محصولات نیومن | Neumann

اولین میکروفن کاندنسر از راه می رسد

با وجود محبوبیت زیادِ Marconi-Resiz، جورج نیومن همچنان به فکر بهبود محصولاتش بود. او می دانست که دنبال خلق چیز بهتری است. این روحیه نیومن را ترغیب کرد تا در سال 1928 به همراه دوستش «اریک ریک من» شرکتی تاسیس کنند و روی مبدل های خازنی آزمایشات خود را انجام دهند. اولین میکروفون تجاری آن ها CMV 3 بود که بین کاربران به Neumann Bottle (بطریِ نیومن) لقب گرفته بود. این میکروفون خازنی (کاندنسنر) 3.5 اینچ قطر، 15 اینچ ارتفاع و چیزی حدود 3 کیلو وزن داشت! صدای بسیار خوبی داشت و همگان را به تحسین واداشته بود.

آغاز تولد میکروفون های مدرن استودیویی

در سال 1949، جورج نیومن، میکروفن جدیدی با دو الگوی قطبی به نام U 47 ساخت که تاثیر زیادی روی توسعۀ میکروفون های استودیویی گذاشت. این میکروفن در آثار متعددی از گروه راک بیتلز، فرانک سیناترا و غیره حضور داشته و نامش به عنوان یک میکروفون تیوبی معروف در تاریخ ثبت شد؛ طوری که وقتی اسم میکروفن تیوبی به میان می آید منظور همان U 47 کلاسیک است.

خداحافظی با مدل های تیوبی و آغاز استفاده از ترانزیستور

نیومن، بعد از موفقیت در U 47 به تولید مدل های تیوبی ادامه داد که از آن جمله می توان به U 67 اشاره کرد. این میکروفون بسیار شبیه U 47 بود با این تفاوت که به جای دو الگو دارای سه الگوی قطبی بود و مجهز به یک پد 10- دسی بل و همچنین یک عدد فیلتر highpass بود. فیلتر و پد یاد شده به خاطر رواج یافتن شیوۀ جدید اجرا که میکروفون نزدیک دهان گرفته می شد به مدل U 67 اضافه شد. در سال 1965، جورج شروع به ساخت میکروفون های Solid State کرد و U87 که مبتنی بر ترانزیستورهای FET و مبدل های خروجی بود را به بازار عرضه کرد. طولی نکشید U 87 به محبوبیت بالایی دست یافت؛ تا آنجا که به یکی از پر کاربردترین ترین میکروفون های جهان تبدیل شد.

میکروفون ها به فانتوم پاور مجهز می شوند

در همین سال، جورج نیومن تصمیم گرفت تا میکروفون ها را مجهز به فانتوم پاور کند؛ یک روش برق رسانی که در سیستم های تلفنی استفاده می شد و اکنون قرار است در میکروفون های خازنی به کار رود. این یعنی دیگر نیازی به منبع تغذیۀ مجزا برای میکروفون نیست، یعنی خداحافظی با سیم های اضافه، یعنی آسان تر شدن کارِ ضبط. در همین زمان، کانکتور 3 پین XLR محبوبیت زیادی در جهان یافته بود.

از راه رسیدنِ مدل های جدیدِ TLM

سال 1983، موفقیت دیگری برای کمپانی نیومن به همراه داشت. میکروفونِ بدونِ مبدل آن ها (TLM: Transformerless Microphone) محدودۀ داینامیکی گسترده ای را با حداقل میزان نویز تحویل می داد که به دو الگوی قطبیِ زاویه باز تحت عنوان «کاردیوید» و «هایپرکاردیوید» مجهز شده بود. این رده از میکروفون های نیومن (همانند TLM 49 و TLM 67) به خاطرِ صدای عالی و طراحی کلاسیک، تحسین همگان را برانگیخت. همچنین مدل های استودیویی و سطح بالاتری برای استفادۀ حرفه ای تولید شده که از آن جمله می توان به مدل های TLM 102 و TLM 103 اشاره کرد.