۵ روش برای بوست کردن بیس در میکس

بعضی آهنگ ها انگار نوعی حضور فیزیکی دارند که آن ها را از دیگر آهنگ ها متمایز می کند. این صدای قدرتمند و حس فیزیکی معمولا به وسیله ی تنظیم دقیق فرکانس های بیس و بخش پایینی فرکانس های میانی اتفاق می افتد. در این مقاله نکاتی را با شما در میان خواهیم گذاشت که برای بوست کردن بیس و حجم دادن به میکس کاربرد دارند.

۱- مشخص کنید بیس از کجا می آید

همه ی ما عاشق حس کردن فرکانس های پایین در موسیقی هستیم؛ حقیقت این است که صداهای زیادی هستند که این فرکانس ها را تولید می کنند و این موضوع باعث پیچیده شدن قضیه می شود. در نتیجه، ما تمایل داریم که این فرکانس ها را در صداهایی که مفید نیستند نگه داریم تا جایی که روی هم انباشته شدن این فرکانس های بیس در نهایت موجب ماسک شدن فرکانس های دیگر می شود و حضور فرکانس های بیس در آهنگ به حداقل می رسد.
اگر بتوانید در همان ابتدای پروسه ی میکس تصمیم بگیرید که فرکانس های بیس قرار است از کجا بیایند، راحت تر می توانید یک میکس پرحجم داشته باشید؛ با مشخص کردن صدایی که قرار است بیشتر فرکانس های بیس از آن گرفته شود، می توانید تعداد ترک های دارای بیس که قرار است بعدا اضافه کنید را محدود نمایید.
در بسیاری از میکس های مدرن هیپ هاپ، منبع بیس یک kick از نوع 808 است. Kick drum در میکس های راک کمی عقب تر می نشینند تا بیس و گیتار بر محدوده ی فرکانس های پایین چیره شوند. موزیک الکترونیک کمی متفاوت است و تنوع بیشتری در این زمینه دارد؛ حجم فرکانس های بیس از یک ساب بیس، برک بیت (breakbeat) یا kick های کوبنده ایجاد می شود. مواردی که گفتیم ترفندهای کلی هستند. مهمترین چیزی که می خواهیم بگوییم این است که باید مشخص کنید بیس شما از کجا می آید و از ماسک شدن فرکانس های بیس جلوگیری کنید.

۲- استفاده ی مناسب از فیلتر high pass

فیلترهای high pass می توانند به شما کمک کنند رزونانس ها و نویزهای بم ناخوشایندی که بخش پایین طیف فرکانسی را اشغال کرده اند را حذف کنید. البته قرار نیست تمام سازهایی که فرکانس های پایین تر از 200 Hz دارند را EQ کنید. استفاده ی بی رویه از فیلتر high pass به راحتی می تواند حس زنده بودن موزیک شما را نابود کند.
چطور می توانید بفهمید از فیلتر high pass بیش از حد استفاده کرده اید؟ اولین قدم، گوش دادن است. ببینید آیا موزیکی که میکس کرده اید به شما انرژی می دهد؟ یا صدای کم حجمی دارد؟ آیا سازها جدا از هم به نظر می رسند و انسجام ندارند؟
اگر به حد کافی به گوش هایتان اطمینان ندارید یا می خواهید از یک وسیله ی کمکی استفاده کنید، به شما پیشنهاد می کنیم پلاگین Tonal Balance Control از شرکت iZotope را در آخر زنجیره ی افکت های مستر قرار دهید. این پلاگین محتوای فرکانسی میکس شما را آنالیز کرده و آن را به شما نمایش می دهد تا شما بتوانید محدوده هایی که در آن تناسب فرکانسی بر هم خورده است را پیدا کنید. اگر فرکانس های بیس و فرکانس های میانی از محدوده ی هدف (باکس آبی رنگ در تصویر زیر) پایین تر قرار گرفته باشد، یعنی شما محتوای فرکانس های بیس را بیش از حد کاهش داده اید.

