10 چیزی که راجع به ضبط درامز باید بدانید

1. پوست ها، استیک ها و بیترها

خیلی راحت تر می توان از درام هِدهای جدید ولوم، وضوح و صدای روشن تری دریافت کرد. اگر برایتان مقدور است می توانید درام هِدهای جدید تهیه کنید و یکی دو روز پیش از جلسه ی ضبط آن ها را تیون کنید و از آن ها استفاده کنید.

هِدهای مختلف صدای متفاوتی دارند: هِدهای تک لایه صدای روشنی دارند و ساستین آن ها کمتر است (جز/پاپ)؛ هِدهای دو لایه صدای عمیق تر و کنترل شده تری دارند (راک/متال)؛ هِدهای دارای روکش تُن صدای گرم تری دارند (سبک های دیسکو و موزیک های دهه ی 1970). نوع چوب درام، هات رادها و بیترهای کیک درام هم تاثیر بزرگی روی صدای کیت خواهند داشت. پیش از این ابتدا سعی کنید به صدای دلخواهتان نزدیک شوید و سپس به سراغ میکروفن بروید.

2. کوک کردن

این وظیفه ی درامر است، اما معمولا پرودوسر یا صدابرداری که متوجه اشتباه صدا دادن درامز می شود این کار را انجام می دهد.

چند ترفند کوتاه برای کوک کردن درامز را به شما معرفی می کنیم. ببینید قطر هِد درام دقیقا درست باشد (کمی بزرگتر از درام) و این که هِد دقیقا در مرکز قرار گرفته باشد. همیشه تنظیمات کشش (تِنشن) را در جهت های مخالف انجام دهید تا از خارج شدن هِد از مرکز جلوگیری کنید. با اعمال فشار ملایم با کف دست به مرکز، هِد را در جایش قرار دهید سپس چروک هایی که روی پوست می افتد را برطرف کنید.

3. هِدهای زیرین در تام ها

هرجایی که دو هِد وجود داشته باشد، سه احتمال وجود دارد. اگر شما هِد زیرین (رزوناتور) یک تام را مشابه هِد بالایی (بَتر) کوک کنید، تُن خالص تر و ساستین بیشتری دریافت خواهید کرد که برای سبک جز و مشتقات آن ایده آل است. اگر کوک رزوناتور را پایین تر بگیرید، صدا کشش کمتری خواهید داشت به شکلی که با کشیده شدن صدا، کوک آن پایین تر می آید – این حالت برای سبک راک ایده آل است.

اگر کوک رزوناتور را بالاتر بگیرید، کشش صدا باز هم کمتر می شود؛ این حالت برای مواقعی که می خواهید میکروفن را در مجاورت تام قرار دهید فوق العاده است. فاصله ی مناسبی که برای شروع کوک کردن این دو هِد می توانید استفاده کنید، مینور سوم است؛ یعنی کوک هر هِد با دیگر سه نیم پرده فاصله داشته باشد.

4. فرانت هِد روی کیک درام؟

پوست جلویی (رزوناتور) روی کیک درام برای تولید تُن های خوب و پر حجم مهم است. درامرهای جز آن را دوست دارند و بیشتر درامرهای راک و پاپ سوراخی در آن به وجود می آورند تا بتوانند میکروفن ها و متریال هایی برای خفه کردن صدا (مثلا پارچه های کوچک) را داخل آن قرار دهند.

برای استایل های متال، جایی که نیاز به ایجاد صداهای خفه است، می توانید فرانت هِد را بردارید تا میکروفن را دقیقا روی جایی که بیتر به کیک ضربه می زند قرار دهید.

5. سفت کردن کیک درام

با استفاده از پتو، پارچه های مخمل یا حتی یک کت، می توانید نوعی چمبر برای کیک درام ایجاد کنید. این ها روی کیک درام را می پوشانند و میکروفن ها داخل یا روبروی آن ها قرار می گیرند. برای بالا نگه داشتن پتوها می توانید از چند استند میکروفن استفاده کنید.

این چمبر باعث می شود صدای سیمبال ها و اسنیر به میکروفن کیک درام راه پیدا نکنند و به این ترتیب شما می توانید در مرحله ی میکس، فرکانس های بالای کیک درام را راحت تر افزایش دهید و بدون هارش و تیز کردن صدای سیمبال ها، کلیک صدای کیک را تقویت کنید.

