محصولات شور | Shure

شروع فعالیت های کمپانی Shure

S. N. Shure کمپانی Shure Radio را به عنوان یک خرده فروش تجهیزات رادیویی در سال 1925 در مرکز شیکاگو تاسیس کرد. در طول سه سال، کارکنان این کمپانی به 75 نفر رسیده بود و در سطح منطقه ای و ملی مشتری های وفاداری بدست آورده بود. اما کمپانی جدید که برادران Shure نام گرفته بود با کاهش قدرت مواجه شد، چرا که رادیوهای ساخت کارخانه ها به استاندارد آن روزها تبدیل شده بودند. یکی از برادران Shure به سن لوییز نقل مکان کرد تا بیزنس خودش را راه بیندازد و اجازه داد تا برادر یعنی S.N. کمپانی Shure را اداره کند. در همین زمان ها بود که S.N. با Ralph Glover آشنا شد، رلف در نهایت به سر مهندس Shure تبدیل شد و مدیریت توسعه ی اولین میکروفون های Shure را به عهده گرفت. به این ترتیب سرنوشت این کمپانی به طور کلی تغییر کرد.

اولین میکروفون Shure

در سال 1932، کمپانی Shure به یکی از چهار تولید کننده ی بزرگ میکروفن در آمریکا تبدیل شده بود. در بازاری که با تجهیزات الکترونیک گران قیمت پر شده بود، Shure توانست با میکروفون های ارزان قیمت و باکیفیت کربن و کریستال، نام خود را مطرح کند. پس از عرضه ی اولین میکروفون کاندنسر برودکست Shure، با نام Model 40D، شور و گلاور تصمیم گرفتند بازار میکروفن های کاردیود مولتی المنت را به چالش بکشند.

Unidyne Model 55

تا اواخر دهه ی 1930، رایج ترین راه ساخت یک میکروفون جهت دار، جفت کردن المان های چند جهته و فیگور8 و ترکیب سیگنال آن ها به صورت الکترونیکی بود. این موضوع باعث میشد که میکروفن های کاردیود اولیه بزرگ، ناپایدار و گران قیمت باشند. سپس در سال 1939، کمپانی Shure از میکروفون Unidyne Model 55 رونمایی کرد: اولین میکروفن جهت دار سینگل المنت. ایده ی این میکروفن به وسیله ی مهندس Shure یعنی Ben Bauer توسعه داده شده بود. Ben اجازه داد تا امواج صوتی به وسیله ی سیستمی از پورت های جلویی و پشتی به هر دو طرف دیافراگم میکروفون برسند؛ این حالت موجب می شد که delay cancellation ها یک پیکاپ جهت دار بسازند. میکروفن ارزان قیمت Model 55 (که در سال 1939 تنها 45 دلار قیمت داشت) باعث شد که میکروفون های آینده نه تنها کوچک تر شوند و عملکرد بهتری داشته باشند، بلکه جهت دار تر هم بشوند و به این ترتیب راه برای ساخت میکروفن های سوپر کاردیود و هایپر کاردیود آینده هموار شد.

انقلاب Unidyne III

دهه های 40 و 50 میلادی دوران بسیار خوشی برای Shure بود. ارتش ایالات متحده با این کمپانی قراردادی بست تا Shure میکروفن های مورد نیاز ارتش در جنگ جهانی دوم را تامین کند. در همین حین، اجراهای افرادی مانند الویس پریسلی، فرانک سیناترا و پتسی کلاین موجب معروف شدن میکروفن Model 55 شده بود. اما با وجود این موفقیت ها هم نمیشد موفقیتی که Shure با میکروفن Unidyne III 545 در سال 1959 بدست آورد را پیش بینی کرد. این میکروفون، پیکاپ یونیفورم و گِین پیش از فیدبک ارتقا یافته ای داشت که به مهندسان صدای زنده کنترل بیشتری روی صدا در سالن ها و استادیوم ها می داد. این موضوع باعث شد برگزار کنندگان کنسرت بتوانند کنسرت ها را با جمعیت بیشتر و در سالن های بزرگ تر برگزار کنند. طراحی منحصر به فرد Unidyne III در نهایت منجر به عرضه ی میکروفن های افسانه ای SM57 و SM58 شد.

میکروفن های استودیویی SM58 و SM57

با بهره بردن از طراحی Unidyne III، کمپانی Shure در اواسط دهه ی 60 میلادی، سری میکروفن های برودکست داینامیک با عنوان سری Studio Microphone را آغاز کرد که معروف ترین میکروفن های این سری، میکروفن های افسانه ای SM57 (عرضه در سال 1965) و SM58 (عرضه در سال 1966) بودند. برخلاف سری Unidyne، سری میکرفون های Studio سوییچ روشن/خاموش داشتند و با فینیش جذاب خاکستری تیره ی مات عرضه شدند. اما صنعت برودکست آماده ی میکروفن های استودیویی جدید Shure نبود و آمار فروش این کمپانی برای نزدیک به نیم دهه افت پیدا کرد. در اواسط دهه ی 70 این کمپانی تصمیم گرفت استراتژی اش را تغییر دهد و مارکتینگ میکروفون های SM57 و SM58 را به سمت مهندسان صدای زنده و کسانی که در لاس وگاس کار اجرای زنده انجام می دادند هدایت کند. به این ترتیب هر دوی این میکروفن ها به سرعت مورد توجه قرار گرفتند و بالاخره توانستند راه خود را به استودیوهای مطرح و آهنگ های محبوب پیدا کنند.

وضعیت امروزه کمپانی Shure

حالا برای 80 سال است که نام Shure مترادف میکروفون های سطح بالا شده است. کمپانی Shure نه تنها در حوزه ی میکروفن های استیج و استودیویی، بلکه در حوزه ی وسیعی از لوازم الکترونیکی مانند سیستم های وایرلس، هدفون، مانیتورهای داخل گوش و تجهیزات جانبی موبایل به عنوان یکی از کمپانی های پیشرو شناخته می شود.