظر برسد، اما معمولا بیشتر از آن که کمکی به کار شما بکند، مشکلات بیشتری را به میکس اضافه می کند. این کار می تواند میکس شما را کدر کند و عمق و شفافیت آن را از بین ببرد.
به جای این کار شما باید مشکلات هر ترک را به درستی برطرف کنید. از خودتان بپرسید آیا می توانید مشکل را به روش دیگری برطرف کنید؟ آیا می توانید اجرایی که مشکل دارد را از نو ضبط کنید؟
بعضی وقت ها بهترین راه حل استفاده از دکمه ی mute است.

۲- از ریورب روی تمام صداها استفاده می کنید

شما برای ایجاد عمق نیاز به کنتراست دارید. بعضی از صداها در میکس باید حس نزدیک بودن به شنونده را القا کنند و بعضی صداهای دیگر حس دور بودن را.
شما با استفاده از ریورب می توانید چنین کاری را انجام دهید. اما این کنتراست زمانی اتفاق می افتد که برای تعداد مشخصی از صداها از ریورب استفاده کنید.
اگر تمام صداها را در ریورب غرق کنید، هیچ کنتراستی در کار نخواهد بود. تمام صداها حالت دور بودن از شنونده را القا خواهند کرد و هیچ صدایی نزدیک به شنونده نخواهد بود، پس در نتیجه هیچ عمقی در میکس ایجاد نمی شود.
در عوض باید مشخص کنید که چه صداهایی نیاز به ریورب دارند. کلیدی ترین نکته در ایجاد عمق در میکس این است که با استفاده از ریورب کاری کنید که بعضی صداها نزدیک احساس شوند و بعضی صداهای دیگر دور شوند.

۳- زمان Decay را تنظیم نمی کنید

در استفاده از ریورب، زمان عامل مهمی است.
ریورب هایی که زمان آن ها طولانی باشد، ریتم قطعه را خراب می کنند. این موضوع باعث کدر شدن و ایجاد صدایی ناخوشایند در میکس شما می شود.
ریورب هایی که زمانشان کوتاه باشد هم می توانند مشکل ایجاد کنند، مخصوصا در موزیک هایی که تمپوی پایینی دارند و در آن ها بین نت ها فاصله ی زیادی وجود دارد. در این حالت اگر ریورب سریع تر از حد نیاز محو شود، حفره هایی در تصویر صوتی میکس شما ایجاد می شود که در نهایت باعث می شود میکس شما کم حجم و پولیش نشده به نظر برسد.
با این شرایط چطور باید زمان بی نقصی را برای محو شدن ریورب انتخاب کرد؟
شما پارامتر Decay در ریورب را باید طوری تنظیم کنید که فضایی که بین نت ها وجود دارد را پوشش بدهد، اما در عین حال پیش از این که نت بعدی از راه برسد محو شود.
این یعنی تایم های Decay شدیدا به تمپو وابسته هستند. تمپوهای بالا، تایم های کوتاه تری را برای محو شدن ریورب می طلبند، چون در این حالت فضای کمتری بین نت ها وجود دارد. از طرف دیگر، در موزیک هایی که تمپوی پایینی دارند معمولا از تایم های طولانی تری برای Decay استفاده می شود.

۴- پارامتر Pre-Delay را نادیده می گیرید

اضافه کردن ریورب به یک صدا موجب می شود آن صدا دورتر به نظر برسد. این ویژگی در مواقعی به شما کمک می کند اما بعضی وقت ها آن چیزی نیست که شما نیاز دارید.
مثلا وکال را در نظر بگیرید. بیشتر وقت ها شما می خواهید که وکال در مرکز و نزدیک به شنونده باشد. در این حالت چطور باید به وکال ریورب اضافه کرد، بدون این که وکال به عقب رانده شود؟
نکته در استفاده از Pre-Delay نهفته است. Pre-Delay پارامتری است که روی بیشتر پلاگین ها می توانید آن را پیدا کنید. این پارامتر به وسیله ی یک دیلی کوتاه، وکال خام را از ریوب جدا می کند. این امر موجب می شود ذهن شما این دو صدا را از هم تفکیک کند.
نتیجه این می شود که شما ریورب را می شنوید، اما وکال همچنان در فاصله ی نزدیک احساس می شود.

۵- به مقدار زیادی از ریورب استفاده می کنید

ریورب فضای زیادی را در میکس اشغال می کند. اگر از آن زیادی استفاده کنید، دیگر فضایی برای صداهای دیگر در کار نخواهد بود. این حالت موجب می شود میکس شما ناواضح و کدر شود.
از ریورب، کمتر از مقداری که فکر می کنید نیاز دارید استفاده کنید. نکته ای که معمولا توصیه می شود این است که ریورب را تا جایی زیاد کنید که صدایش را بشنوید، سپس کمی مقدار آن را پایین بیاورید.
بیشتر وقت ها فقط نیاز است صدای ریورب حس شود، نه این که حتما شنیده شود. ریورب نباید به قدری زیاد باشد که متوجه حضور آن شوید، بلکه مقدار آن باید به اندازه ای باشد که اگر آن را از ترک حذف کنید متوجه تغییری که ایجاد می کند بشوید.

۶- از ریورب های کوتاه استفاده نمی کنید

ریورب های کوتاه معمولا دست کم گرفته می شوند.
ریورب های کوتاه می توانند تا حد مناسبی عمق ایجاد کنند، بدون این که مانند ریورب های بلند، فضای میکس را اشغال کنند.
در پلاگین های ریورب یک سری پریست هستند که مربوط به آمبیانس های کوتاه و اتاق های کوچک هستند، آن ها را امتحان کنید. بیشتر وقت ها این ریورب ها می توانند کار شما را راه بیندازند، بدون این که هیچ فضایی را در میکس اشغال کنند.
به طور کلی می توان گفت که هرچه پروژه ی شما ترک های بیشتری داشته باشد، ریورب های کوتاه کمک بیشتری به شما خواهند کرد. آن ها را دست کم نگیرید.

۷- استفاده از دیلی را فراموش می کنید

ریورب همیشه بهترین ابزار شما نیست.
اگر به دنبال ایجاد عمق و فضا هستید، در بیشتر مواقع دیلی انتخاب بهتری است. دیلی می تواند تاثیری مشابه ریورب داشته باشد و در عین حال فضای بسیار کمتری را در میکس اشغال کند؛ در این صورت شما فضای بیشتری برای دیگر صداهای میکس در اختیار خواهید داشت.
برای موزیک های پاپی که شلوغ هستند دیلی انتخاب بسیار ایده آلیست. در تنظیم های خلوت تر می توانید مقدار بیشتری از ریورب استفاده کنید اما دیلی در همین تنظیم های خلوت هم می تواند تاثیر مثبتی داشته باشد.