6. درامز زدن همراه مترونوم

اگر از پیش یک قطعه ی موسیقی دارید و می خواهید روی آن درامز بزنید، درامر شما نیاز دارد صدای مترونوم را بشنود. بهترین درامرها می توانند دقیقا هماهنگ با مترونوم اجرا کنند، اما در موقعیت های مناسب برای ایجاد حس بهتر در اجرا، کمی از مترونوم فاصله بگیرند.

وقتی درامر شما همراه مترونوم به درامز زدن بپردازد، شما در مراحل بعدی راحت تر می توانید برداشت های مختلف درامز را ادیت کنید. اگر کل گروه در کنار یکدیگر و به صورت همزمان ضبط می کنند، بهتر است فقط درامر صدای مترونوم را بشنود. استفاده از صدای بیت باکس یا پرکاشن از صدای کلیک مترونوم بهتر است و همچنین صدای آن ها کمتر به میکروفن درز پیدا می کند.

7. صدای مترونوم را برای وقفه ها تنظیم کنید

با automate کردن لِول صدای مترونوم در هدفون درامر، برای وقفه هایی که در قطعه وجود دارد آماده شوید. در طول این وقفه ها، ولوم را پایین بیاورید تا صدای مترونوم از هدفون درامر به میکروفن درز پیدا نکند. اگر تمام گروه را با هم ضبط می کنید، می توانید صدای مترونوم را در هدفون دیگر نوازنده ها نیز پخش کنید تا لازم نباشد برای شروع دوباره ی قطعه درامر به دیگر موزیسین ها علامت بدهد. این کار باعث جلوگیری از دردسرهای ادیت کردن در مراحل بعدی خواهد شد.

8. استفاده از میکروفن های بی کیفیت

رکوردرهای tape دارای میکروفن های الکترت یا کاندنسر داخلی بودند. می توانید یکی از این دستگاه های های قدیمی را روی حالت record/pause قرار دهید و خروجی آن را به نرم افزار آهنگسازی تان هدایت کنید تا صدایی جذاب و دارای کرانچ از آن دریافت کنید.

گاهی اوقات میکروفن های بدرد نخور و بی کیفیتی که با باتری کار می کنند هم می توانند خوب صدا بدهند. این نوع میکروفن ها را جایی قرار دهید که بتوانند صدای تمام کیت درام را دریافت کنند. کنج های اتاق می تواند برای این کار مناسب باشد و نتایج جالبی به شما بدهد – خودتان امتحان کنید!

9. بدون سیمبال ضبط کنید

ضبط کردن صدای یک کیت درام در فضایی سخت بدون داشتن تجهیزات ایده آل می تواند نتایج خوبی به شما بدهد، اما در این حلات هم ممکن است حس کنید صدایی که بدست آورده اید حرفه ای نیست.

یکی از مشکلات همیشگی ضبط صدای درام این است که صدای سیمبال ها زیادی به میکروفن های دیگر درز پیدا می کنند. این مشکل در بهترین استودیوها هم به وجود می آید و زمانی که این اتفاق رخ می دهد، افراد حرفه ای تصمیم می گیرند صدای سیمبال ها را به صورت جداگانه ضبط کنند. در این حالت شما می توانید صدای زنده ی دیگر اجزای درام را در میکس بالا ببرید و سپس آن ها را با صداهایی سیمبالی که بعدا ضبط می شوند ترکیب کنید و تناسب ایده آلی میان آن ها به وجود بیاورید. تا زمانی که برای تمام این صداها از یک باس کامپرسر استفاده کنید هیچکس متوجه ترفند شما نخواهد شد.

10. لوازم متفرقه برای داشتن یک جلسه ی ضبط بدون دردسر

Moon Gel برای خفه کردن صدا، روغن سه کاره برای پدال هایی که صدای زیر تولید می کنند، یک drum key بخاطر این که معمولا خود درامر آن را فراموش می کند، یک آچار برای سفت کردن استندها، نوار چسب برای چسباندن انواع چیزها، پاکت خالی سیگار و پارچه برای ایجاد صداهایی شبیه به موزیک های دهه ی 1970، پتو، وزنه تعادل دکور یا گونی پر از شن؛ و همچنین چاپ استیک آشپزی ژاپنی که برای پارت های تام فوق العاده است.