۳- بیشتر کردن ساستین

اتک ابتدایی صدا را پانچ می گویند؛ همان لحظه ی ابتدایی که کوبش kick یا snare شنیده می شود. ساستین چیزیست که حجم صدا را می سازد و فورا پس از اتک ابتدایی ظاهر می شود. در صداهایی که بیس زیادی دارند، ساستین غنای مشخصی به فرکانس های بیس می دهد که باعث دلنشین تر شدن صدا می شود. اگر درامز شما دارای پانچ مناسبی است اما حجمی که در میکس های دیگر می شنوید را ندارد، می توانید ساستین صدا در محدوده ی 100 تا 200Hz را افزایش دهید (این کار با استفاده از پلاگین های Transient Shaper قابل انجام است).

۴- استفاده از موج سینوسی (sine wave)

اگر می خواهید به مقدار قابل توجهی انرژی فرکانس های بیس را افزایش دهید، می توانید از این تکنیک کلاسیک بهره ببرید: یک تُن (از نوع sine wave) را در محدوده ی فرکانس های 40–60Hz ایجاد کنید، سپس روی آن از یک گیت (Gate) استفاده نمایید. به این ترتیب هر بار که صدای kick drum شنیده می شود، این تُن عمیق صدای kick را تقویت می کند و در پایان سمپل kick، صدای sine wave هم به پایان می رسد. برای تنظیم دقیق تر می توانید از پارامترهای threshold و release روی پلاگین گیت استفاده کنید.
چه زمانی می توانید از این تکنیک استفاده کنید؟ زمانی که درام آکوستیک فرکانس های بیس ناواضح و غیر کنترل شده ای دارد، می توانید تا حدود فرکانس 50Hz را به وسیله ی فیلتر high-pass حذف کنید و سپس فضای باز شده را با یک تُن sine wave پر کنید. در این حالت درام آکوستیک شما فرکانس های بیس واضحی خواهد داشت و میکس شما حجم بیشتری پیدا خواهد کرد.
این تکنیک مخصوصا در موسیقی الکترونیک و سبک سینث پاپ (synth-pop) کاربرد زیادی دارد. اگر kick drum صدای روشنی دارد و انرژی فرکانس های بیس آن زیاد نیست می توانید از یک ساب بیس (تُن sine wave) در زیر آن استفاده کنید. خواهید دید که استفاده از این تکنیک موجب می شود صداهای بی کیفیت و خام هم قدرتمند جلوه کنند.

۵- واید کردن بیس

بسیاری از حرفه ای های حوزه ی صدا توصیه می کنند بیس و دیگر صداهایی که در فرکانس های پایین وجود دارند را در حالت mono قرار دهید. یکی از دلایلی که چنین پیشنهادی مطرح می شود این است که انسان توانایی تشخیص دقیق جهت فرکانس های پایین تر از 200Hz را ندارد، پس نیازی نیست فضای استریو را با این فرکانس ها اشغال کرد. همچنین این نگرانی وجود دارد که واید کردن بیش از حد بیس ممکن است در زمان پلی کردن موزیک در سیستم های مونو، موجب بروز مشکلات ناخوشایند phase شود.
اگر یک سیگنال مونو دارید، با استفاده از پلاگین هایی مانند Ozone 8 (ویژگی Stereoize) می توانید به آن حجم بدهید؛ البته باید در نظر داشته باشید این تنظیمات را بیش از اندازه اعمال نکنید تا از وضوح میکس کاسته نشود. حواستان باشد چه فرکانس هایی را واید می کنید؛ فرکانس های پایین تر از 200Hz نباید واید شوند.

جمع بندی

نکاتی که گفته شد برای کسانی که می خواهند به میکس هایشان حجم دهند مناسب و مفید خواهد بود. اما پیش از کامپرس کردن سیگنال، ایجاد sine wave و واید کردن صداها، سعی کنید ابتدا یک فضای مشخص برای ترک هایی که فرکانس های بیس زیادی دارند باز کنید. دلیل این که بسیاری از تنظیم کننده ها و مهندسان صدا در واید کردن میکس ها به مشکل می خورند این است که فرکانس های بیس میکسی که روی آن کار می کنند بیش از حد شلوغ است.